Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lato i piękna pogoda zachęcają do tego, by czytać w plenerze. A może od razu sięgnąć po książkę pasującą klimatem do wakacji? Czemu nie! Z taką myślą sięgnęłam po powieść „Pod słońcem Florydy”. Muszę przyznać, że było bardzo gorąco! I to nie tylko z powodu ciepłego klimatu!



Do położonego w Słonecznym Stanie miasteczka Tarpon Springs zlatuje się trójka dorosłych dzieci Tony’ego Kubiaka. Okazja jest iście rodzinna, bo chrzciny, ale… poza tym nic nie jest zwyczajne. Chrzczona bowiem będzie ich siostra. Czyli jakby nie patrzeć, różnica wieku jest kolosalna. Co więcej, matką dziecka jest nowa dziewczyna podstarzałego ojca. Brzmi niczym wstęp do zakręconego romansu? I tak właśnie jest, bo wszystkie kolejne rewelacje są tylko bardziej zaskakujące.



„Pod słońcem Florydy” to powieść, która już od samego początku wrzuca czytelnika w gąszcz wzajemnych niesnasek, a nawet małych intryg. W książce znajdziecie całe mnóstwo silnych emocji oraz uczuć. Bowiem między bohaterami dochodzi do niejednej napiętej sytuacji, kłótni albo wręcz odwrotnie, namiętności. Wszystko to sprawia, że książkę czyta się niesamowicie szybko, z dużym zainteresowaniem, ale też zdziwieniem.



Ale to nie wszystko, obok wątków miłosno-rodzinnych pojawia się też temat dyskryminacji i on również może niejednemu czytelnikowi podnieść ciśnienie. Chociaż w moim odczuciu bohaterka nie zareagowała sensownie, to trzeba przyznać, że ten klimat zagrożenia dodatkowo podkręca tempo opowieści. A to już jest całkiem spore!



W książce naprawdę sporo się dzieje, a liczne zwroty akcji nie pozostawiają miejsca na nudę. Miałam trochę wrażenie, że niektóre sytuacje są wyolbrzymione, ale mimo to, a może właśnie dzięki temu, powieść jest niezwykle dynamiczna, trochę przesadzona oraz niesamowicie wciągająca. Jeśli lubicie historie o skomplikowanych konfiguracjach miłosnych, w których nie do końca wiadomo kto z kim będzie „na dobre i złe”, to zdecydowanie sięgnijcie po „Pod słońcem Florydy”. A ja nie mogę się doczekać kontynuacji!

Lato i piękna pogoda zachęcają do tego, by czytać w plenerze. A może od razu sięgnąć po książkę pasującą klimatem do wakacji? Czemu nie! Z taką myślą sięgnęłam po powieść „Pod słońcem Florydy”. Muszę przyznać, że było bardzo gorąco! I to nie tylko z powodu ciepłego klimatu!



Do położone...

Rozwiń Zwiń

Muszę przyznać, że nie do końca byłam świadoma (ha! Jakby w przeciwieństwie do tytułu) co to za książka i kto ją napisał. Tytuł wydał mi się ciekawy, ale błędnie założyłam, że ma on związek z uważnością, tym razem wpadł mi w ręce poradnik: jak się wzbogacić i uwolnić swój ukryty potencjał. Jak myślicie? Udało mi się? Piszę do Was z domu na wyspach Kanaryjskich?



Najpierw może kilka swój o tym, czego uczy ten poradnik. W skrócie autor opowiada o tym, że każdy może być bogaty, wystarczy tylko odpowiednie nastawienie i mózg „wibrujący” na właściwych częstotliwościach i w ten sposób przyciągający rzeczy, które również wibrują, jak trzeba. Jak widzicie… jest to pokłosie „Sekretu”, czyli coś, czemu do tej pory mówiłam wielkie NIE. Teraz już doskonale wiem… dlaczego.



Większość porad zbudowana jest z prostych obietnic i „gładkiej gadki”. Oto kilka z nich: każdy może być bogaty, wystarczy chcieć, ja nie jestem niezwykły, więc Ty też możesz być tak bogaty, jak ja, nie potrzeba do tego wiedzy specjalistycznej, wystarczy odpowiednie nastawienie. To jest… za proste, żeby było prawdziwe. I właśnie na podstawie tych obietnic udało mi się skonstruować moje wątpliwości.



Po pierwsze, w tej metodzie nie ma żadnych konkretów. Większość opisywanych rzeczy jest bezsprzecznie prawdziwa, ale też niezwykle oczywista. Pozytywne myślenie z pewnością działa lepiej niż narzekanie i negatywne nastawienie. Szukanie możliwości rozwoju jest bardziej wartościowe niż szukanie kolejnej butelki piwa. Sprecyzowanie celów, które chce się osiągnąć, pomaga w ich realizacji (nie mogło braknąć SMART!). Ale… mamy też wiele przykładów, które nie mówią nam nic konkretnego. Przykładowo autor pisze: rozmawiałem z Panem X. Powiedziałem mu, zamień swoje roczne dochody w miesięczne. I on to zrobił. – No fantastycznie. Ale jak? Tego się nie dowiemy. Tak samo ujmujący jest opis sytuacji, gdy autor łączy swoich znajomych poszukujących nowego domy z agentką nieruchomości, która oferuje im dogodne warunki spłaty, a sam autor załatwia za darmo zestaw mebli. Wszystko się zgadza. Jak ma się odpowiednich znajomych to jak najbardziej, mogą pomóc. Ale ciężko to nazwać jakimś sposobem na życie.



Druga sprawa to brak możliwości zweryfikowania metody. Sam autor pisze, że osoby, które stosowały jego porady, osiągnęły sukces, a te, które tego nie robiły, zrezygnowały po drodze i słuch o nich zaginął. Czyli jak działa, to działa, a jak nie działa, to nie bierzemy tego pod uwagę, bo to wina złego podejścia / niesłuchania rad itp. Nie przemawia do mnie takie nastawienie.



Po trzecie, obok tych sensownych zdroworozsądkowych teorii, jest też całe mnóstwo nieudowodnionych tez. Zawsze lekko się krzywiłam, gdy słyszałam o „wibrowaniu” umysłu. Nie ma tu, rzecz jasna, odwołania do teorii naukowych. Gdyby autor zaznaczał, że są to różnego rodzaju metafory, to jak najbardziej byłoby ok. On jednak podchodzi do tych dziwnych teorii w pełni poważnie, przez co ciężko mi traktować jego publikację jak rzetelny poradnik.



Po czwarte, sam autor posądzany jest o promowanie szkodliwego modelu biznesowego[i]. Autor wielokrotnie promował firmę Vemma, która została zamknięta z powodu bycia… piramidą finansową. Ponoć organizacja ta wykorzystywała młodych do promocji napojów energetycznych, a przede wszystkim rekrutowania nowych członków. Chociaż zdaję sobie sprawę z tego, że podejście do tematu nie jest jednoznaczne, a dla niektórych ten model biznesowy nie jest niczym złym, to jednak mnogość kontrowersji, które narosło wokół tematu, zrobiło na mnie złe wrażenie.



Z powodu powyższych zastrzeżeń nie jestem w stanie pozytywnie ocenić tej książki. Tak jak już wspomniałam, tytuł zawiera wiele sensownych, acz oczywistych porad, ale też sporo bzdur i marketingu, który ma nakręcić zainteresowanie następnymi publikacjami.



Dlatego chciałam rozwiać wasze wątpliwości. Nie piszę do Was z Kanarów, moje roczne dochody nie zmieniły się w miesięczne, a wszystko nie robi się samo. Być może mój mózg nie wibruje odpowiednio. A może to po prostu nie działa.




[i] https://www.youtube.com/watch?v=yyktccr5apU&t=1772s

Muszę przyznać, że nie do końca byłam świadoma (ha! Jakby w przeciwieństwie do tytułu) co to za książka i kto ją napisał. Tytuł wydał mi się ciekawy, ale błędnie założyłam, że ma on związek z uważnością, tym razem wpadł mi w ręce poradnik: jak się wzbogacić i uwolnić swój ukryty potencjał....

Rozwiń Zwiń

Korea Południowa staje się coraz bardziej popularna w świadomości opinii publicznej. Najpierw zaskoczyła nas swoją wersją popu (nazywaną K-Popem), potem zaś serialami (tu z kolei mowa o K-dramach). Jednak jak tam jest naprawdę? Jak żyje się tam kobietom? I czym jest wzór „dobrej żony i mądrej matki”?

Ostatnio mam słabość do reportaży. Lubię czytać o innych krajach, poznawać ich perspektywę, problemy, nadzieje i bolączki. Jednak o dziwo, czytając o Korei Południowej, poczułam się... jak w domu. Bo część omówionych tematów była mi zaskakująco bliska.


Książka Małgorzaty Sidz to publikacja prezentująca kobiecą perspektywę. Chociaż we wstępie autorka wspomina, że starała się zaprezentować też bardziej ogólne kwestie, uniwersalne i niezależne od płci, to w moim odczuciu ten cel nie został do końca zrealizowany. Patrzymy na Koreę Południową oczami żon, matek, pracownic. Poruszanych zagadnień jest tu całe mnóstwo, ale w ich postrzeganiu płeć odrywa kluczową rolę. Jest to publikacja podobna do „Kwiatów w pudełku”, tylko zamiast Japonii, mamy tutaj Koreę Południową. Akurat w moim odczuciu takie zawężenie tematyki jest plusem i trochę nie rozumiem, czemu autorka próbowała się od niego odciąć. Osobiście wolę książki, które kompletnie omawiają jedną perspektywę, niż po łebkach próbują wspomnieć o wszystkim.


Przejdźmy jednak do konkretów, a one zbudowane są z relacji, rozmów i obserwacji. Autorka prezentuje nam poszczególne aspekty życia w Korei Południowemu metodycznie, a każdy rozdział poświęcony jest innemu zagadnieniu (chociaż niektóre się zazębiają). Jak to jest typowe w przypadku reportaży, większość kwestii została omówiona na przykładach konkretnych osób. Mamy więc klasyczne rozumowanie od szczegółu do ogółu – autorka bowiem wyciąga wnioski na podstawie indywidualnych przypadków oraz własnych doświadczeń i odczuć.


To, co mi się podobało, to zaprezentowanie całości trochę w klimacie opowieści drogi. Autorka nie skupia się na suchej analizie faktów, ale opisuje też swoją podróż, jak dotarła do miejsca spotkania, co jadła, jak wyglądało otoczenie – dzięki temu czytelnik może mieć wrażenie, jakby podróżował razem z Małgorzatą. Może poczuć klimat miejsca, wyobrazić je sobie i lepiej zrozumieć sytuację bohaterów.


A tych jest naprawdę sporo! Co ważne, autorka nie ogranicza się tylko do czasów współczesnych. Gdy omawia dane zjawisko, szuka jego korzeni w przeszłości. W książce znajdziecie też temat relacji japońsko-koreańskich, który jeden element do tej pory budzi kontrowersje i słuszne oburzenie. Chociaż znany był mi temat wykorzystywania seksualnego Koreanek przez wojsko japońskie (z książki „Córki smoka”), to ten rozdział wciąż był dla mnie trudny i poruszający.


Przez całą książkę przewija się też tytułowe wątek dobrych żon i mądrych matek. Autorka wypytuje o niego wiele osób i omawia go w różnych kontekstach. Właśnie w nim dopatruje się też wielu podobieństw do... polskiego wzoru matki Polki. Nie sugeruję, że obydwa schematy są identyczne, ale coś jest na rzeczy. Podobnie odbieram też kwestie presji społecznej, czy tradycyjnych ról w rodzinie. Od razu uprzedzam, do okładkowego opisu wykorzystano największe „smaczki”, które częściowo... dotyczą przeszłości. To trochę jak u nas: ideał cnót wszelkich gdzieś tam jest promowany, ale życie u każdego wygląda inaczej. I tak jest też w Korei Południowej.


„Mądre matki, dobre żony” ma też jeden ciekawy wyróżnik. Autorka przygotowała pięć przerw na jedzenie. W tych rozdziałach skupia się na temacie posiłków oraz zwyczajów związanych z konsumpcją – w ujęciu zarówno tradycyjnym, jak i współczesnym (jeśli planujecie wycieczkę do Korei Południowej, z tych wstawek dowiecie się, co warto zjeść).


Reasumując, książka „Mądre matki, dobre żony” to ciekawa próba zrozumienia sytuacji kobiety w Korei Południowej. Jak się można spodziewać, nie jest to temat prosty ani jednoznaczny, ale zdecydowanie fascynujący. Jeśli interesują Was takie zagadnienia, lubicie poznawać codzienne życie innych ludzi albo chcecie wiedzieć więcej o Korei Południowej – koniecznie sięgnijcie po ten tytuł.

https://www.recenzjenawidelcu.pl/2023/05/madre-matki-dobre-zony.html

Korea Południowa staje się coraz bardziej popularna w świadomości opinii publicznej. Najpierw zaskoczyła nas swoją wersją popu (nazywaną K-Popem), potem zaś serialami (tu z kolei mowa o K-dramach). Jednak jak tam jest naprawdę? Jak żyje się tam kobietom? I czym jest wzór „dobrej żony i mąd...

Rozwiń Zwiń

Żaden rodzic nie lubi gorączki u swojego dziecka. To nie tylko przyczyna pogorszonego nastroju, ale też źródło wielu obaw. Zbijać? Poczekać? Cieszyć się, że organizm walczy z infekcją, a może leczyć? A jeśli tak, to czym? Czosnkiem, czy lekami? Na te i wiele innych pytań odpowiedzi przygotował Pan Tabletka w swojej najnowszej publikacji.


Pan Tabletka to farmaceuta z wieloletnim stażem, a prywatnie ojciec i mąż. Zawodowo pracuje w aptece, ale też pisze bloga i książki, w których stara się pomóc rodzicom w dbaniu o zdrowie ich dzieci. Jeśli jeszcze nie czytaliście jego tekstów, zaręczam, że warto! W bardzo przystępny sposób omawia wiele ważnych zagadnień, analizuje składy leków i wyjaśnia... jak ograniczyć liczbę stosowanych tabletek. W swojej najnowszej publikacji „Gorączka. Przewodnik dla rodziców” skupia się na omówieniu tytułowego zagadnienia.



Dzięki ww. książce dowiecie się wiele zarówno na temat samej gorączki, jak i sposobów radzenia sobie z nią. Co więcej, autor wyjaśnia jak się do potencjalnej (raczej pewnej, niż wątpliwej) gorączki w ogóle przygotować; jaki termometr kupić, jak go skalibrować i jak... nie wariować.



Następnie autor omawia sposoby postępowania podczas gorączki. Tłumaczy, kiedy zbijać temperaturę, a kiedy czekać i obserwować. Wyjaśnia też różnice między lekami oraz proponuje naturalne metody (i tłumaczy, kiedy są one rekomendowane).





Jak wskazuje tytuł, jest to książka dedykowana rodzicom. Skupia się więc na kwestii gorączki u dzieci, bo zwłaszcza u maluchów nie jest tak łatwo zorientować się, co się dzieje. Owszem, znajdziecie tutaj też sporo wiedzy ogólnej, ale nijako, przy okazji. Jeśli więc nie macie dzieci, nie interesuje was ten temat i nie planujecie tego stanu zmieniać to... chyba warto sięgnąć po inne książki Pana Tabletki np. „Zdrownik”. Ta książka jest świetna, ale zorientowana na potrzeby rodziców, i to raczej młodych, niż tych z wieloletnim stażem. Z tego względu, w moim odczuciu, tytuł ten świetnie sprawdzi się jako wyprawka czy prezent na tzw. pępkowe.



„Gorączka. Przewodnik dla rodziców” to publikacja napisana w bardzo prosty i przystępny sposób. W zasadzie każde poruszone zagadnienie zostało dobrze omówione i zobrazowane przykładami. Dodatkowo najważniejsze kwestie są wyodrębnione graficznie i „rzucają się w oczy”. Dzięki temu łatwo będzie wrócić do konkretnych fragmentów, gdy pojawi się sytuacja kryzysowa. Ta przystępność jest zdecydowanym plusem. Jednak momentami przeszkadzało mi wielokrotne wracanie do tego samego tematu. Nie raz i nie dwa razy autor powtarzał najważniejsze jego zdaniem informacje – co na początku pomagało w ich zapamiętaniu, jednak z czasem odrobinę mnie irytowała. Miałam wrażenie, że niektóre informacje czytam kilka razy.



Drugim plusem jest sposób wydania książki. „Gorączka. Przewodnik dla rodziców” jest naprawdę solidną i ładną publikacją. Twarda okładka, wszyta zakładka oraz ładne ilustracje sprawiają, że książka jest nie tylko praktyczna, ale też zwyczajnie estetyczna.+



Trzecią zaletą jest „klimat” samej książki. Autor sam jest rodzicem, więc rozumie obawy, które towarzyszą chorobie dziecka. Ale nie poucza, nie gania, czy krytykuje – wykazuje się dużą empatią i zrozumieniem. W lekki i dowcipny sposób zdejmuje z barków rodziców metaforyczny ciężar odpowiedzialności za chorobę dziecka. Tłumaczy, jak sprostać wyzwaniu, ale też nie obwiniać się za wszystko.



„Gorączka. Przewodnik dla rodziców” to publikacja, z której wiele cennych informacji wyciągnie każdy młody rodzic. Zdecydowanie warto ją kupić, by lepiej zrozumieć gorączkę, która prędzej, czy później przytrafi się każdemu dziecku.



Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.



Dominika Róg-Górecka

Żaden rodzic nie lubi gorączki u swojego dziecka. To nie tylko przyczyna pogorszonego nastroju, ale też źródło wielu obaw. Zbijać? Poczekać? Cieszyć się, że organizm walczy z infekcją, a może leczyć? A jeśli tak, to czym? Czosnkiem, czy lekami? Na te i wiele innych pytań odpowiedzi przygot...

Rozwiń Zwiń

Ostatnie lata były dla wszystkich bardzo wymagające. Pandemia, wojna na Ukrainie, inflacja – to tylko niektóre z wyzwań, które stawiają nam współczesne czasy. Niemniej jednak, nawet poza tymi trudnościami, życie samo w sobie nie jest lekkie, a każdy z nas ma swoje mniejsze i większe problemy do rozwiązania.

Z tych względów książka „Silna psychika” jest nie tylko wartościową, ale też potrzebną lekturą. Co ciekawe, autorem tego poradnika jest mężczyzna, co nieczęsto się zdarza w przypadku książek tego typu (przynajmniej tych, z którymi ostatnio miałam styczność). Zbigniew Ryżak prezentuje bardzo ciekawą koncepcję, według której sposoby radzenia sobie ze stresem są zależne od naszej kondycji psychicznej. Co istotne, autor przedstawia tę koncepcję w prosty i przystępny sposób.

Książka „Silna psychika” nie tylko opisuje teoretyczne aspekty stresu, ale również omawia wiele praktycznych sposobów radzenia sobie z nim. Z. Ryżak wyjaśnia sam mechanizm stresu, a także przedstawia różne techniki zarządzania stresem. Warto zaznaczyć, że autor podkreśla, iż stres nie jest jedynie zjawiskiem negatywnym, lecz może mieć także pozytywne aspekty.

Osobiście uważam, że koncepcja prezentowana przez Zbigniewa Ryżaka jest trafna i wartościowa. Często poradniki nie niosą dla mnie zbyt wiele wartości dodanej, ale „Silna psychika” jest wyjątkiem. Czytając ten tytuł znalazłam odpowiedzi na kilka pytań, które już jakiś czas chodzą mi po głowie. Czy zawsze wystarczy „wziąć się w garść”? Dlaczego ta metoda raz działa, a kiedy indziej jest szkodliwa? Jeśli też się nad tym zastanawiacie, koniecznie sięgnijcie po ten tytuł. Dodatkowa książka ta została wzbogacona jest o omówienie ciekawych badań naukowych, które potwierdzają przedstawiane techniki, ale też wiele uświadamiają czytelnikowi.

Jednym z niewielu minusów tej książki jest to, że same metody radzenia sobie ze stresem nie są jakoś szczególnie przełomowe. Jednakże autor omawia je w sposób zwięzły, podsumowujący najważniejsze tematy. Dlatego, jeśli czytelnik już wcześniej zetknął się z tymi metodami, nie będzie odczuwał zmęczenia czytaniem o nich ponownie.

Podsumowując, "Silna psychika" to dobry i przystępny poradnik, który omawia temat radzenia sobie ze stresem oraz przedstawia skrótowe podsumowanie najważniejszych metod. Jest to wartościowa książka, szczególnie dla osób zainteresowanych tą tematyką.

http://www.recenzjenawidelcu.pl/2023/05/silna-psychika-zbigniew-ryzak.html

Ostatnie lata były dla wszystkich bardzo wymagające. Pandemia, wojna na Ukrainie, inflacja – to tylko niektóre z wyzwań, które stawiają nam współczesne czasy. Niemniej jednak, nawet poza tymi trudnościami, życie samo w sobie nie jest lekkie, a każdy z nas ma swoje mniejsze i większe proble...

Rozwiń Zwiń

Dieta keto ma w sobie coś, co mnie urzeka. A konkretnie czegoś nie ma: węglowodanów. To właśnie one stanowią plagę dzisiejszych czasów. I to wcale nie dlatego, że same w sobie są złe, ale ponieważ mamy tendencję do ich nadużywania. Z tego względu lubię sięgać po książki kulinarne, które pomogą mi w ich ograniczeniu.

Tytuł ten, jak wiele innych z tego rodzaju, zaczyna się od przedstawienia historii autorki. Kobieta ta cierpiała na sporą nadwagę i związane z nią choroby. Chociaż testowała różne diety, żadna z nich jej nie pomogła, przynajmniej na dłużej. Z tego co zrozumiałam, problemem nie były same metody, ale to, że autorka nie potrafiła przy nich wytrwać. Dopiero dieta keto pozwoliła jej uzyskać i utrzymać upragnioną wagę.

W następnej części dowiadujemy się kilku podstawowych informacji na temat diety ketogenicznej. Autorka wyjaśnia, na jakiej zasadzie ona działa i jakie skutki przynosi. Chociaż skupia się na kwestii dotyczącej utraty nadmiarowych kilogramów, nie brakuje też garści informacji na temat wpływu zdrowotnego. Chociaż część tę można potraktować bardziej jako wprowadzenie, w końcu to jednak książka kulinarna, to nie sposób odmówić jej wielu praktycznych wskazówek.

Przejdziemy jednak do jedzenia! Przepisy, które stanowią główną część książki, zostały przystępnie opisane i pięknie sfotografowane. W mojej ocenie poziom ich trudności jest łatwy, a ledwie czasami: średniozaawansowany. Dlatego nawet największy laik nie powinien mieć problemów z ich przygotowaniem.

Dużym plusem są też łatwo dostępne produkty. Owszem, bez mąki migdałowej i paru podobnych dodatków, się nie obyło, ale to w końcu dieta ketogeniczna i rezygnacja z najbardziej podstawowych, dostępnych w każdym domy składników, jest częścią założeń. Nie ma jednak wielu „udziwnień” i większość składników da się kupić w przeciętym wielkopowierzchniowym markecie.

Kolejną zaletą jest przygotowany jadłospis. Z tego względu książka sprawdzi się zarówno jako początek diety, jak i urozmaicenie codziennego menu. Jeśli więc szukacie ciekawych, ale prostych, przepisów keto – tu je znajdziecie.

Dieta keto ma w sobie coś, co mnie urzeka. A konkretnie czegoś nie ma: węglowodanów. To właśnie one stanowią plagę dzisiejszych czasów. I to wcale nie dlatego, że same w sobie są złe, ale ponieważ mamy tendencję do ich nadużywania. Z tego względu lubię sięgać po książki kulinarne, które po...

Rozwiń Zwiń