Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaczynałam z dużym apetytem, skończyłam z małą niestrawnością. A przepadam za ilustracjami tego typu. Szczegóły, detaliki, małe elementy od zawsze mnie uwodziły. U Perriota jest ich całkiem sporo i to w połączeniu z przemyślaną paletą kolorów, która zmienia się rytmicznie przy przewracaniu kartek. Lubię też złowieszcze komiksy o świecie wyniszczonym działalnością człowieka, gdzie deficyt zasobów i nierówności społeczne rzucają cień na całą planetę. Ale ta historia po prostu się zmarnowała. Nie mogłam znieść zbyt prostych, nagłych i płytkich rozwiązań fabularnych. Zalała mnie fala naiwności, rozczarowały zwroty akcji, przytłoczyły nieciekawe pomysły. Szkoda, bo miałam większe oczekiwania po pierwszym na polskim rynku komiksie nagradzanego we Francji autora.