Z prawdziwym zainteresowaniem wziąłem do ręki najnowszą powieść Ewy Przydrygi pod tytułem „Topieliska”. Ukazała się ona nakładem wydawnictwa Muza. Autorka jest już znana czytelnikom z wcześniejszych powieści, ja jednak pierwszy raz zetknąłem się z jej twórczością. Lubię ten moment, kiedy nie znam jeszcze stylu danego pisarza i zastanawiam się, czym zaskoczy mnie powieść.

Jeśli chodzi o „Topieliska”, tych zaskoczeń było kilka. Czy wszystkie pozytywne? Zacznę od tego, że do książki zachęcił mnie opis wydawcy. Do zaspanej Poli dzwoni telefon. Pani z przychodni pyta ją, kiedy zgłosi się z synkiem do lekarza. Kobieta jest zdezorientowana, albowiem jej mąż wraz z dzieckiem wyjechali jakiś czas temu i w zasadzie powinni już wracać. Gdzie zatem są? Co się stało? Zdenerwowana Pola szybko rusza do przychodni. Po drodze natrafia na wypadek – na jej oczach z rzeki wyławiany jest samochód. Samochód, w którym z przerażeniem rozpoznaje pojazd męża. Ciało Kuby zostaje znalezione wkrótce. Natomiast zwłok ich syna nie udaje się odnaleźć. Czy Jaś żyje? Co doprowadziło do wypadku? Czy dziecko uda się odnaleźć?

Niezależnie od dochodzenia policyjnego, kobieta prowadzi własne śledztwo. Już na pogrzebie męża odkrywa, że wiedziała o nim zaskakująco mało. Wkrótce okazuje się, że mężczyzna miał kłopoty w pracy. Dopuszczał się oszustw, prawdopodobnie był szantażowany. Pola uświadamia sobie, jak mało wiedziała o przeszłości swego męża. Nie utrzymywał kontaktu ze swoją rodziną. Właściwie nie zna jego krewnych. Fakty, które wychodzą na jaw po pogrzebie burzą obraz idealnego męża i ojca. Tymczasem do Poli przyjeżdża jej siostra Ida. Chce ją pocieszyć po stracie i z jednej strony pomóc w przeżywaniu żałoby, z drugiej zaś w poszukiwaniach małego Jasia.

„Topieliska” to nie jest książka, jakiej się spodziewałem. Sądziłem, że będziemy mieć do czynienia raczej z klasycznym kryminałem lub thrillerem. Myślałem, że autorka skupi się na wątku wypadku i poszukiwań dziecka. Jednak w pewnym momencie dużą rolę zaczyna odgrywać psychologia. Śledząc poczynania głównej bohaterki, zastanawiamy się, kim tak naprawdę jest ta kobieta. Czy rzeczywiście znamy Polę? Czy jest ona tym, za kogo się podaje? Jakie relacje łączą ją z siostrą? Dlaczego nie potrafi rozmawiać z własną matką?

Autorka z każdą kolejną stroną mnoży tajemnice i niedomówienia. Stawia coraz to nowe pytania, które każą spojrzeć na fabułę powieści z innej strony. Okazuje się, że „Topieliska” to thriller psychologiczny. Ewa Przydryga raczy nas nawet mini wykładami z szeroko pojętej psychologii. Zakończenie książki zaś jest bardzo zaskakujące. Przyznaję, że odgadłem je połowicznie. Czy wam się to uda?

Pozostaje najważniejsza kwestia – czy książka mi się spodobała? Odpowiedź jest twierdząca. Była to moja pierwsza przygoda z tą autorką i pewnie nie ostatnia. Chociaż fabuła powieści nieco odbiegła od moich wyobrażeń, to nie uznaję tego za minus. Zakończenie zaś jest naprawdę zaskakujące, a to czy wszystkim się spodoba to kwestia otwarta. Reasumując, sięgnijcie po „Topieliska” i przekonajcie się sami, jak niezgłębione mogą być tajniki ludzkiej psychiki.

Wojciech Sobański