Komiksy z tego cyklu czytam dwa razy - pierwszy, żeby złapać mniej więcej rys fabularny, i drugi, żeby spokojnie móc poanalizować i docenić każdy kadr i dymek, i za drugim razem podobają mi się znacznie bardziej. W "Czerwonej duszy" bardzo już jawne nawiązania historyczno-polityczne do zimnowojennego Red Scare, makkartyzmu i ery atomu (łącznie z pokazami wybuchów bomby w Las Vegas) z początku trochę mnie zraziły, miałam wrażenie, że wrzucono w tę fabułę za dużo motywów i schematów, a Hitler w wersji uzwierzęconej (Furrer?) wydał mi się już czymś na granicy dobrego smaku. Przy ponownym czytaniu doceniłam jednak spójność fabuły i bardzo liczne szczegóły na świetnych jak zwykle ilustracjach, które pomagają prowadzić historię, a czasami po prostu dodają światu charakteru lub stanowią inteligentną aluzję (jak apokaliptyczna sekta lemingów albo tytuł książki Almy "La Fontaine Today" - trochę wstyd przyznać, ale za pierwszym razem nie połapałam się, że autorzy jasno tu sygnalizują swój akces do długiej tradycji bajki zwierzęcej). Cechy zwierzęce bardzo dobrze służą charakterystyce postaci, wyjątkowo trafny wydał mi się zwłaszcza salonowy komunista Gotfield jako dalmatyńczyk. Projekt postaci kobiecej tradycyjnie nudno seksowny (ziew), no ale trudno, przymknę oko na tę konwencję.

Komiksy z tego cyklu czytam dwa razy - pierwszy, żeby złapać mniej więcej rys fabularny, i drugi, żeby spokojnie móc poanalizować i docenić każdy kadr i dymek, i za drugim razem podobają mi się znacznie bardziej. W "Czerwonej duszy" bardzo już jawne nawiązania historyczno-polityczne do zimnowojennego Red Scare, makkartyzmu i ery atomu (łącznie z pokazami wybuchów bomby w...