Kto zgasi światło? Opowieści z Mołdawii

Według szacunków ONZ, do 2050 roku ludność Mołdawii zmniejszy się o 44%.

Niełatwo ułożyć sobie życie w kraju, w którym przeciętna emerytura wynosi 100 €. Dlatego też życie w Mołdawii powoli się zatrzymuje: mieszkańcy nie zakładają rodzin i przeprowadzają się do innych państw. Ubiegają się o obywatelstwo rumuńskie, rosyjskie lub polskie.

Niniejsza książka to laurka kraju, o którym nic się nie wie. Co bardziej światli są co najwyżej świadomi, że Mołdawia słynie z winnic i domowych trunków.

Książka jest dobra. Po prostu dobra, ale nic poza tym. Autor, Miłosz Szymański, opisał w niej życie zwykłych ludzi: tych starszych i tych, co dopiero się narodzili.

Kompletnie nie trafił do mnie styl pisarski autora, co mnie zdziwiło, bo rzadko się z tym mierzę. Staram się doceniać kunszt pisarski każdego artysty czy podróżnika. Tutaj, choć pozycja krótka, miałam ciężko przez nią przebrnąć. Tym bardziej dziwi mnie wysoka nota, którą książka otrzymała na portalu.

Książka jest niespójna: każdy rozdział napisany został w innym stylu. To się gryzie.

Dziękuję jednak autorowi za odsłonięcie ciężkiej, mołdawskiej kurtyny i nauczenie mnie tylu nowych rzeczy o państwie skrytym między Ukrainą i Rumunią.

Według szacunków ONZ, do 2050 roku ludność Mołdawii zmniejszy się o 44%.

Niełatwo ułożyć sobie życie w kraju, w którym przeciętna emerytura wynosi 100 €. Dlatego też życie w Mołdawii powoli się zatrzymuje: mieszkańcy nie zakładają rodzin i przeprowadzają się do innych państw. Ubiegają się o obywatelstwo rumuńskie, rosyjskie lub polskie.

Niniejsza książka to laurka...

Miłosz Szymański tak jak świetnie opowiada tak i świetnie pisze – bardzo wyszedł mu debiut w formie książki. Jest dużo historii Mołdawii, jest wiele ciekawych postaci, zwykłych ludzi próbujących jeszcze jakoś żyć w tym smutnym kraju. Jest też poruszająca historia dziadka z okładki – Gheorgha, który "przetrwał wojnę, głód, deportację, Stalina i wreszcie sam Związek Radziecki". Czuć tu duże emocje i nie ukrywam, że ta historia najbardziej zapadła mi w serce.
Autor stworzył swoistą Mołdawię w pigułce, którą warto poznać.

Miłosz Szymański tak jak świetnie opowiada tak i świetnie pisze – bardzo wyszedł mu debiut w formie książki. Jest dużo historii Mołdawii, jest wiele ciekawych postaci, zwykłych ludzi próbujących jeszcze jakoś żyć w tym smutnym kraju. Jest też poruszająca historia dziadka z okładki – Gheorgha, który "przetrwał wojnę, głód, deportację, Stalina i wreszcie sam Związek...

Korciło mnie, żeby wystawić “dychę” a w recenzji napisać tylko “Because F..k You, That's Why!” ale pomyślałem, że poza słuchaczami “Za Rubieżą” nikt nie złapałby żartu. Niech więc będzie bardziej na serio. Autora miałem okazję poznać na jednym ze spotkań promujących książkę. Zapewniam, że na żywo “nawija” równie zajmująco jak w podcaście. Mimo to bardzo mnie intrygowało “jak to będzie napisane”, bo książka wymaga jednak dyscypliny, stylu i umiejętności samoograniczania się, co nie występuje w podcaście, w którym można przecież mówić o czymś tak długo, jak uzna się za stosowne. No i muszę uczciwie przyznać, że to jest napisane lepiej niż się spodziewałem, momentami to już bardzo dojrzałe pisanie. Każda z tych kilkunastu mołdawskich historii mnie zainteresowała, kilka z nich mnie poruszyło a jedna dodatkowo zaskoczyła niebanalną formą. Całkiem nieźle jak na książkę o kraju, z którym wcześniej nie miałem dosłownie żadnych skojarzeń poza winem i blamażem naszej reprezentacji szlacheckiej (pod wodzą króla Olbrachta) oraz niedawno piłkarskiej (niestety nie pamiętam pod czyją wodzą, nie jestem fanem polskiej kopanej). Polecam. Oczywiście z zastrzeżeniem, że postsowiecka beznadzieja występuje tu w silnym stężeniu.

Korciło mnie, żeby wystawić “dychę” a w recenzji napisać tylko “Because F..k You, That's Why!” ale pomyślałem, że poza słuchaczami “Za Rubieżą” nikt nie złapałby żartu. Niech więc będzie bardziej na serio. Autora miałem okazję poznać na jednym ze spotkań promujących książkę. Zapewniam, że na żywo “nawija” równie zajmująco jak w podcaście. Mimo to bardzo mnie intrygowało...

Mołdawia, kraj praktycznie nieznany. Może kojarzyć się jedynie z winem. Była republika ZSRR. Kraj w którym, mimo żyznej gleby, panował głód. Mieszkańcy tego kraju czasami mają dwa i więcej paszportów.
Autor w ciekawy sposób opowiada o Mołdawii, jej historii, a przede wszystkim o ludziach, którzy tam mieszkają (chociaż jest ich coraz mniej).

Mołdawia, kraj praktycznie nieznany. Może kojarzyć się jedynie z winem. Była republika ZSRR. Kraj w którym, mimo żyznej gleby, panował głód. Mieszkańcy tego kraju czasami mają dwa i więcej paszportów.
Autor w ciekawy sposób opowiada o Mołdawii, jej historii, a przede wszystkim o ludziach, którzy tam mieszkają (chociaż jest ich coraz mniej).

Mołdawia nie jest tematem, którym sama z siebie bym się zainteresowała ale przeczytałam książkę ze względu na autora. Okazała się być bardzo przyjemna, podoba mi się zabawa formą, nietypowy temat, kontakt z „żywym” mieszkańcem, ukazanie różnych perspektyw. Niestety początek mnie nie poruszył ale druga część zdecydowanie nadrobiła. Oceniam na uczciwe 8* i zachęcam wszystkich do zapoznania się z twórczością autora.

Mołdawia nie jest tematem, którym sama z siebie bym się zainteresowała ale przeczytałam książkę ze względu na autora. Okazała się być bardzo przyjemna, podoba mi się zabawa formą, nietypowy temat, kontakt z „żywym” mieszkańcem, ukazanie różnych perspektyw. Niestety początek mnie nie poruszył ale druga część zdecydowanie nadrobiła. Oceniam na uczciwe 8* i zachęcam wszystkich...

Książkę przeczytałem bardziej jako fan podcastu Miłosza niż miłośnik reportażu, bo z tym gatunkiem miałem bardzo mało styczności. Jestem zachwycony przedstawionymi opowieściami zwykłych ludzi wobec wielkiej historii i polityki. Książka jest w trochę bardziej poważnym i refleksyjnym klimacie niż większość odcinków "Za rubieżą", lecz charakterystycznego humoru - czarnego, choć nieagresywnego - też nie zabrakło. Mógłbym się przyczepić do strony technicznej (np. na stronie 179 autor chyba miał na myśli Gorbaczowa, a nie Chruszczowa; gęsto od drobnych błędów drukarskich, co chyba jest efektem pisania, redagowania i wydawania na własną rękę). Jednak bijąca z tej książki pasja i "podjaranie" autora wszystkim, co opisuje, leczy wszystkie bolączki. Na plus również ciekawe zabiegi stylistyczne, np. rozdział o filmowcu pisany jak scenariusz filmowy lub rozdział o służbie zdrowia pisany z trzeciej osoby.

Książkę przeczytałem bardziej jako fan podcastu Miłosza niż miłośnik reportażu, bo z tym gatunkiem miałem bardzo mało styczności. Jestem zachwycony przedstawionymi opowieściami zwykłych ludzi wobec wielkiej historii i polityki. Książka jest w trochę bardziej poważnym i refleksyjnym klimacie niż większość odcinków "Za rubieżą", lecz charakterystycznego humoru - czarnego,...

Mołdawia to temat, który mnie nigdy nie interesował, bo niby dlaczego. Ale książka i snute przez Miłosza opowieści na żywo są tak wciągające, że czyta się to jednym tchem. Nie wiem czy tam pojadę, ale czuję się jakbym tam już był

Mołdawia to temat, który mnie nigdy nie interesował, bo niby dlaczego. Ale książka i snute przez Miłosza opowieści na żywo są tak wciągające, że czyta się to jednym tchem. Nie wiem czy tam pojadę, ale czuję się jakbym tam już był

Zbiór bardzo ciekawych i różnorodnych opowieści z kraju, o którym w Polsce niewiele się mówi. Jak na debiut literacki jest to solidna pozycja zarówno dla fanów samego autora, który tworzy świetne podcasty jak i dla osób chcących poznać Mołdawię od trochę innej strony. Polecam!

Zbiór bardzo ciekawych i różnorodnych opowieści z kraju, o którym w Polsce niewiele się mówi. Jak na debiut literacki jest to solidna pozycja zarówno dla fanów samego autora, który tworzy świetne podcasty jak i dla osób chcących poznać Mołdawię od trochę innej strony. Polecam!

Świetny debiut

Świetny debiut

Książka napisana przez mojego ulubionego podcastera (ZaRubieżą) o kraju, który miałem przyjemność odwiedzić. Gigantyczną zaletą książki jest to, że autor nie podaje suchych faktów o historii kraju lecz każdy wątek historyczny łączy z życiową historią konkretnej osoby. Pomimo tego, że bywają rozdziały lepiej napisane i gorzej, ciekawsze i mniej ciekawe to książka zdecydowanie warta przeczytania , aby dowiedzieć się więcej o Mołdawii od jej prawdziwego konesera.

Książka napisana przez mojego ulubionego podcastera (ZaRubieżą) o kraju, który miałem przyjemność odwiedzić. Gigantyczną zaletą książki jest to, że autor nie podaje suchych faktów o historii kraju lecz każdy wątek historyczny łączy z życiową historią konkretnej osoby. Pomimo tego, że bywają rozdziały lepiej napisane i gorzej, ciekawsze i mniej ciekawe to książka...