Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pozycja ponadczasowa, która powinna się znaleźć na półce każdego szanującego się czytelnika. Wraz ze "Zbrodnią i Karą" oraz "Mistrzem i Małgorzatą" jest książką, którą można czytać kilkukrotnie i to za każdym razem z równym zaangażowaniem. W moim odczuciu jest to studium postępowania człowieka wbrew swoim przekonaniom, wierze, charakterowi. Co go do tego skłania - skąd to zakłamanie w nas i naginanie wszelakich norm ku własnym, i innym nam podobnym, potrzebom i zachciankom? Dlaczego, by wytłumaczyć, usprawiedliwić i uzasadnić swoje postępowanie, potrafimy interpretować nie tylko przepisy urzędowe wg własnego "widzi mi się", ale i wytrącać z kontekstu nawet słowa Jezusa.
"Choć ludzie, którzy w kilkaset tysięcy skupili się na niewielkim obszarze, starali się, jak tylko mogli, zeszpecić tę ziemię, na której się tłoczyli, choć wbijali w nią kamienie, żeby nic na niej nie rosło, choć wydzierali z niej każdą kiełkującą trawkę, choć dymili węglem kamiennym i naftą, choć obcinali drzewa i płoszyli wszystkie zwierzęta i ptaki - wiosna była wiosną nawet i w mieście.... Wesołe były i rośliny, i ptaki, i owady, i dzieci. Ale ludzie - dojrzali ludzie - nie przestawali oszukiwać i męczyć siebie i innych. Ludzie uważali, że święty i ważny jest nie ten wiosenny poranek, nie to piękno świata bożego, dane dla szczęścia wszystkich istot - piękno, które usposabia do pokoju, zgody i miłości, ale święte i ważne jest to, co oni sami wymyślili, żeby panować jedni nad drugimi."

Pozycja ponadczasowa, która powinna się znaleźć na półce każdego szanującego się czytelnika. Wraz ze "Zbrodnią i Karą" oraz "Mistrzem i Małgorzatą" jest książką, którą można czytać kilkukrotnie i to za każdym razem z równym zaangażowaniem. W moim odczuciu jest to studium postępowania człowieka wbrew swoim przekonaniom, wierze, charakterowi. Co go do tego skłania - skąd to...