Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Irena Pietrzak-Pawłowska. Data ur. 5 kwietnia 1909 i śmierci 8 listopada 1994 w Warszawie. Polska historyk, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.
Studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim ukończyła magisterium w 1931. Uczennica Marcelego Handelsmana, pod którego kierunkiem obroniła w 1938 doktorat pt. "Trybuna Ludów jako międzynarodowy organ rewolucyjny". Dalsze studia w Studium Pedagogicznym do 1939, studia na Wydziale Prawno-Ekonomicznym tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich, habilitacja na UW 1954, profesor nadzwyczajny – 1962, profesor zwyczajny – 1970. Zatrudniona w Instytucie Historycznym UW od 1950 jako starszy asystent w Katedrze Historii Ruchów Społecznych, samodzielny pracownik nauki w Katedrze Historii Polski Nowożytnej i Najnowszej 1952, zastępca profesora i docent w Katedrze Historii Polski Nowożytnej i Najnowszej/Katedrze Historii Polski XIX i XX wieku 1954, profesor nadzwyczajny w Katedrze Historii Ruchów Społecznych 1962, profesor zwyczajny 1970, kierownik Zakładu Historii Gospodarczej XIX i XX wieku 1963–1972. Emerytura 1979. Pomocniczy pracownik nauki w Towarzystwa Naukowego Warszawskiego 1935–1936, instruktor ZHP 1935–1937, nauczycielka gimnazjalna 1937–1939. W czasie okupacji brała udział w tajnym nauczaniu w Warszawie, słuchaczka tajnego UZZ w Warszawie 1942–1944. Dyrektor Państwowego Gimnazjum i Liceum Żeńskiego w Olsztynie 1945–1949. Adiunkt w Katedrze Historii Doktryn i Ruchów Społecznych Akademii Nauk Społecznych przy KC PZPR 1949–1950. Sekretarz generalny Polskiego Towarzystwa Historycznego 1955–1958. Przewodnicząca Komisji Historii Przemysłu Komitetu Nauk Historycznych PAN od 1964. Od 1947 była członkiem PPS, następnie PZPR. Badała dzieje społeczno-gospodarcze ziem polskich XIX/XX w.