Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Poprzedniczka tej książki BPSS Kierunek Tajlandia, była fajnym pamiętnikiem do poczytania, która podobała mi się ale nie koniecznie spowodowała zachwyt. Ale mimo wszystko było w niej coś ciekawego co sprawiło że chciałam przeczytać kolejną część.

I moje zdziwienie sięgało zenitu, ponieważ nie mogłam oderwać się od zapisanych kartek papieru. Okładka pełna barw bardzo przyciąga oko, środek jest napisany w takim samym stylu co poprzednia część, jednak wyróżnia ją to, że jest o wiele ciekawsza.
Jak wiemy z poprzedniej książki bohaterka założyła Biuro podróży z którego usług korzystały osoby samotne. Rodzina i przyjaciele mieli jej za złe że wciągnęła się w wir pracy i najwięcej czasu poświęca swojemu biznesowi. Ale czemu się dziwić, skoro dopiero się rozkręcał.
Poprzednio bohaterka udała się do Tajlandii a dlaczego teraz Indie?
Ponieważ przeczytała negatywną recenzję jednej z uczestniczek wycieczki organizowanych przez Giorgie. Postanowiła więc sprawdzić skąd taka opinia i czy jej klienci są naprawdę źle traktowani. Dlatego właśnie sama wybrała się w podróż.
I co z tego będzie tym razem?

Jestem bardzo zaskoczona, ponieważ bardzo podobała mi się ta powieść, mimo iż wiele faktów nawiązywałam do poprzedniej części, która nie budziła zachwytu, ta okazała się wielkim bestselerem wśród książek na mojej domowej biblioteczce.
Kolejna książka to Kierunek Chile i prawdę mówiąc o wiele bardziej czekam na trzecią z przygód bohaterki!
To idealna książka na odstresowanie, idealna na nudny dzień, idealna dla relaksu, po prostu idealna! :)

Poprzedniczka tej książki BPSS Kierunek Tajlandia, była fajnym pamiętnikiem do poczytania, która podobała mi się ale nie koniecznie spowodowała zachwyt. Ale mimo wszystko było w niej coś ciekawego co sprawiło że chciałam przeczytać kolejną część.

I moje zdziwienie sięgało zenitu, ponieważ nie mogłam oderwać się od zapisanych kartek papieru. Okładka pełna barw bardzo...

Cóż można opowiadać o kolorowance, ją trzeba po prostu obejrzeć , wziąć kredki i się zrelaksować kolorując. Obrazki w niej są bardzo precyzyjne i rzeczowe, dopracowane w każdym szczególe. Poziom trudności jest zróżnicowany, ponieważ znajdziemy w niej elementy duże oraz małe które wymagają większej precyzji.

Czy polecam? Oczywiście, polecę ją tym którzy lubią czasami powrócić trochę do dzieciństwa, oraz lubią relaksować się w ten właśnie sposób. Mi ona przypadła do gustu, a jak będzie z Tobą? 🙂

Cóż można opowiadać o kolorowance, ją trzeba po prostu obejrzeć , wziąć kredki i się zrelaksować kolorując. Obrazki w niej są bardzo precyzyjne i rzeczowe, dopracowane w każdym szczególe. Poziom trudności jest zróżnicowany, ponieważ znajdziemy w niej elementy duże oraz małe które wymagają większej precyzji.

Czy polecam? Oczywiście, polecę ją tym którzy lubią czasami...

Po przeczytaniu tej książki, zastanawiałam się ile dzieci rocznie w Indiach uznaje się za zaginione. I tak z ciekawości rozpoczęłam poszukiwania, okazuje się, że nigdzie nie ma żadnych liczb. Wg jednej ze stron każdego dnia tysiące dzieci wychodzi z domu i już nigdy do nich nie wraca. Niektóre zostają porwane przez handlarzy ludźmi, inne giną w wypadkach pod kołami samochodu czy pociągu, a jeszcze inne trafiają na ulicę i rozpoczynają samodzielną walkę o przetrwanie, podobnie jak główny bohater książki Lion. Droga do domu.Nie sposób wyobrazić sobie co czują rodzice, wyobraź sobie, że Twoje dziecko nagle znika, nie wiesz czy żyje, gdzie jest i co się z nim dzieje… Nie da się tego wyobrazić! Nie sposób wyobrazić sobie tego co czuje matka zaginionego dziecka, tego strachu, żalu, złości, rozpaczy… Nie sposób wyobrazić sobie przerażenia ojca który nagle zdaje sobie sprawę co złego mogło się stać jego dziecku, co mogło się stać jego kochanej małej córeczce która mogła trafić w ręce złych ludzi… Nie sposób sobie tego wyobrazić….
Jednak czy to na prawdę jest takie najgorsze? Wydaje się, że najgorszym jest ta nie wiedza… Upływają dni, tygodnie, miesiące, lata a Ci rodzice nie wiedzą co stało się z ich dzieckiem, zastanawiają się czy nadal żyje i mają nadzieję że kiedyś wróci… I tak lata uciekają im między palcami…

Nasz bohater Saroo miał pięć lat, gdy przez przypadek został odłączony od rodziny, ponieważ wsiadł do złego pociągu, a potem nie mógł wydostać się z wagonu. Tym sposobem trafia do niebezpiecznego miasta Kalkuty (Kolkata). Jak wspomniałam wcześniej Saroo walczy o przetrwanie na ulicach, żywiąc się resztkami jedzenia. Zastanawia się jak wrócić do mamy, jednak co może poradzić pięciolatek, który ma ubogie słownictwo, ponieważ pochodzi z biednej rodziny.

Pewnego dnia, los się do niego uśmiechną i trafił do australijskiej kochającej rodziny. Mija dwadzieścia pięć lat. Saro jest szczęśliwy, jednak mimo wszystko pragnie wrócić do swojej rodziny, składa fragmenty swoich wspomnień i szuka swojego domu.

Czy mu się to uda? Sam się przekonaj czytając książkę.

Ta powieść oparta jest na faktach z życia autora, zauważcie, że nie zmienił on nawet imienia bohatera lecz nazwał go swoim własnym. Największym atutem jest tutaj autentyczność. Mimo iż styl pisania nie jest zbyt emocjonalny, to same wydarzenia trafiają w głąb serca czytelnika. Warto chwilami się zatrzymać na kolejnej kartce i pomyśleć.

Dla kinomaniaków, wspaniała wiadomość, już za kilka dni w kinach pojawi się film na podstawie książki z gwiazdorską obsadą.
Dev Patel (Slumdog. Milioner z ulicy), Nicole Kidman, Rooney Mara

Po przeczytaniu tej książki, zastanawiałam się ile dzieci rocznie w Indiach uznaje się za zaginione. I tak z ciekawości rozpoczęłam poszukiwania, okazuje się, że nigdzie nie ma żadnych liczb. Wg jednej ze stron każdego dnia tysiące dzieci wychodzi z domu i już nigdy do nich nie wraca. Niektóre zostają porwane przez handlarzy ludźmi, inne giną w wypadkach pod kołami...