Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Stało się - koniec wstępu, koniec przemian, koniec refleksji... Horus odwraca się od Imperatora, Chaos tryumfuje, bracia stają się zajadłymi wrogami i zrywają więzi... Mroczni Bogowie zacierają ręce.
Akcja, zdrada, krew, ciągłe napięcie. Tak można w prostych żołnierskich słowach oddać esencję trzeciego tomu serii "Herezja Horusa". To, co dzieje się w tej powieści przerosło moje najśmielsze oczekiwania.
Ale do rzeczy.
Horus i jego poplecznicy oddali się całkowicie Chaosowi, z ich człowieczeństwa nie pozostały nawet przysłowiowe strzępy. Cel jest jeden - zniszczyć wszystko i wszystkich. Realizując go Horus postanawia rzucić wszystkie siły krucjaty w jedno miejsce i doszczętnie (oraz dosłownie) wytłuc. Wykonując strategiczne plany misji, Adeptus Astartes nie podejrzewają nawet jakie piekło ich czeka. Nie będę zdradzał reszty fabuły. Powiem tylko, że skala wydarzeń i ich wpływ na całokształt całego uniwersum Warhammera 40 000 jest ogromny.
Książkę przeczytałem (ba! - pochłonąłem) w ciągu jednego weekendu, dosłownie nie mogąc się od niej oderwać. Ogień, stal, krew i rozpacz przewijają się tu nieustannie, nie dając czytelnikowi nawet chwili wytchnienia. Ogromna batalia opisana jest z niezwykłą dokładnością a wyobraźnia nie ma najmniejszych problemów z postawieniem wydarzeń "przed oczami" czytelnika. Gdyby książka Bena Countera doczekała się ekranizacji, sceny batalistyczne z najwybitniejszych dzieł kinematografii odeszły by w cień.
Genialnym dopełnieniem całości jest szczegółowość lokacji, która zresztą charakteryzuje całą serię niezależnie od autora danej powieści.
Klimat podsycany niezwykle spójnymi dialogami jest charakterystyczny dla W40K. Jest ciężko, momentami wręcz duszno i gorąco. Można wręcz poczuć zapach metalu trącego o metal, gnijących ciał i rozgrzanych do czerwoności narzędzi zagłady.
Dla każdego fana uniwersum Warhammera 40 000 pozycja absolutnie obowiązkowa, dla wielbicieli batalii prowadzonych z epickim wręcz rozmachem również.

Stało się - koniec wstępu, koniec przemian, koniec refleksji... Horus odwraca się od Imperatora, Chaos tryumfuje, bracia stają się zajadłymi wrogami i zrywają więzi... Mroczni Bogowie zacierają ręce.
Akcja, zdrada, krew, ciągłe napięcie. Tak można w prostych żołnierskich słowach oddać esencję trzeciego tomu serii "Herezja Horusa". To, co dzieje się w tej powieści przerosło...

Podobnie jak przy recenzji tomu 1 zaznaczam, że jestem wielkim fanem uniwersum W40K, więc moja recenzja wielu może wydać się nieobiektywna.
Tom 2 a więc kontynuacja metamorfozy Horusa i wielu jego podwładnych w pomioty Chaosu.
Tym razem jest trudniej - w wielu momentach samotny i z ogromną odpowiedzialnością na barkach Horus zaczyna walkę z wewnętrznymi demonami. Krucjata oczywiście nie ustępuje, jest kontynuowana w imię Imperatora. Wszyscy, którzy nie chcą uznać jego władzy giną. Kolejne światy podporządkowują się zabójczym legionom Adeptus Astartes, przegrywając z perfekcyjnym wyszkoleniem, dyscypliną, technologią i walecznością legionów Horusa.
Fabuła nieustannie dąży do nieuniknionego - całkowitej przemiany Mistrza Wojny i zdrady swego ojca. Oczywiście pociąga on za sobą swych przyjaciół w postaci członków Kwadry - wszystkich poza jednym. Garviel Loken (bo o nim mowa) wciąż twierdzi, że nie pasuje do tajnego stowarzyszenia i uznaje je coś, co nie powinno w ogóle istnieć. Jego przemyślenia są coraz głębsze a refleksje nie pozwalają normalnie funkcjonować. Mimo wszystko wciąż pozostaje wiernym sługą Horusa i pomaga zaprzyjaźnionej poetce.
Każda akcja to wręcz epicka, trzymająca w napięciu batalia, w której precyzyjne wykonywanie rozkazów i odwaga są kluczowe do przetrwania i wygranej. Nikt nie ucieka, nikt się nie boi - odwrót oznacza hańbę i śmierć. Trzeba więc przeć do przodu za wszelka cenę, zabijać heretyków, palić niewiernych i po prostu zwyciężać.
Pomimo zmiany autora powieść nic nie traci. Lokacje wciąż są bardzo szczegółowe, klimatyczne i łatwe do wyobrażenia, postacie wyraziste, dialogi spójne, konkretne i logiczne. Wątki z tomu 1 znajdują tu wyśmienitą kontynuację i żaden, nawet najmniej znaczący wątek poboczny nie jest pomijany. Gratulacje dla autora za konsekwencję.
Książka nie pozwala się nudzić. Konstrukcja fabuły i niesamowite, zakrojone na galaktyczną skalę wydarzenia nie pozwalają się od niej oderwać. Jest świetnie.
Pozycja obowiązkowa dla każdego fana uniwersum Warhammera 40 000.

Podobnie jak przy recenzji tomu 1 zaznaczam, że jestem wielkim fanem uniwersum W40K, więc moja recenzja wielu może wydać się nieobiektywna.
Tom 2 a więc kontynuacja metamorfozy Horusa i wielu jego podwładnych w pomioty Chaosu.
Tym razem jest trudniej - w wielu momentach samotny i z ogromną odpowiedzialnością na barkach Horus zaczyna walkę z wewnętrznymi demonami. Krucjata...

Zdecydowanie najlepsza część 3-tomowej sagi. Bez biadolenia, bez pitu-pitu, solidna męska lektura napisana przez kobietę.
W poprzednich częściach mogłem narzekać na pewien brak akcji, ale tom 3 jest nią solidnie naszpikowany.
Nie trzeba chyba wyjaśniać, że zakończenie sagi niesie za sobą również zakończenie wszystkich toczących się wątków.
Jedyne co mi się absolutnie nie podobało, to właśnie samo zakończenie... Jest zbyt lekkie, banalne i szczerze mówiąc pozostawiło u mnie spory niedosyt. W sumie nie pasowało mi do całości i już wkraczając w "początek końca" wiedziałem, że tak będzie.
Ogólnie całą sagą oceniam na mocne 8*. Magdalena Kozak zdecydowanie potrafi tworzyć męską literaturę.

Zdecydowanie najlepsza część 3-tomowej sagi. Bez biadolenia, bez pitu-pitu, solidna męska lektura napisana przez kobietę.
W poprzednich częściach mogłem narzekać na pewien brak akcji, ale tom 3 jest nią solidnie naszpikowany.
Nie trzeba chyba wyjaśniać, że zakończenie sagi niesie za sobą również zakończenie wszystkich toczących się wątków.
Jedyne co mi się absolutnie nie...