Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oj, długo mi przyszło czekać na pierwszy tom light novel. *Dorota, wcale długo nie czekałaś, no bez przesady, mogłaś czekać latami* *sumienie, zamknij się* Co to ja... A, że przyszło mi czekać. No ale się doczekałam prequelu opowieści o szkockim yaoilandzie!!! Aczkolwiek muszę powiedzieć, że Kawaii Scotland w wersji komiksowej jest jednak lepszym pomysłem, niż pisane prozą. Wielu scen i sposobu ich przedstawiania goły tekst nie odda, nie wybrzmią one w paru zdaniach czy akapitach. Do dopełnienia fragmentu humorystycznego czy absurdu wy*ebanego w kosmos (taka kategoria opisu jest jak najbardziej wskazana) potrzebna jest ilustracja lub szereg komiksowych kadrów. DLatego też wielce doceniam Drankę, która stworzyła parę ilustracji do tegoż przedsięwzięcia. Chwała jej za to. Co do fabuły jako takiej - jestem cholernie ciekawa, w jakim kierunku Ilonę i spółkę poniosą wyobraźnia i siła przypału. Jak dla mnie pierwsza novelka ma parę niedociągnięć fabularnych, ale zwalam to na siłę przypału (wszak pod jej wpływem logika rozpływa się w powietrzu) i dobre chęci, a z tymi przecież różnie bywa. Nie śmiałam się co prawda tak, jak przy mandze (innymi słowy: moje serce nie robiło doki-doki co dwie, trzy strony),ale wychwalam to dzieło vel dzieuo i jako wielka fanka ilonizmów czekam na więcej. I moja rada na koniec: tego nie wolno, NIE WOLNO traktować poważnie oraz pod żadnym pozorem analizować. No bo raz, że po co, dwa to się nie uda (ewentualnie "Andrzeju, to jebnie", cytując klasyka polskich memów).