Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetnie napisane, książka niełatwa ale jednocześnie trudno się oderwać

Świetnie napisane, książka niełatwa ale jednocześnie trudno się oderwać

Wspaniała książka, doświadczenie Kapuścińskiego nie ma sobie równych, polecam.

Wspaniała książka, doświadczenie Kapuścińskiego nie ma sobie równych, polecam.

Bardzo ciekawi mnie Wasze zdanie o głównym bohaterze książki, Ijli, ponieważ nie mogę zgodzić się z opiniami wielu z Was.
Jak dla mnie nie miał on nic ze "szczurzego charakteru", jest to bohater tragiczny, dla którego mam wiele współczucia, postać z którą bez trudu mogłem się utożsamić. Jego zachowanie jest chore, dziwne i zwichrowane a jednak logiczne i jak się okazuje na koniec... szlachetne. A mógłby przecież polecieć do tej Kolumbii, bardzo mnie to zdenerwowało! ;> Ilja okazał się jednak po prostu człowiekiem, i tego nikt nie był w stanie mu zabrać.

Jest to oczywiście charakter typowo dla książek Glukhovskiego, wyłączając jego tragiczność, tzn: młody mężczyzna wrzucony w wir wydarzeń, personifikacja rozmaitych trosk i dylematów.
Sama akcja składa się w dużej mierze właśnie z wyborów i mamy tu sytuację podobną do tej z Futu.re - kobieta, ciąża, lecz również zagadnienie nieśmiertelności. Reprezentacją tego wątku jest oczywiście "postać" Pietii.

"Postać" ponieważ cała narracja tego bohatera jest skonstruowana ciekawie, eksperymentalnie. De facto nie poznajemy go osobiście, jest on przywoływany z telefonu, urządzenie to zapis jego jestestwa, jego druga "elektroniczna dusza".
Duszę i ducha posiada również sama Moskwa, która "poci się" gdy pada deszcz, która stresuje się wraz z bohaterem lub ożywa gdy przez zasłonę chmur przebijają się słoneczne promienie. Moskwa to osobny bohater powieści.
Z jej szarymi blokami oraz ekskluzywnymi hotelami robi niezmienne wrażenie.

Książka jak zawsze świetna, może nie nieprzewidywalna, lecz na pewno warta uwagi, wciągająca i wartościowa.

Bardzo ciekawi mnie Wasze zdanie o głównym bohaterze książki, Ijli, ponieważ nie mogę zgodzić się z opiniami wielu z Was.
Jak dla mnie nie miał on nic ze "szczurzego charakteru", jest to bohater tragiczny, dla którego mam wiele współczucia, postać z którą bez trudu mogłem się utożsamić. Jego zachowanie jest chore, dziwne i zwichrowane a jednak logiczne i jak się okazuje na...

Jak tworzy się sens? Luźne związki myśli konstytuują się bezcelowo, jednak w obliczu nadchodzącego punktu kulminacyjnego fabułu, podświadomość (gombrowiczowskie światy podziemne) jakby wyprzedziły świadomość. Wróbel, patyk, strzałka, wróbel... Arcydzieło indywidualistycznej myśli i sztuki.

Jak tworzy się sens? Luźne związki myśli konstytuują się bezcelowo, jednak w obliczu nadchodzącego punktu kulminacyjnego fabułu, podświadomość (gombrowiczowskie światy podziemne) jakby wyprzedziły świadomość. Wróbel, patyk, strzałka, wróbel... Arcydzieło indywidualistycznej myśli i sztuki.

Fascynująca lektura - wciąga pomimo obszerności. Idealny opis merytokratycznych rządów daje do myślenia nad miejscem i rolą intelektualizmu. Zupełne poświęcenie się nauce i sztuce to model utopii jednak uświęca sam akt dążenia do mądrości.

Fascynująca lektura - wciąga pomimo obszerności. Idealny opis merytokratycznych rządów daje do myślenia nad miejscem i rolą intelektualizmu. Zupełne poświęcenie się nauce i sztuce to model utopii jednak uświęca sam akt dążenia do mądrości.

Nie jest to moim zdaniem najlepsze dzieło Manna - głównym problemem wydaję się być główny bohater. Adrian nie jest przekonywujący ani fascynujący. Widać że, jego losy opisane z patosem pod koniec książki mają zrobić na czytelniku duże wrażenie - ze mną się nie udało. Lektura jednak pozwala poczuć niemieckiego ducha i ta atmosfera jest mocną stroną książki.

Nie jest to moim zdaniem najlepsze dzieło Manna - głównym problemem wydaję się być główny bohater. Adrian nie jest przekonywujący ani fascynujący. Widać że, jego losy opisane z patosem pod koniec książki mają zrobić na czytelniku duże wrażenie - ze mną się nie udało. Lektura jednak pozwala poczuć niemieckiego ducha i ta atmosfera jest mocną stroną książki.

Absolutnie wybitna książka, jedna z tych, które wywierają trwały wpływ na człowieka. Po pewnym czasie w pamięci może ulec zatarciu fabuła, lecz przekaz pozostaje nienaruszony, a jest nim dojrzała i humanistyczna pochwała życia. Życia pachnącego śródziemnomorskimi ziołami, morzem. Życia o smaku wina i kobiety.

Absolutnie wybitna książka, jedna z tych, które wywierają trwały wpływ na człowieka. Po pewnym czasie w pamięci może ulec zatarciu fabuła, lecz przekaz pozostaje nienaruszony, a jest nim dojrzała i humanistyczna pochwała życia. Życia pachnącego śródziemnomorskimi ziołami, morzem. Życia o smaku wina i kobiety.

Świetna poezja, pełna przejmujących, złożonych, zapadających w pamieć imaginacji.

Świetna poezja, pełna przejmujących, złożonych, zapadających w pamieć imaginacji.

Wciągająca fabuła, Hemingwayowskie (wyważone, w punkt) opisy i dobrze oddane życie półświatka. Czyta się lekko i przyjemnie - dobra literatura rozrywkowa.

Wciągająca fabuła, Hemingwayowskie (wyważone, w punkt) opisy i dobrze oddane życie półświatka. Czyta się lekko i przyjemnie - dobra literatura rozrywkowa.

Świetnie oddaje realia życia meksykańskiej biedoty, najciekawsze są życiorysy Manuela i Roberto. Warto przeczytać chociażby aby docenić dobrodziejstwa polskiej codzienności. Poza tym wystarczy otworzyć książkę i zacząć czytać - wciąga niemiłosiernie!

Świetnie oddaje realia życia meksykańskiej biedoty, najciekawsze są życiorysy Manuela i Roberto. Warto przeczytać chociażby aby docenić dobrodziejstwa polskiej codzienności. Poza tym wystarczy otworzyć książkę i zacząć czytać - wciąga niemiłosiernie!

Stendhal wyprzedził swoją epokę, książka wciąga niezmiernie, nie mogłem się oderwać! Nie jest to powieść balzacowska - rozbudowana i opisująca starannie społeczeństwo, ale ma coś własnego. Styl Stendhala jest nie do podrobienia, z książki bije jakiś witalizm, a główny bohater to jakby członek klubu 27 tylko, że w XIX wieku.

Stendhal wyprzedził swoją epokę, książka wciąga niezmiernie, nie mogłem się oderwać! Nie jest to powieść balzacowska - rozbudowana i opisująca starannie społeczeństwo, ale ma coś własnego. Styl Stendhala jest nie do podrobienia, z książki bije jakiś witalizm, a główny bohater to jakby członek klubu 27 tylko, że w XIX wieku.

Szanuję tego Pana

Szanuję tego Pana

Laozi wiadomo nice, jestem motylem

Laozi wiadomo nice, jestem motylem

Dobrze się czyta

Dobrze się czyta

Sporo autobiograficznych wątków De Sade'a, zabawna ale i pożyteczna bo anty-biurokracyjna lektura

Sporo autobiograficznych wątków De Sade'a, zabawna ale i pożyteczna bo anty-biurokracyjna lektura

Szybki przegląd wszystkich najważniejszych kultur szamańskich, szkoda, że autor nie rozwinął osobistych wątków duchowych.

Szybki przegląd wszystkich najważniejszych kultur szamańskich, szkoda, że autor nie rozwinął osobistych wątków duchowych.

Absolutna fascynacja Jimem, szamanizmem, uosobieniem Rock'n Rolla. Książka całkiem dobra, ocenę daję bardziej samej postaci :D

Absolutna fascynacja Jimem, szamanizmem, uosobieniem Rock'n Rolla. Książka całkiem dobra, ocenę daję bardziej samej postaci :D

Ken Kesey na starsze lata - pół beatnika, pół osiadłego intelektualisty - sporo rozważań o życiu i relacji z podróży ale również opisy ciekawszych i mniej ciekawych fragmentów życia na farmie. Zawsze warto poznać

Ken Kesey na starsze lata - pół beatnika, pół osiadłego intelektualisty - sporo rozważań o życiu i relacji z podróży ale również opisy ciekawszych i mniej ciekawych fragmentów życia na farmie. Zawsze warto poznać

Rola intelektualizmu, rządy merytokracji, zakony i fantastyczny Hesse, polecam!

Rola intelektualizmu, rządy merytokracji, zakony i fantastyczny Hesse, polecam!

Fascynujące jak wiele współczesnych myśli i dzisiaj już truizmów wyszło bezpośrednio od tego jednego człowieka, nie odkryjemy tu raczej nic nowego ale można potraktować dzieło jako krzepiącą ciekawostkę.

Fascynujące jak wiele współczesnych myśli i dzisiaj już truizmów wyszło bezpośrednio od tego jednego człowieka, nie odkryjemy tu raczej nic nowego ale można potraktować dzieło jako krzepiącą ciekawostkę.