Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak dotąd twórczość Joanny Bator była mi obca. Podczas wyboru lektury kierowałam się tym, że autorka otrzymała nagrodę Nike. Sięgając po "Ciemno, prawie noc" byłam nastawiona na to, że książka będzie trudna do przebrnięcia. Moje obawy były niesłuszne. Książka bardzo mi się podobała. Podejmuje trudne tematy w sposób niesztampowy i poruszający. Każde kolejne słowo jest nieprzypadkowe, widać ogromny wkład i trud jaki Pani Joanna włożyła, by napisać tak dobrą książkę. Na pewno nie jest to wydawnictwo, o którym po odłożeniu na półkę się zapomni. Uwielbiam uczucie, że czas poświęcony na czytanie nie był zmarnowany. Z czystym sumieniem mogę polecić zanurzenie się w mrocznym Wałbrzychu...

Jak dotąd twórczość Joanny Bator była mi obca. Podczas wyboru lektury kierowałam się tym, że autorka otrzymała nagrodę Nike. Sięgając po "Ciemno, prawie noc" byłam nastawiona na to, że książka będzie trudna do przebrnięcia. Moje obawy były niesłuszne. Książka bardzo mi się podobała. Podejmuje trudne tematy w sposób niesztampowy i poruszający. Każde kolejne słowo jest...

"Monolog" pięćdziesięcioletniego Piotra, który w satyryczny, prześmiewczy, a czasem dosadny sposób przedstawia ówczesną rzeczywistość: zakłamanie, pogoń za pieniądzem... Obserwuje świat, uczestniczy w nim, a jednocześnie ma poczucie wyobcowania oraz samotności. Ukazanie niemocy i niegodzenie się na kreowany w mediach styl bycia... Nie powstrzymuje się przy tym od samokrytyki, czym udowadnia niesamowity dystans do samego siebie. Zdecydowanie wydawnictwo godne przeczytania.

"Monolog" pięćdziesięcioletniego Piotra, który w satyryczny, prześmiewczy, a czasem dosadny sposób przedstawia ówczesną rzeczywistość: zakłamanie, pogoń za pieniądzem... Obserwuje świat, uczestniczy w nim, a jednocześnie ma poczucie wyobcowania oraz samotności. Ukazanie niemocy i niegodzenie się na kreowany w mediach styl bycia... Nie powstrzymuje się przy tym od...

oczywiste oczywistości...

oczywiste oczywistości...