Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Absolutnie świetna. Wciągająca, dobrze napisana i zaskakująca. Wątek kryminalny zgrabnie opleciony tajemnicą starożytnych wierzeń. Znak zapytania nad istotą zła niezaprzeczalnie istniejącego w teraźniejszym świecie.

Absolutnie świetna. Wciągająca, dobrze napisana i zaskakująca. Wątek kryminalny zgrabnie opleciony tajemnicą starożytnych wierzeń. Znak zapytania nad istotą zła niezaprzeczalnie istniejącego w teraźniejszym świecie.

Przeczytana "pod przymusem" na lekcję polskiego. Niemiłosiernie długo zmagałam się z nią, często zasypiając w trakcie. "Granica" jest dla mnie bardzo przygnębiającą książką, bo jeśli chodzi o fabułę - chyba nie ma w niej nic pozytywnego. Nie porwała mnie, jednak doceniam poruszone w niej psychologiczne kwestie.

Przeczytana "pod przymusem" na lekcję polskiego. Niemiłosiernie długo zmagałam się z nią, często zasypiając w trakcie. "Granica" jest dla mnie bardzo przygnębiającą książką, bo jeśli chodzi o fabułę - chyba nie ma w niej nic pozytywnego. Nie porwała mnie, jednak doceniam poruszone w niej psychologiczne kwestie.

Cała moja ocena zarówno tej książki, jak i całej serii o Wiedźminie, mogłaby się zamknąć w słowie: rewelacja! Do tej pory raczej nie czytywałam literatury tego typu, teraz jestem zachwycona.

Wiedźminowską serię zaczęłam od tomu bodajże trzeciego z powodu gorących zapewnień mojej siostry, że pierwsze dwa tomy nie są zbytnio powiązane z kolejnymi. Jednak czytając "Ostatnie życzenie" jako ostatnią książkę widzę, że najlepiej jest czytać chronologicznie. Może nie jest to drastyczna różnica, ale w pierwszych tomach rozjaśniło mi się wiele wątków, sytuacji i dialogów, które w kolejnych były dla mnie mało zrozumiałe.

Co do dialogów - znowu powiem: rewelacja! Przemyślane, z humorem, uszczypliwe, ironiczne. Krajobrazy, miejsca - swojskie, przedstawione wręcz namacalnie, realistycznie, w mgnieniu oka można sobie wyobrazić stare trakty biegnące przez łąki w pobliżu szuwar, lasy, rozlewiska, bagna i wszelkie miejsca, gdzie można by się spodziewać strzygi, utopca lub innego stworzenia czyhającego na ludzkie życie.

Wiedźmin to dla mnie synonim całego ogromnego, magicznego świata, po którym wędrowanie to przygoda nie do zapomnienia. Czytałam z zapartym tchem, chwilami z uśmiechem na ustach lub ze zmarszczonymi brwiami, dniami, nocami, w szkole, w domu, w tramwaju, ciągle.

Geralt z Rivii, czarodziejka Yennefer, brzdąkający na lutni poeta Jaskier, kmiotkowie z zapadłej wioski, kobiety, wino i śpiew, zwykła szara codzienność wiejska kontra polityczne zatargi między królestwami, groźby wojny, społeczne problemy, zbliżający się kataklizm, przepowiednia zagłady, widmo zła i trudna miłość. Lektura - powtórzę po raz ostatni - rewelacyjna!

Cała moja ocena zarówno tej książki, jak i całej serii o Wiedźminie, mogłaby się zamknąć w słowie: rewelacja! Do tej pory raczej nie czytywałam literatury tego typu, teraz jestem zachwycona.

Wiedźminowską serię zaczęłam od tomu bodajże trzeciego z powodu gorących zapewnień mojej siostry, że pierwsze dwa tomy nie są zbytnio powiązane z kolejnymi. Jednak czytając...

Wyjątkowa. Klimatyczna. Wrócę nie raz.

Wyjątkowa. Klimatyczna. Wrócę nie raz.