Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Agatonka
deluke
oktisday
Nataliaaa
kor_nelka

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Agatonka
deluke
oktisday
Nataliaaa
kor_nelka

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

To byłoby miejsce "odcięte" od świata. Stara willa, umiejscowiona na wzgórzu niedaleko małego miasteczka. W okresie zimy jest tam organizowane przyjęcie, ale wieczorem duże opady śniegu uniemożliwiły powrót gości do hotelu. Następnego dnia rano okazuje się, że jedna osoba nie żyje, a morderca znajduje się wśród mieszkańców willi...

To byłoby miejsce "odcięte" od świata. Stara willa, umiejscowiona na wzgórzu niedaleko małego miasteczka. W okresie zimy jest tam organizowane przyjęcie, ale wieczorem duże opady śniegu uniemożliwiły powrót gości do hotelu. Następnego dnia rano okazuje się, że jedna osoba nie żyje, a morderca znajduje się wśród mieszkańców willi...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Takich miejsc jest wiele. To może być budynek nieczynnej, wiejskiej mleczarni. Opuszczona hala produkcyjna w powiatowym miasteczku. A może, paradoksalnie zadrzewiony brzeg rzeki przepływającej przez duże miasto. Ważne żeby znalała się jakaś mama, która odprowadza codziennie dzieci do szkoły drogą przy mleczarni. Jakiś mąż, którego żona skraca drogę do pracy przez teren starej fabryki. Jakaś wnuczka, której dziadek kilka razy w tygodniu chodzi nad rzekę na ryby. Ważne, żeby w czyjejś głowie zakołatała myśl: "to mogłam być ja", "to mogła być ona", "to mógł być on".
Ciężko się zdecydować, które miejsce byłoby lepsze. Wobec tego...
Droga Redakcjo, chyba mamy seryjnego...

Takich miejsc jest wiele. To może być budynek nieczynnej, wiejskiej mleczarni. Opuszczona hala produkcyjna w powiatowym miasteczku. A może, paradoksalnie zadrzewiony brzeg rzeki przepływającej przez duże miasto. Ważne żeby znalała się jakaś mama, która odprowadza codziennie dzieci do szkoły drogą przy mleczarni. Jakiś mąż, którego żona skraca drogę do pracy przez teren...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Rok 1995. Chiny. Nizina Mandżurska. Tajna baza rakietowa.
Gęsto zalesione tereny, liczne płytkie jeziora i bagna. Teren niezwykle surowy doświadczany przez mroźne zimy.
Dywizjon składa się z 4 wyrzutni rakietowych rozmieszczonych na planie kwadratu i skrytych wśród drzew, których wysokie i gęste korony skutecznie maskują widoczność z loku ptaka. W centralnym punkcie ustawiona jest Stacja Naprowadzania Rakiet – jest to niewielki budynek z duża ilością anten parabolicznych oraz radarów. Na terenie bazy znajduje się także niewielka forteca, która zawiera liczne podziemne stanowiska dowodzenia, stację radiolokacyjną, agregaty prądotwórcze oraz pomieszczenia gospodarcze. Jednak przede wszystkim największą przestrzeń zajmują 4 olbrzymie podziemne silosy, które skrywają w swoim wnętrzu głowice nuklearne. Każda z rakiet ma ponad 27 metrów wysokości i waży ponad 40 ton. Cały teren został otoczony potrójnym płotem z drutu kolczastego pod napięciem elektrycznym oraz jest strzeżony przez patrole uzbrojonych żołnierzy z psami. 
Baza została ulokowana głęboko w lesie, nie prowadzi do niej żadna droga. Funkcjonuje w całkowitej tajemnicy. Nawet okoliczni mieszkańcy nie wiedzą o jej istnieniu, a ci który mieszkali najbliżej zostali wysiedleni. Jednorazowo w bazie przebywało ok 300 osób i w większości byli to wojskowi. Dlatego, gdy zostaje odnalezione ciało jednego z głównych oficerów odpowiedzialnych za odpalenie rakiet, pojawiają się podejrzenia, że wśród ludzi znajduje się szpieg…

Rok 1995. Chiny. Nizina Mandżurska. Tajna baza rakietowa.
Gęsto zalesione tereny, liczne płytkie jeziora i bagna. Teren niezwykle surowy doświadczany przez mroźne zimy.
Dywizjon składa się z 4 wyrzutni rakietowych rozmieszczonych na planie kwadratu i skrytych wśród drzew, których wysokie i gęste korony skutecznie maskują widoczność z loku ptaka. W centralnym punkcie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

  Jako wytrawny amator kryminałów, potrafię wyobrazić sobie scenerię takiegoż w
dosłownie każdych okolicznościach. Klimatyczne są fabuły dziejące się w
szarych, smutnych, zalanych deszczem miastach. Ciemne bramy, deszcz, światło
ulicznych latarni, bębnienie deszczu o dach z falistej blachy, szum wiatru
wywołujący dreszcze – to ten właśnie klimat. Równie mocno na wyobraźnię
działają historie dziejące się gdzieś daleko na prowincji, w małomiasteczkowej
społeczności, podczas upalnego lata i z bzyczącymi nad rozkładającym się trupem
owadami. Każdy scenariusz ma swoich fanów. Akcję mojej własnej powieści
umieściłabym na przedmieściach jakiegoś dużego miasta. Tak aby poruszać się
między wielkim, tętniącym życiem miastem a sennymi osiedlami, pozornie tylko
bezpiecznymi. Mój morderca poruszałby się komunikacją miejską (pociągiem do
miasta, metrem po mieście). Oczywiście co wieczór w szyby pociągu bębniłby
deszcz. A ze wschodem słońca nad miastem wisiałaby siwa mgła. Trupa znaleźliby
w parku, na placu zabaw. Ciało leżałoby na zjeżdżalni, głową w dół…
Klimatycznie, prawda?   

  Jako wytrawny amator kryminałów, potrafię wyobrazić sobie scenerię takiegoż w
dosłownie każdych okolicznościach. Klimatyczne są fabuły dziejące się w
szarych, smutnych, zalanych deszczem miastach. Ciemne bramy, deszcz, światło
ulicznych latarni, bębnienie deszczu o dach z falistej blachy, szum wiatru
wywołujący dreszcze – to ten właśnie klimat. Równie mocno na wyobraźnię
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Niewielkie górskie miasteczko pustoszeje. W wyniku pandemii zamknięto wszystkie hotele więc turyści nie mają tu czego szukać. Tej zimy właściciele obiektów z trwogą reagują na kolejne informacje o włamaniach. Izabela jest właścicielka ogromnego hotelu, położonego pod szczytem góry, w pięknym ale oddalonym od centrum miasteczka miejscu. Mieszka w nim wraz z mężem i dwójką dzieci. Gdy zabrakło gości, a budynek został pusty kilku zaufanych pracowników śpi w różnych pokojach dla bezpieczeństwa. Jednak jednej nocy to czego obawiała się Izabela miało nadejść. W całym miasteczku zapada ciemność. Z powodu śnieżycy elektrownia ma awarię. W hotelu Izabela zbiera pracowników w głównym holu żeby omówić plan na nadchodzącą noc gdy z jednego z korytarzy dochodzi dźwięk wybitej szyby i mrożący krew w żyłach kobiecy krzyk. Zebrani w holu szybko orientują się, ze nie są w komplecie. Za oknami szaleje śnieg, telefony nie mają zasiegu, co tej nocy wydarzy się w hotelu? Co czeka Izabelę i jej rodzinę? 

Niewielkie górskie miasteczko pustoszeje. W wyniku pandemii zamknięto wszystkie hotele więc turyści nie mają tu czego szukać. Tej zimy właściciele obiektów z trwogą reagują na kolejne informacje o włamaniach. Izabela jest właścicielka ogromnego hotelu, położonego pod szczytem góry, w pięknym ale oddalonym od centrum miasteczka miejscu. Mieszka w nim wraz z mężem i dwójką...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja umieściłabym swoją powieść w małym miasteczku, tam gdzie wszyscy się znają. Lub na małym osiedlu mieszkaniowym, gdzie również mieszkańcy nie są dla siebie obcymi osobami. W małym i dobrze sobie znanym środowisku są najlepsze warunki dla przestępcy. Wie gdzie może się ukryć, wie gdzie może stworzyć dla siebie idealne alibi. Również w takim środowisku może bardzo sprytnie manipulować ludźmi. Na osoby mało rzucające się w oczy, mówiące zawsze "dzień dobry" nie pada podejrzenie sąsiadów. W moim miasteczku nakręcono już kilka filmów, kryminalnych również, więc wiem, że taka sceneria doskonale nadaje się do tego.

Ja umieściłabym swoją powieść w małym miasteczku, tam gdzie wszyscy się znają. Lub na małym osiedlu mieszkaniowym, gdzie również mieszkańcy nie są dla siebie obcymi osobami. W małym i dobrze sobie znanym środowisku są najlepsze warunki dla przestępcy. Wie gdzie może się ukryć, wie gdzie może stworzyć dla siebie idealne alibi. Również w takim środowisku może bardzo sprytnie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

  Akacja mojego kryminału działby się na polskiej wsi, sielskiej i spokojnej, do czasu aż na
skraju pobliskiego lasu grupka grzybiarzy znajduje zwłoki młodej dziewczyny…
Ach ilu od razu byłoby domorosłych detektywów, którzy bardziej przeszkadzają niż
pomagają w śledztwie. Ilu świadków którym się wydaje że coś widzieli lub
słyszeli, albo takich którzy coś wiedzą, ale nabrali wody w usta. Ilu wścibskich sąsiadów lub zawistnych kobiet z Kół Gospodyń Wiejskich ( taka młoda i sama w lesie 😊). No i w końcu ilu potencjalnych podejrzanych…. Toż to prawie każdy druh z OSP się za nią oglądał 😊
Czekam na taki kryminał z utęknieniem.  

  Akacja mojego kryminału działby się na polskiej wsi, sielskiej i spokojnej, do czasu aż na
skraju pobliskiego lasu grupka grzybiarzy znajduje zwłoki młodej dziewczyny…
Ach ilu od razu byłoby domorosłych detektywów, którzy bardziej przeszkadzają niż
pomagają w śledztwie. Ilu świadków którym się wydaje że coś widzieli lub
słyszeli, albo takich którzy coś wiedzą, ale nabrali...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Lato. Pole namiotowe. Wieczór. Na niebie zbierają się ciemne chmury, coraz mocniej wieje wiatr, nadchodzi burza. Turyści zbierają swoje rzeczy, zabezpieczają je w swoich namiotach i kamperach. Zaczyna padać, wieje coraz mocniej, na niebie pojawiają się pierwsze błyskawice. W pośpiesznych działaniach turystów widać strach przed nawałnicą. Głośne grzmoty ogłuszają i przerażają coraz bardziej. Gasną latarnie, tylko błyskawice na krótkie sekundy rozświetlają czarne niebo. Ranek po burzy jest pracowity, trzeba wysuszyć przemoknięte rzeczy, poprawić powywracane namioty, pozbierać połamane gałęzie. W dalszym ciągu czuć w powietrzu nerwowość i dziwny niepokój. Przed turystami jeszcze nie koniec dramatycznych chwil. To, co odkryją niedługo w jednym z kamperów, pozostanie w ich pamięci na zawsze. Takiego masakrycznego widoku nie da się zapomnieć...

Lato. Pole namiotowe. Wieczór. Na niebie zbierają się ciemne chmury, coraz mocniej wieje wiatr, nadchodzi burza. Turyści zbierają swoje rzeczy, zabezpieczają je w swoich namiotach i kamperach. Zaczyna padać, wieje coraz mocniej, na niebie pojawiają się pierwsze błyskawice. W pośpiesznych działaniach turystów widać strach przed nawałnicą. Głośne grzmoty ogłuszają i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej