Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Madeira – wiecznie zielona wyspa, pełna przepięknych krajobrazów, uroczych zakątków, pachnąca lasem laurowym i bryzą oceanu. Kto kiedykolwiek był na tej wyspie, wie, że ma ona niepowtarzalny klimat. Autorce „Madeiry” udało się w 100% oddać klimat tego miejsca i wpleść w to miejsce losy bohaterów powieści.
Julia przybywa na wyspę w poszukiwaniu miłości swojego życia, Filipa który zaginął w przededniu ich ślubu. Dziewczyna ma złamane serce i odejście ukochanego odebrało jej chęć do życia. Przed aktem desperacji ratuje ją pewien Maderianin Alberto. Zabiera dziewczynę do własnego domu, dając schronienie przed nocą. Tam Julia poznaje matkę Alberta, której zwierza się z przeżyć ostatnich tygodni. Z czasem Ana zaczyna opowiadać Julii historię swojej rodziny, która w pewnym momencie zaczyna się przeplatać z historią Julii i Filipa. To pełna smutku, żalu i łez opowieść o stracie, śmierci, niezabliźnionych ranach i życiu z wyrzutami sumienia. To kolejna historia rodzinna z której płynie zawsze ta sama nauka – nie należy chować urazy, należy zawsze rozmawiać, otwarcie mówić o uczuciach nawet jeżeli to nie są proste tematy.
Czy Julii uda się na Maderze znaleźć odpowiedz na pytanie co stało się z Filipem? Jaką rolę w jej życiu odegrają Alberto i Ana? Czego na Maderze Julia dowie się o Filipie, jego rodzinie, ale też o sobie samej? Warto wyruszyć w podróż na Maderę z autorką Jolantą Kosowską i dać się porwać przygodzie na wyspie. „Maderia” to piękna, pełna miłości opowieść o tym, że właśnie dla miłości człowiek potrafi wiele poświęcić i za miłością pójdzie nawet na koniec świata. Cudowna opowieść, która ogrzewa serce, daje nadzieję i sprawia, że człowiek się uśmiecha.
….. i chyba znowu polecę na Maderę.

Madeira – wiecznie zielona wyspa, pełna przepięknych krajobrazów, uroczych zakątków, pachnąca lasem laurowym i bryzą oceanu. Kto kiedykolwiek był na tej wyspie, wie, że ma ona niepowtarzalny klimat. Autorce „Madeiry” udało się w 100% oddać klimat tego miejsca i wpleść w to miejsce losy boh...

Rozwiń Zwiń

I znowu dałam się wciągnąć Katarzynie Zyskowskiej w świat bohaterów jej książki „Historia złych uczynków”
Nina uginając się pod presją matki wyjeżdża na studia do Warszawy. Wiele wysiłku i pracy kosztuje dziewczynę by zaaklimatyzować się w stolicy, wyzbywając się małomiasteczkowych kompleksów. Dziewczyna nie ma oparcia w matce, ich relacje należą raczej do chłodnych. Nina poznaje Miłosza, z którym tworzy bardzo specyficzną relację, daleka od standardowych związków damsko-męskich. Chłopak niewiele mówi o sobie, nie chce też angażować się w związek i traktuje ich relacje raczej jako fizyczną. Pewnego dnia znika, Nina jest zrozpaczona i zaczyna poszukiwania prawdy o Miłoszu.
Autorka zabiera nas tym samym w historyczną podróż do korzeni zarówno Miłosza jak i Niny. Cofamy się do czasów II wojny światowej, poznajemy przodków Miłosza ich burzliwe losy i dramaty, które towarzyszą im na przestrzeni lat. Ta opowieść ma nas wprowadzić w zagmatwane dzieje rodziny i dać odpowiedz na pytanie kim jest Miłosz i co spowodowało, że zostawił Ninę.
Prawda, jaka jawi się z tej opowieści jest równie fascynująca co tragiczna. Wiele tu zaskoczeń i niespodziewanych zwrotów akcji. A książka łączy tak wiele różnych wątków, że ciężko zakwalifikować ją do jakiegoś jednego konkretnego gatunku. Mamy tu i powieść obyczajową i trochę kryminału, sensacji, z pewnością również sporą dawkę literatury wojennej.
Czymże zatem są owe „złe uczynki”? Otóż właśnie z perspektywy historycznej patrzymy na zło jakiego dopuścili się przodkowie Miłosza, w pewnym momencie pada teza, że za zło wyrządzone odpokutują kolejne pokolenia, czy tak jest rzeczywiście? Ponadto po lekturze książki należy sobie postawić pytanie, czy ludzie mają w sobie „gen zła”, czy zło można dziedziczyć? A może rodzimy się czyści i to czasy i okoliczności w jakich żyjemy czynią nas złymi?
„Historia złych uczynków” to wciągająca od pierwszej strony historia mówiąca o naturze człowieka, ale też o relacjach międzyludzkich nawet tych najtrudniejszych. Dajcie się porwać tej historii bo warto!!

I znowu dałam się wciągnąć Katarzynie Zyskowskiej w świat bohaterów jej książki „Historia złych uczynków”
Nina uginając się pod presją matki wyjeżdża na studia do Warszawy. Wiele wysiłku i pracy kosztuje dziewczynę by zaaklimatyzować się w stolicy, wyzbywając się małomiasteczkowych komplek...

Rozwiń Zwiń

Niania Ruby May, kobieta o nieposzlakowanej opinii, szanowana przez swoich pracodawców i uwielbiana przez dzieci, którymi się opiekuje, bez reszty poświęcona obowiązkom, zostaje doceniona przez swoich pracodawców i proponują jej wyjazd z deszczowego Londynu do znacznie bardziej liberalnego Chicago. Wydawać by się mogło, że dziewczyna złapała Pana Boga za nogi a taka perspektywa na kolejne lata doda jej skrzydeł i pozwoli się rozwinąć, tymczasem niania May odrzuca propozycję wyjazdu co sprawia, że zmuszona jest szukać nowego miejsca pracy. Trafia do rodziny Państwa England, daleko od Londynu i rodzinnej miejscowości.
Autorka wprowadza czytelnika w niezwykły nastrój tajemnicy, niedopowiedzeń, nieoczywistości. Ewidentnie relacje w tej rodzinie nie należą do standardowych. Dzieci zdane są w zasadzie głowienie tylko na opiekę niani, matka nie wykazuje zbyt dużego zainteresowania swoimi pociechami, a jej zachowanie jest co najmniej ekscentryczne. Coś niedobrego wisi w powietrzu, w domu państwa England dzieje się wiele dziwnych, niewyjaśnionych rzeczy, które w niani May budzą coraz więcej pytań, ale standard pracy niani zabrania jej stawiać jakiekolwiek pytania, które wykraczałyby poza jej kompetencje. Ruby May staje się zatem bierną obserwatorką niecodziennej relacji swoich pracodawców, ale kiedy na niebezpieczeństwo narażone są dzieci, nie może już pozostawać obojętną.
Zaczyna zadawać pytania i szukać odpowiedzi. Co dzieje się z Panią England? Jakie relacje łączą ją z mężem? Czy ta dwójka rzeczywiście się kocha? Dlaczego Pan England zachowuje się w dziwny sposób w stosunku do niani? W jaką grę on gra i po co?
Szybko okazuje się, że nic nie jest takie jakim się wydaje, a pan England prowadzi grę pozorów, w której tylko wytrawni gracze mogą rozszyfrować prawdę o nim i jego żonie.
„Pani England” to niesamowita książka, napisana w niepowtarzalnym klimacie, zachowująca stylistykę nawiązującą do epoki, świetnie oddająca klimat Anglii z początku XX wieku, relacji społecznych tego czasu. Warto zanurzyć się w tą angielską, mglistą aurę i dać ponieść się historii domu Englandów – nie zawiedziecie się!

Niania Ruby May, kobieta o nieposzlakowanej opinii, szanowana przez swoich pracodawców i uwielbiana przez dzieci, którymi się opiekuje, bez reszty poświęcona obowiązkom, zostaje doceniona przez swoich pracodawców i proponują jej wyjazd z deszczowego Londynu do znacznie bardziej liberalnego...

Rozwiń Zwiń

Jak uporać się z bólem po stracie ukochanej osoby? Jak znaleźć w sobie chęć do działania? Jak znaleźć powód by codziennie rano budzić się i czerpać z życia? Czy żałoba i strata bliskiej osoby odbierają nam prawo do bycia szczęśliwym i do uśmiechania się?
Joanna straciła ukochanego męża, który jeszcze przed śmiercią kupił dla niej mieszkanie w jej ukochanym mieście. Kobieta próbuje wiec swoje życie po stracie ułożyć na nowo w mieście, które kiedyś skradło jej serce, ale które opuściła podążając za swoją ówczesną miłością.
Lubin nie jest już tym samym miastem, ale nadal budzi w kobiecie miłe wspomnienia i odnajduje kilku znajomych z czasów młodości. Jakaś siła każe jej zakotwiczyć się w tym mieście i oddać mu serce – to właśnie okazuje się być najlepszym lekarstwem na żałobę. Kobieta kupuje piękną kamienicę na Placu Literackim i stwarza w niej miejsce z duszą, które przyciąga niepowtarzalnym klimatem i cudownie pachnącym ciastem. „Boston” staje się miejscem spotkań, ale też jego powstanie zbliża Joannę z miejscowymi kobietami, które stają się jej powiernicami i przyjaciółkami. Każda z nich niesie swój bagaż doświadczeń, każda zmaga się z własnymi problemami, każda potrzebuje oparcia.
W międzyczasie okazuje się, że w Lubinie mieszka dawny znajomy Joanny Ernest, mężczyźnie nie jest obojętny los Asi i stara się być dla niej wsparciem w trudnych momentach. Okazuje się, że dla Ernesta nie jest ona jedynie znajomą. Czy wdowa z bagażem traumatycznych przeżyć pozwoli sobie na otwarcie się na nową relację?
Justyna Grosicka stworzyła piękne miejsce w którym po raz kolejny przekonujemy się jak ważni w życiu są dobrzy ludzie wokół nas, choć nie zawsze można nazwać ich przyjaciółmi to sam fakt, że nam dobrze życzą czyni nasze życie piękniejszym. „Plac Literacki 7” to również opowieść o marzeniach, które nieraz rodzą się w nas w zupełnie nieoczywisty sposób, a by je zrealizować trzeba spojrzeć na życie z nieco innej perspektywy 😊
Piękna kobieca opowieść, pachnąca latem, dobrą kawą i pysznym ciastem. Polecam!

Jak uporać się z bólem po stracie ukochanej osoby? Jak znaleźć w sobie chęć do działania? Jak znaleźć powód by codziennie rano budzić się i czerpać z życia? Czy żałoba i strata bliskiej osoby odbierają nam prawo do bycia szczęśliwym i do uśmiechania się?
Joanna straciła ukochanego męża, k...

Rozwiń Zwiń

Danny – młody chłopak, którego dopiero wkracza w dorosłe życie, zostaje oskarżony o zabicie swojej dziewczyny. Proces chłopaka bardzo podzielił opinię publiczną, ponieważ sposób w jaki uzyskano jego przyznanie się do winy budził wątpliwości, a dowody zgromadzone w śledztwie były raczej poszlakowe. Oliwy do ognia dodaje serial dokumentalny opowiadający o zbrodni rzekomo dokonanej przez Dannego. Rodzina chłopaka jest przekonana o jego niewinności i wszystkie swoje działania skupia na walce o ułaskawienie Dannego.
Pewnego dnia brat Dannego, Matt zostaje poinformowany, że jego rodzina nie żyje. Zginęli w trakcie wakacji w Tulum a miejscowa policja uważa, że był to nieszczęśliwy wypadek. Wiele wskazuje jednak, że mogli zostać zamordowani i tą wersję badają federalni. Matt udaje się do Tulum by odebrać zwłoki najbliższych, ale szybko okazuje się, że ktoś czyha również na życie Matta.
Kto stoi za zabiciem rodziny Matta i Dannego? Jaki był motyw zabójstwa? Co odkryła rodzina Pine, że stała się obiektem ataku? Wiele niewiadomych, śledczy jednak zaczynają łączyć pewne fakty, które prowadzą ich do odkrycia prawdy, która dla wielu była niezwykle niewygodna i to właśnie oni będą kluczyć i eliminować niewygodne persony, by nikt nie dowiedział się prawdy.
Alex Finlay napisał świetną powieść kryminalną, która spełnia wszystkie wymagania, które stawia się temu gatunkowi. Zaczął z grubej rury, wprowadzając od razu napięcie i utrzymał ten poziom do samego końca. Akcja jest warta, pozbawiona zbędnych wątków i męczących opisów. Świetnie wymyślona historia z kompletnie zaskakującym zakończeniem i przyznam, dałam się zaskoczyć, kompletnie się tego nie spodziewałam.
„W otchłani strachu” to jeden z ciekawszych kryminałów, które czytałam w ostatnim czasie i z pewnością wart jest zainteresowania i sięgnięcia po niego. Polecam!!

Danny – młody chłopak, którego dopiero wkracza w dorosłe życie, zostaje oskarżony o zabicie swojej dziewczyny. Proces chłopaka bardzo podzielił opinię publiczną, ponieważ sposób w jaki uzyskano jego przyznanie się do winy budził wątpliwości, a dowody zgromadzone w śledztwie były raczej pos...

Rozwiń Zwiń

Kiedyś widziałam film „Droga”, nie wiedziałam jednak, że jest to film na motywach książki. Kiedy odkryłam, że te genialne obrazy post apokaliptycznej rzeczywistości stworzył Cormac McCarthy obiecałam sobie, że kiedyś przeczytam jakąś jego książkę. I nadarzyła się okazja, bo oto zostały wydane 2 książki jego autorstwa „Pasażer” i „Stella Maris”. Potem przyszła wiadomość, że McCarthy’go nie ma już wśród nas, tym bardziej warto sięgnąć po te historie.
Nic jednak nie przygotowało mnie na to jak bardzo dobra to jest literatura. „Pasażer” z pozoru wydawać mógłby się kryminałem – nurkowie znajdują wrak samolotu z ofiarami na pokładzie, brakuje jednak jednego z pasażerów i czarnej skrzynki, przy całej sprawie zaczynają węszyć agencji FBI, główny bohater Bobby Western już wie, że wplątał się w poważne kłopoty. Jednak to nie historia z samolotem jest tu głównym wątkiem. Otóż Bobby miał siostrę Alice, wybitną matematyczkę, która na własne życzenie kazała się zamknąć w szpitalu psychiatrycznym. Relacja tej dwójki staje się głównym wątkiem i każe podążać czytelnikowi za kolejnymi obrazami chorej psychicznie Alice, które opowiadają prawdę o dziewczynie, jej bracie, ojcu i matce. „Stella Maris” jest w głównej mierze poświęcone właśnie Alice i jej „pięknemu umysłowi”, to dziewczyna obdarzona wieloma talentami, które stają się niejako jej przekleństwem. Co zatem sprawiło, że chciała zamknąć swoje życie w czterech ścianach zakładu psychiatrycznego? Co wydarzyło się w jej życiu, że pchnęło ją do tak drastycznej decyzji? Jaką rolę odegrał w tym jej brat?
Warto nadmienić, że rodzeństwo obarczone jest również faktem, iż ich ojciec stał się twórcą bomby atomowej zrzuconej na Hiroszimę. Czy dzieci noszą w sobie winę, za czyny ich ojców?
McCarthy stawia w tych książkach wiele fundamentalnych pytań, nie daje jednak łatwych odpowiedzi, czytelnik musi znaleźć je sam, a pewne osądy wydawać w oparciu o własne poglądy.
Przy tym wszystkim język jakim posługuje się autor należy do bardzo wymagających. Książkę należy czytać w totalnym skupieniu, by nie przegapić ważnych faktów, obrazów, projekcji. Właśnie te projekcje chorej psychicznie Alice, staja się dla czytelnika największym wyzwaniem. Niemniej lektura obu książek, to uczta dla czytelnika. Polecam kochającym literaturę w jej najpiękniejszym wydaniu.

Kiedyś widziałam film „Droga”, nie wiedziałam jednak, że jest to film na motywach książki. Kiedy odkryłam, że te genialne obrazy post apokaliptycznej rzeczywistości stworzył Cormac McCarthy obiecałam sobie, że kiedyś przeczytam jakąś jego książkę. I nadarzyła się okazja, bo oto zostały wyd...

Rozwiń Zwiń

Kiedyś widziałam film „Droga”, nie wiedziałam jednak, że jest to film na motywach książki. Kiedy odkryłam, że te genialne obrazy post apokaliptycznej rzeczywistości stworzył Cormac McCarthy obiecałam sobie, że kiedyś przeczytam jakąś jego książkę. I nadarzyła się okazja, bo oto zostały wydane 2 książki jego autorstwa „Pasażer” i „Stella Maris”. Potem przyszła wiadomość, że McCarthy’go nie ma już wśród nas, tym bardziej warto sięgnąć po te historie.
Nic jednak nie przygotowało mnie na to jak bardzo dobra to jest literatura. „Pasażer” z pozoru wydawać mógłby się kryminałem – nurkowie znajdują wrak samolotu z ofiarami na pokładzie, brakuje jednak jednego z pasażerów i czarnej skrzynki, przy całej sprawie zaczynają węszyć agencji FBI, główny bohater Bobby Western już wie, że wplątał się w poważne kłopoty. Jednak to nie historia z samolotem jest tu głównym wątkiem. Otóż Bobby miał siostrę Alice, wybitną matematyczkę, która na własne życzenie kazała się zamknąć w szpitalu psychiatrycznym. Relacja tej dwójki staje się głównym wątkiem i każe podążać czytelnikowi za kolejnymi obrazami chorej psychicznie Alice, które opowiadają prawdę o dziewczynie, jej bracie, ojcu i matce. „Stella Maris” jest w głównej mierze poświęcone właśnie Alice i jej „pięknemu umysłowi”, to dziewczyna obdarzona wieloma talentami, które stają się niejako jej przekleństwem. Co zatem sprawiło, że chciała zamknąć swoje życie w czterech ścianach zakładu psychiatrycznego? Co wydarzyło się w jej życiu, że pchnęło ją do tak drastycznej decyzji? Jaką rolę odegrał w tym jej brat?
Warto nadmienić, że rodzeństwo obarczone jest również faktem, iż ich ojciec stał się twórcą bomby atomowej zrzuconej na Hiroszimę. Czy dzieci noszą w sobie winę, za czyny ich ojców?
McCarthy stawia w tych książkach wiele fundamentalnych pytań, nie daje jednak łatwych odpowiedzi, czytelnik musi znaleźć je sam, a pewne osądy wydawać w oparciu o własne poglądy.
Przy tym wszystkim język jakim posługuje się autor należy do bardzo wymagających. Książkę należy czytać w totalnym skupieniu, by nie przegapić ważnych faktów, obrazów, projekcji. Właśnie te projekcje chorej psychicznie Alice, staja się dla czytelnika największym wyzwaniem. Niemniej lektura obu książek, to uczta dla czytelnika. Polecam kochającym literaturę w jej najpiękniejszym wydaniu.

Kiedyś widziałam film „Droga”, nie wiedziałam jednak, że jest to film na motywach książki. Kiedy odkryłam, że te genialne obrazy post apokaliptycznej rzeczywistości stworzył Cormac McCarthy obiecałam sobie, że kiedyś przeczytam jakąś jego książkę. I nadarzyła się okazja, bo oto zostały wyd...

Rozwiń Zwiń

Najtrudniej przebacza się sobie samemu! A już wybaczyć sobie śmierć swojego własnego dziecka, wydaje się być czymś zupełnie niemożliwym.
Monika sobie nie wybaczyła, jej żali depresja doprowadziły do rozpadu jej małżeństwa i w konsekwencji kobieta ucieka przed przeszłością zmieniając miejsce zamieszkania. Nie można jednak uciec od przeszłości, ona prędzej czy później i tak nas dogoni. Monikę dogoniła bardzo szybko ale i zupełnie przypadkowo, kiedy kobieta znalazła wisiorek ze zdjęciem dziewczyny, która do złudzenia przypomina jej zmarłą córkę. Jak to w życiu bywa, nic nie dzieje się bez przyczyny, ktoś najwidoczniej miał dla Moniki swój plan i postawił na jej drodze kilka osób, które wyrwały kobietę z jej potwornie samotnego świata. Każda z osób, które pojawiają się na jej drodze opowiada też swoje niełatwe historie, które pokazują Monice, że każdy zmaga się z niełatwymi przeżyciami, każdy niesie swój ciężar i chodź przyjmuje on różną postać to najważniejsze jest by ze swoimi problemami nie zamykać się na pomoc.
Sandra Podleska napisała książkę, która konfrontuje czytelnika z całym wachlarzem problemów, przeżyć, smutków bohaterów tej opowieści. Każdy znajdzie tu trochę siebie, bo któż z nas nie czuł się czasami samotny? Najważniejsi są jednak ci, którzy nas otaczają i dzięki którym, życie staje się bardziej znośne. To właśnie ich rola została świetnia przedstawiona w „Altance pod magnolią”, jak się okazuje to nie tylko Monika potrzebuje wsparcia, ale też ona sama staje się takim wsparciem dla innych.
„Altanka pod magnolią” to piękna powieść o smutku, stracie i żalu, ale również o przyjaźni, bezinteresownym wsparciu i miłości. Bardzo budująca i dająca nadzieję.

Najtrudniej przebacza się sobie samemu! A już wybaczyć sobie śmierć swojego własnego dziecka, wydaje się być czymś zupełnie niemożliwym.
Monika sobie nie wybaczyła, jej żali depresja doprowadziły do rozpadu jej małżeństwa i w konsekwencji kobieta ucieka przed przeszłością zmieniając miejs...

Rozwiń Zwiń

Słoneczna pogoda i upalne temperatury nastrajają by sięgnąć po typowo wakacyjną lekturę i zdecydowanie najnowsza książka Katherine Center wpisuje się w klimat wakacji.
„Będę twoim bodyguardem” to historia Hannah, młodej kobiety, która swoją drobną posturą nie przypomina pracownika ochrony osobistej, a jednak powieża się jej ochronę bezpieczeństwa prominentnych polityków, właścicieli firm, biznesmenów, a obecnie ochronę hollywoodzkiej gwiazdy Jacka Stapletona (nie wiem czemu ale w mojej wyobraźni to był Jason Statham). Hannah zamierza podejść do zadania bardzo profesjonalnie, natomiast pogodne usposobienie Jacka i jego nieco lekceważące podejście do życia sprawiają, że zadanie Hannah wcale nie będzie należało do łatwych, szczególnie, że dla całkowitej konspiracji Hannah i Jack będą musieli udawać parę. To zadanie okazuje się wcale niełatwe, a szereg komicznych sytuacji do jakich dochodzi między tą dwójką sprawia, że czytelnik ma naprawdę niezły ubaw. Kiedy jedna między tą dwójką relacja przestaje być czysto zawodowa, okazuje się, że historia staje się nieco nostalgiczna i poruszająca.
Ta książka to opowieść o do bólu zwyczajnej dziewczynie, która przez to jak bardzo jest zwyczajna nie może być kochana przez kogoś, kto bryluje na okładkach gazet, przez kogoś, kto może przecież mieć każdą wymuskaną piękność tego świata. Autorka w bardzo wzruszający sposób pokazała jak kruche są kobiety, nawet te z pozoru twarde, jak łatwo można je zranić, ale też jak przy odpowiednim mężczyźnie potrafi rozkwitnąć i nabrać pewności siebie.
Cudowna komedia romantyczna, nadająca się na scenariusz filmowy. Świetna, letnia rozrywka w najlepszym wydaniu, Katherine Center to gwarancja dobrej książki.

Słoneczna pogoda i upalne temperatury nastrajają by sięgnąć po typowo wakacyjną lekturę i zdecydowanie najnowsza książka Katherine Center wpisuje się w klimat wakacji.
„Będę twoim bodyguardem” to historia Hannah, młodej kobiety, która swoją drobną posturą nie przypomina pracownika ochrony...

Rozwiń Zwiń