Najnowsze artykuły
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński26
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać402
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz2
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
John Jobling
1
6,7/10
Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
6,7/10średnia ocena książek autora
23 przeczytało książki autora
33 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
U2. Zdemaskowani John Jobling
6,7
U2 to najbardziej znany irlandzki zespół rockowy. John Jobling napisał o nim pierwszą nieautoryzowaną biografię pt.,,U2. Zdemaskowani".
Autor nakreślił tło społeczne Irlandii w latach siedemdziesiątych, gdy przyszli muzycy (Bono, The Edge, Adam Clayton, Larry Mullen Jr.) chodzili do szkoły i uczyli się grać na instrumentach. Dzięki temu łatwiej zrozumieć ich światopogląd i warunki w jakich stawiali pierwsze kroki w branży muzycznej. Paul-Bono udzielał się w ,,surrealistycznej grupie Lypton Village, wzorującej się na działalności brytyjskich komików znanych jako Monty Python. Gromadka nastolatków była tak znużona nijakością i monotonią życia na przedmieściach Dublina, że postanowiła salwować się ucieczką do świata humoru, muzyki i literatury."
Początki zespołu były bardzo trudne. Sale świeciły pustkami lub grano dla kilkudziesięciu osób, obrzucano muzyków butelkami, nie słuchano i toczono rozmowy podczas występów. Nastoletni członkowie zespołu byli jednak bardzo aktywni, chcieli się szybko rozwijać i odnieść sukces. Mieli jasno wytyczony kierunek i szli do przodu na przekór ówczesnym trendom wykazując się pewnością siebie. Pierwszy występ w telewizji zawdzięczali punkowym piosenkom Ramonesów, które zagrali producentowi stacji RTE. Podczas pierwszych występów w Anglii byli zupełnie bez grosza. Nie dojadali, mieli dziurawe buty i wytarte ubrania.
W książce John Jobling wyjaśnia wiele mitów i nieścisłości narosłych wokół zespołu, które powstawały głównie dlatego, że Bono podczas wywiadów często nie mówił prawdy.
Dużo jest też anegdot i ciekawostek np.: kwartet studiował sztukę mimu pod kierunkiem aktora teatralnego Manniksa Flynna. Pomógł on stworzyć postać sceniczną Błazna, którą odgrywał Bono podczas wykonywania utworu "Boy/Girl". Wyciągał papierosa od kogoś z publiczności i zapalał go. Musiał sprawić, aby wyglądało to spontanicznie. Bono wykazywał dużą charyzmę sceniczną i wszystko wyglądało naturalnie. ,,Teksty piosenek powstawały przeważnie na żywo, gdy Bono stał przy mikrofonie i po prostu improwizował." Zdarzały mu się blokady przy pisaniu tekstów i powodowało to napięcia podczas nagrywania płyt.
Po jednym z koncertów, gdy popularność grupy zaczynała szybko wzrastać Larry był wyciągany z jadącego samochodu przez fanów i jednocześnie wciągany za ręce do środka przez kolegów.
Adam nosił jako amulet w kieszeni spodni parę dziurawych skarpetek z dzieciństwa.
I jeszcze ciekawostka dla moli książkowych-Bono ,,żarłocznie pochłaniał książki":)
Czytelnik może poznać też częściowo życie prywatne muzyków, które szczególnie chronili przed mediami. Ślub Bono z Ali, w którym udział brali członkowie sekty religijnej Shalom, do której przez jakiś czas należał wokalista.Zaręczyny Adama z modelką Naomi Cambell.
John Jobling nie mitologizuje członków zespołu, pokazuje ich słabości i porażki. Bono był przeczulony na punkcie swojego wyglądu. Nosił buty szyte na miarę, z grubą podeszwą i wkładką w środku, aby wydawać się wyższym. Adam miał konflikty z prawem, gdyż jeździł pod wpływem alkoholu i miał przy sobie marihuanę. Są też romanse i zdrady.
Czytając ,,U2. Zdemaskowani" można zaobserwować ogromną przemianę członków zespołu. Na początku kariery podkreślali, że są chrześcijanami, a media pisały o ich ,,czystym,, trybie życia, czyli bez alkoholu, narkotyków, papierosów i balang. Podczas jazdy autobusem w trasie koncertowej trzech członków zespołu siadało na końcu pojazdu i czytało Biblię, podczas gdy reszta ekipy paliła dżointy i planowała rock`n`rollowe ekscesy. W miarę rozwoju kariery sytuacja całkiem się zmieniła i już wszyscy imprezowali bez wytchnienia. Stali się ofiarami własnego sukcesu.
W książce znalazło się także miejsce na zaprezentowanie działalności charytatywnej zespołu, który część dochodu przeznaczał m.in. dla głodujących dzieci w Etiopii, dla bezrobotnych w Irlandii, Greenpeace czy chorych na AIDS oraz działalność polityczną Bono, która dosyć często spotykała się z krytyką.
''U2 Zdemaskowani" to książka nie tylko dla fanów zespołu, ale także dla młodych ludzi zakładających własne zespoły i marzących o zaistnieniu w branży muzycznej. U2 za pośrednictwem muzyki próbowali zmienić świat. Widoczne to jest w wielu ich utworach, jak chociażby w ,,The Joshua Tree", który jest jednym z moich ulubionych. Tytuł publikacji jest znamienny i zachęcam do poznania sekretów U2:)
http://magiawkazdymdniu.blogspot.com/
U2. Zdemaskowani John Jobling
6,7
Wydaje mi się, że autor książki popełnił jeden z najczęściej popełnianych błędów, jeżeli chodzi o biografie zespołów muzycznych. Mianowicie za bardzo skupił uwagę wokół wokalisty, tym samym spychając na dalszy plan pozostałych członków zespołu. Już sam tytuł "U2. Zdemaskowani" może zmylić, bo głównie autor wspomina o Bono, a przecież U2 to zespół, w skład którego wchodzą 4 osoby. Pozostali członkowie, czyli The Edge, Adam i Larry, są wspomiani tylko sporadycznie, autor nie skupia się na nich i nie poświeca im należytej uwagi. To właśnie ten element w książce sprawił, że miałam wrażenie braku czegoś bardzo ważnego.
Dla osób, które U2 traktują jako grupę, które skupiają się na całym zespole, a nie na postaci samego wokalisty, książka może trochę rozczarować.
Poza tym książka jest idealnie oddaną historią tyle, że nie U2 a właśnie samego Bono i główne jego fanom i zwolennikom polecam ją przeczytać.
Autor urozmaica książkę wywiadami z osobami z otoczenia zespołu, co sprawia,że całość staje się wielowymiarowa. Mamy doczynienia z różnymi poglądami na dany temat, co ostatecznie nie daje czytelnikowi wrażenia stronniczości i monotonii.