Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Charles Nodier
Źródło: wikipedia
Znany jako: Jean-Charles-Emmanuel Nodier
8
7,2/10
Urodzony: 29.04.1780Zmarły: 27.01.1844
Francuski pisarz i krytyk literacki, jeden z prekursorów romantyzmu we Francji. W październiku 1798, w trakcie studiów, został bibliotekarzem, jednak porzucił ją z powodów politycznych. W tym czasie zaczął publikować pierwsze prace krytycznoliterackie poświęcone twórczości Shakespeare'a, wiersze oraz eseje z pogranicza polityki i literatury. W 1800 wrócił do pracy w bibliotece. Od 1804 zaczął tworzyć opowiadania fantastyczne, utrzymane w konwencji koszmarów sennych, majaczeń i halucynacji.W 1820 zadebiutował jako dramatopisarz, wystawiając w Teatrze Porte Saint Martin sztukę Wampir, zainspirowaną angielskim gotycyzmem. W tym samym duchu utrzymane były jego kolejne opowiadania.
W 1830, po dwóch nieudanych próbach, otrzymał fotel członka Akademii Francuskiej.
W 1830, po dwóch nieudanych próbach, otrzymał fotel członka Akademii Francuskiej.
7,2/10średnia ocena książek autora
177 przeczytało książki autora
684 chce przeczytać książki autora
2fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Zazulka. Skarb z Poletka Bobu i Kwiat Groszku.
Anatole France, Charles Nodier
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
1990
Skarb z Poletka Bobu i Kwiat Groszku. Czarodziejska bajka.
Charles Nodier
7,4 z 5 ocen
14 czytelników 0 opinii
1981
Najnowsze opinie o książkach autora
Opowieści niesamowite. Literatura francuska Honoré de Balzac
6,9
Jest to różnorodny wybór opowiadań i niestety z punktu widzenia zwykłego czytelnika nie jest to zaleta - opowiadania są dość nierówne, część jest dość nużąca i niezbyt ciekawa. Być może to kwestia dezaktualizacji takiego stylu, czy po prostu innych oczekiwań względem "niesamowitości". Pierwsze opowiadanie (a za razem najdłuższe) jest według mnie najlepszym w zbiorze. Po nim oczekuje się czegoś równie dobrego, lub nawet lepszego, a to nie następuje.
Z drugiej strony, na pewno będzie to dobra lektura dla entuzjasty literatury francuskiej takiego okresu.
Opowiadania w zbiorze:
1) Jaques Cazotte - Diabeł zakochany
2) Charles Nodier - Trilby albo Chochlik z Argyle
3) Gerard de Nerval - Zaczarowana ręka
4) Prosper Merimee - Czyścowe dusze
5) Honore de Balzac - Melmoth pojednany
6) Theophile Gautier - Arria Marcella
7) Jules Barbey d'Aurevilly - Najpiękniejsza miłość Don Juana
8) Auguste de Villiers de I'Isle-Adam - Zapowiedź; Miłość do tego co naturalne
9) Guy de Maupassant - Zjawa; Horla
10) Anatole France - Pan Pigeonneau
11) Guillaume Apollinaire - Zniknięcie Honoriusza Subraca
Opowieści niesamowite. Literatura francuska Honoré de Balzac
6,9
Trudno ocenić ten tytuł. Z jednej strony redaktor zebrał kawał historii francuskiej grozy, duże nazwiska i uznane dzieła – zrobił więc bardzo dobrze co do niego należało i dał czytelnikowi zbiór o wartości choćby literaturoznawczej. Z drugiej strony jednak opowiadania te dla współczesnego czytelnika, choćby i fana klasycznych horrorów, będą nudne, być może dlatego, że mowa tutaj także o utworach z końca XVIII czy początków XIX wieku, a może z racji francuskiego stylu. Więcej tutaj z historii awanturniczo-przygodowych, płaszcza i szpady, a nawet romansu niż elementów grozy; stylistycznie zaś bliżej do powieści gotyckich niż horroru doby wiktoriańskiej i modernistycznej.
Pierwsze i najstarsze opowiadanie jest zarazem najdłuższym, około stustronicowym, a w świetle tego, co napisałem powyżej, stanowi trudne wyzwanie na początek. Następne nie są wiele krótsze i niestety przez to nużące. Czym innym jest czytać kolejną nieporywającą opowieść przez trzydzieści stron, czym innym – przez siedemdziesiąt, zwłaszcza że grozy jest na stron pięć. Końcowe utwory są lepsze: nowsze, krótsze i wyrazistsze, ale nim do nich dotarłem „po długich a ciężkich” nie raz chciałem zrezygnować z lektury. Literatura francuska, choć może nie kojarzy się tak z grozą jak choćby angielska, to jednak pozwalała dobrać ciekawsze dzieła – zaskoczył mnie m.in. brak Dumasa.
Przeciętnemu czytelnikowi horroru zbioru niestety polecić nie mogę, miłośnikom klasycznych opowieści z dreszczykiem zaś co najwyżej z zastrzeżeniem, że prawdopodobnie nie znajdą tutaj tego, czego szukają. Sam mam za sobą kilkanaście podobnych antologii, w tym drugi tom „Opowieści niesamowitych” z literaturą rosyjską, i żadna mnie tak nie wymęczyła jak omawiana pozycja. Nie odmawiam jej jednak wartości literackiej czy historycznoliterackiej, doceniam też powstanie takiego zbioru.