Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeciętna. To dobre słowo, bo taka i jest ta książka. Być może miałem zbyt wysokie oczekiwania, których książka nie dała rady spełnić. Należało się tego spodziewać, wszak to nie twór oryginalnego autora, a coś zlecone do napisania na podstawie szkiców i notatek. I to - niestety - widać.

Akcja jest poszatkowana, ani przez chwilę nie trzyma w napięciu. Bohaterowie biegają jak kot z pęcherzem próbując wyważyć dawno już otwarte drzwi. Czytelnik ziewa, bo musi przebrnąć przez to, co jest dla niego oczywiste, a co bohaterom stwarza niesamowitą trudność. Źli pokazują publiczności swoją złą twarz już w pierwszych scenach i są w tym konsekwentni aż do końca. Brakuje niespodzianki, brakuje zagadki, są za to banały o sztucznej inteligencji serwowane przez coraz to inne postacie, z których żadna nie zapada w pamięć. Ot taka książka bezkształtnych cieni, które są cieniami samych siebie z poprzednich części cyklu. Czy kupować? Nie warto. Lepiej wypożyczyć z biblioteki i w ten sposób, na własne oczy, przekonać się, że Larsson pisał lepiej, a czwarta część cyklu, to po prostu skok na kasę.

Przeciętna. To dobre słowo, bo taka i jest ta książka. Być może miałem zbyt wysokie oczekiwania, których książka nie dała rady spełnić. Należało się tego spodziewać, wszak to nie twór oryginalnego autora, a coś zlecone do napisania na podstawie szkiców i notatek. I to - niestety - widać.

Akcja jest poszatkowana, ani przez chwilę nie trzyma w napięciu. Bohaterowie biegają...