Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Sherlock Holmes był wspaniałym detektywem, ale to postać fikcyjna. My istniejemy naprawdę."

rozczarowująca.
Być może dlatego, że spodziewałam się czegoś zupełnie innego..?
Zasiadając do suto zastawionego stołu w Sali Morderstw, wraz z wielce czcigodnymi członkami Towarzystwa Vidocqa, liczyłam, że zostanę poczęstowana prawdziwymi delikatesami z kryminałów historycznych Matthew Pearla, zakrapianymi cierpkim nektarem z żywą iskrą Sherlocka Holmesa. W rzeczywistości jednak, podczas uroczystego obiadu zaserwowano mi jedynie okruchy zbeletryzowanych biografii trzech założycieli Towarzystwa, zmieszane z nadpalonymi kawałkami niektórych prowadzonych przez Towarzystwo spraw i zmiksowane dla niepoznaki z gęstym sosem etyczno-filozoficznego bełkotu. Uczta dla miłośników ciężkostrawnych dań.

język i styl pana Capuzzo zapowiadały pewną przyjemność dla Czytelniczych zmysłów. Zaś sam temat, pomysł na fabułę, to już prawdziwy rarytas. Autentyczni Detektywi – Najlepsi z Najlepszych! - i ich Autentyczne Sprawy, rozwiązywane podczas uroczystych obiadów, przywodzących na myśl spotkania w dawnych Klubach Dżentelmenów. Chłopiec z Pudełka. Boss Cosa Nostry, Alphonse „Mały Alli” Persico. Rzeźnik z Cleveland. Zodiak. Ba! Nawet sam Kuba Rozpruwacz!
Rozkosz z lektury skutecznie zadusić może jedynie nieprzyjemny aromat, który wdarł się do posiłku w trakcie jego wykonania.

pan Capuzzo zebrał ogromną ilość materiału, rzetelnie przygotowując się do pisania swojego dzieła. Wszyscy członkowie Towarzystwa Vidoqua na przestrzeni lat, największe osiągnięcia w ich karierach, najciekawsze sprawy rozpatrywane przez Towarzystwo, szczegółowe biografie Jego założycieli, ciekawostki z życia prywatnego, niuanse ich niecodziennej przyjaźni. Tego wszystkiego starczyłoby spokojnie na napisanie całej serii powieści kryminalnych, konkurującej liczbą tomów z osławionymi norweskimi Sagami. Pan Capuzzo postanowił jednak upchać wszelkie zgromadzone przez siebie informacje w jednej tylko książce. Przy czym nie był chyba w stanie zrezygnować z żadnej, nawet najmniejszej zgromadzonej przez siebie ciekawostki. W efekcie, Czytelnik zostaje poczęstowane dziesiątkami spraw, setkami nazwisk, tysiącami epizodów z życia bohaterów, które nijak nie dają się uporządkować w przytłoczonej informacjami głowie. A żeby tego było mało, Autor postanowił poruszać się po osi „fabuły” w kierunku chronologicznym, w efekcie czego większość spraw została podzielona na szereg rozdziałów, pomiędzy którymi wepchnięto rozdziały dotyczące czegoś zupełnie innego. Sprawa A (1) – Sprawa B (1) – Sprawa A (2) – Sprawa C (1) – Sprawa B (2) – Sprawa A (3) – Sprawa D (1) – Sprawa C (2) - …. Ktoś jeszcze czuje lekki zawrót głowy?

tak, jak wspominałam na początku...
rozczarowująca.

"Sherlock Holmes był wspaniałym detektywem, ale to postać fikcyjna. My istniejemy naprawdę."

rozczarowująca.
Być może dlatego, że spodziewałam się czegoś zupełnie innego..?
Zasiadając do suto zastawionego stołu w Sali Morderstw, wraz z wielce czcigodnymi członkami Towarzystwa Vidocqa, liczyłam, że zostanę poczęstowana prawdziwymi delikatesami z kryminałów historycznych...