Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ani to przesadnie śmieszne, ani zbyt wciągające. Czyli nie obfituje ta książka w żadną z cech, którymi pozycje tego typu mogą nadrobić braki skomplikowanej fabuły, pogłębionych postaci czy wątków filozoficznych. To powinna być rozrywka w czystej postaci - a niestety nie jest.

Ciężko powiedzieć cokolwiek więcej na temat tej opowieści - może tylko to, że widać u autorki wschodnią mentalność w pojmowaniu podziału ról kobiet i mężczyzn w społeczeństwie? Szczerze mówiąc, fabuła momentami była tak groteskowa, że zaczęłam podejrzewać autorkę o ciche wyśmiewanie tradycyjnego poglądu na świat. Nie wiem jednak, na ile trafnie. Efekt mógł być niezamierzony!

Nie, nie polecam. Znacznie lepsze ksiązki tego rodzaju pisze np. Olga Gromyko. Tę czytałabym pasjami. Po tę już raczej nie sięgnę.

Ani to przesadnie śmieszne, ani zbyt wciągające. Czyli nie obfituje ta książka w żadną z cech, którymi pozycje tego typu mogą nadrobić braki skomplikowanej fabuły, pogłębionych postaci czy wątków filozoficznych. To powinna być rozrywka w czystej postaci - a niestety nie jest.

Ciężko powiedzieć cokolwiek więcej na temat tej opowieści - może tylko to, że widać u autorki...

Kiedy tylko zobaczyłam tę książkę, pomyślałam, że muszę ją mieć. W te pędy zakupiłam i... odłożyłam na półkę, jak to z wieloma pozycjami bywa. Doczekała się w końcu swojej kolejki - już z mniejszym entuzjazmem zabrałam się do czytania.

Spodziewałam się, że zmęczy mnie naukowe podejście do sprawy. Spodziewałam się, że choć być może będą się w niej kryły interesujące koncepty, znuży mnie styl. Spodziewałam się podczasu lektury opaść w ramiona Orfeusza w mym fotelu.

Nic z tego!

Książkę czyta się jednym tchem. Jest zabawna, wciągająca, zawiera momenty okraszone wykrzeknieniami z mych ust: "Boże, czyli na świecie są jeszcze ludzie, których uwiera debilizm!".

Jest i ulga. Szczerek, co troche niepokojąca, ale i dowartościujące, potwierdził kilka moich bardzo gorzkich przemyśleń na temat naszego narodu. I trochę we mnie mimo wszystko zaszczepił nadziei. Bardzo ciekawie czytało się o innych Słowianach, o tych wszystkich różnicach, podobieństwach, mieszańcach i połączeniach. Ciekawie pomyślana koncepcja: preludium stanowi opis idyllicznego wręcz Berlina, który stanowi lustro, w którym wszyscy chcemy się przeglądać, dalej następuje opis tego, co w tym lustrze tak bardzo chcemy zobaczyć, no i Rosja. Ta zła, straszna, wielka Rosja, której cień cały czas na nas spoczywa.

Niezmniernie interesująca lektura. Pobudza do myślenia. I wywołuje głośne wybuchy śmiechu.

Idę szukać kolejnych książek autora.

Kiedy tylko zobaczyłam tę książkę, pomyślałam, że muszę ją mieć. W te pędy zakupiłam i... odłożyłam na półkę, jak to z wieloma pozycjami bywa. Doczekała się w końcu swojej kolejki - już z mniejszym entuzjazmem zabrałam się do czytania.

Spodziewałam się, że zmęczy mnie naukowe podejście do sprawy. Spodziewałam się, że choć być może będą się w niej kryły interesujące...

Intrygująca książka, fascynujący temat.

Intrygująca książka, fascynujący temat.