Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubię wychodzić poza swoje ulubione gatunki i sięgać po coś innego. Tym razem postawiłam na brytyjski akcent licząc, że humor wyspiarski mnie porwie. Czy tak było? Na pewno "Materiał na chłopaka" to pozycja inna niż wszystkie. Styl, w jakim została napisana sprawił, że dość długo zajęło mi jej przeczytanie. Siadałam do książki i po kilku stronach ją odkładałam z powodu braku chemii między nami. Autor powieści skupił się na bohaterach, to oni grają tu pierwsze skrzypce, równocześnie nie tworząc jakieś zespolonej historii. Możliwe, że tego mi troszkę zabrakło. Wracając jednak do bohaterów to Alexis Hall postanowił stworzyć między nimi przepaść, którą zbudował opierając się na całkowitym kontraście. Mówiąc całkowitym, mam na myśli, że byli oni tak skrajni i tak odmienni, że aż ciężko uwierzyć w relacje budującą się pomiędzy nimi. Luc okazał się całkowicie pozbawionym wiary w siebie, depresyjny, w totalnej rozsypce emocjonalnej. Jego przeciwieństwo stanowił Olivier, pewny siebie, przystojny, wręcz idealny. Sama relacja bohaterów była ciekawie rozwinięta, a dodając do tego zabawne dialogi w iście brytyjskim stylu, subtelne przepychanki i dogryzanie zgodne z powiedzeniem "kto się czubi ten się lubi" stworzyła miłą w odbiorze całość. Ta pozycja jest humorystyczną wizją romansu, poruszającą niebywale ważne kwestie społeczne. Pomijając tolerancję, z którą wiąże się niewątpliwie wątek LGBT, autor pociągnął temat samoakceptacji i jej wpływu na życie nastolatka. Było to subtelne i nie narzucające się, za co niewątpliwie można dać plusa tej książce. Podsumowując jest to przyzwoita młodzieżówka, która jednak nie pozostanie na długo w sercach.