Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dawno, dawno temu, w pięknym pałacu w Rijadzie, w Arabii Saudyjskiej, żyła sobie śliczna księżniczka Arabella. Miała wszystko, czego kiedykolwiek zapragnęła. Była dla wszystkich miła i wspaniałomyślna. Do służby odnosiła się z należytym szacunkiem. Często się śmiała, ale była też skromna. Wszyscy w okół po prostu ją kochali…

a nie.. to nie ta bajka!

Książka „Za drzwiami pałacu” to zdecydowanie nie bajka dla małych dziewczynek marzących o tym, aby być księżniczką. To nawet nie bajka dla kobiet, które marzą o tym by dostać się na stanowisko najbliższej służącej księżniczki. Ta książka to nie bajka, to po prostu życie.

Dla nas Europejczyków, żyjących w tak odległej kulturze, życie arabskiej królewskiej księżniczki, ale także życie jej służby, jest całkowitą abstrakcją. Coś pomiędzy Science Fiction i baśniami Andersena… tak, tymi prawdziwymi, gdzie księżniczki obcinają sobie stopy, aby włożyć bucik, a zła wiedźma zjada Jasia i Małgosię. Jednak śmiem twierdzić, że rzeczy opisane w tej książce nie są najgorszymi rzeczami jakie mogą spotkać kobietę w tej kulturze.

Książka ta opowiada o życiu młodej księżniczki. Rozpuszczonej, rozkapryszonej do granic możliwości, która pomiata służbą i każdym kto stanie na jej drodze. Opowiada także o życiu kobiety, która na taką służbę się dostała. Ja jednak mam wrażenie, że spotkanie tych dwóch, tak odległych od siebie kobiet, niewiele zmieniło w ich życiu.

Mimo iż książkę czyta się lekko i przyjemnie, czegoś mi jednak zabrakło. Jakiejś głębi, większego przesłania, czegokolwiek, co sprawiłoby, że po jej przeczytaniu powiedziałabym „o cholera! To jest to!”.

Dawno, dawno temu, w pięknym pałacu w Rijadzie, w Arabii Saudyjskiej, żyła sobie śliczna księżniczka Arabella. Miała wszystko, czego kiedykolwiek zapragnęła. Była dla wszystkich miła i wspaniałomyślna. Do służby odnosiła się z należytym szacunkiem. Często się śmiała, ale była też skromna. Wszyscy w okół po prostu ją kochali…

a nie.. to nie ta bajka!

Książka „Za drzwiami...

Ostatnimi czasy porwałam się dla książkę dla młodzieży „Wiek cudów”. Już kilka książek dla takiej kategorii wiekowej wpadło mi w ręce, jednak ta jest w pewnym sensie wyjątkowa. Opisuje losy dwunastolatków w sposób w jaki niejeden dorosły nie umiałby opisać rzeczywistości. Bardzo dojrzały język sprawia, że nie do końca mogę określić jakie uczucia towarzyszyły mi przy jej czytaniu. Na początku myślałam, że będzie to kolejna książka o wielkiej miłości, czy zauroczeniu jakiś głupich dzieciaków. To co przeczytałam zaskoczyło mnie całkowicie. Nie ma w niej ckliwych uwag, czy rozważań na temat zakochania, „rozmemłanych” opisów wzdychania do płci przeciwnej i tony naiwności. Książka w piękny sposób opisuje młodzieńczość i problemy z nią związane.

Wiek cudów przenosi nas do nieprawdopodobnego świata, który prawie dosłownie „stanął na głowie”. Ziemia zwalnia, a wraz z nią wszystko się zmienia. Dni powoli stają się coraz dłuższe, a ludzie jeszcze nie wiedzą co się z tym wiąże. Mimo wielkiego kryzysu i rozłamów społeczeństwa życie normalnych ludzi toczy się dalej nie ważne jaką drogę wybrali. Problemy natury wewnętrznej pozostają niezmienne. Nadal panuje miłość i nienawiść, zarówno brak tolerancji, jak i akceptacja. Każdy z osobna ma wybór jakim chce być człowiekiem, nie ważne co dzieje się z naszą planetą.

Piękne przesłanie oraz niesamowity język. Ta lektura wciągnie wielu mądrych nastolatków, a i wielu rodziców nie pożałuje chwil spędzonych z tą książką.

Ostatnimi czasy porwałam się dla książkę dla młodzieży „Wiek cudów”. Już kilka książek dla takiej kategorii wiekowej wpadło mi w ręce, jednak ta jest w pewnym sensie wyjątkowa. Opisuje losy dwunastolatków w sposób w jaki niejeden dorosły nie umiałby opisać rzeczywistości. Bardzo dojrzały język sprawia, że nie do końca mogę określić jakie uczucia towarzyszyły mi przy jej...

Wiesław w styczniu leczy dzieci

Angelika do nich leci

Andrzej łowi w maju ryby

Może pójdzie też na grzyby

Latem Romek na rowerze,

Magda małe ciuszki pierze

Cały rok w mieście tętni życie

Nie wierzycie? Zobaczycie!
Tego wierszyka nie znajdziecie w tej książce, za to z powodzeniem możecie stworzyć miliony innych historii o mieszkańcach całkiem sporego miasta. Nowa książka Katarzyny Boguckiej "Rok w mieście" jest jedyna w swoim rodzaju. Mimo iż na rynku jest już wiele historii "obrazkowych" ta na pewno wciągnie was na dłuższy czas.

Dzięki tej książce możecie poznać losy wielu mieszkańców. Zobaczycie co robią przez cały rok, o różnych porach dnia. Na pierwszej stronie spotykamy wszystkich bohaterów i dowiadujemy się kim są. Na każdej następnej rozkładówce znajdziemy piękne ilustracje Katarzyny Boguckiej przedstawiające całe miasto, miesiąc po miesiącu.

Ta książka to wspaniała zabawa dla całej rodziny. Ćwiczy spostrzegawczość, rozwija wyobraźnię, pokazuje dzieciom jak zmienia się świat w okół nas w ciągu całego roku. Pozwala na łatwe wytłumaczenie dzieciom tego jak mija czas i sprawia, że tak abstrakcyjne dla nich pojęcie staje się łatwe do przyswojenia.

Choć jest to według mnie książka dla dzieci powyżej 3 lat to na pewno i mniejsze dzieci przyciągnie feeria kolorów i ogrom kształtów przepięknie przedstawionych na każdej stronie.

Wiesław w styczniu leczy dzieci

Angelika do nich leci

Andrzej łowi w maju ryby

Może pójdzie też na grzyby

Latem Romek na rowerze,

Magda małe ciuszki pierze

Cały rok w mieście tętni życie

Nie wierzycie? Zobaczycie!
Tego wierszyka nie znajdziecie w tej książce, za to z powodzeniem możecie stworzyć miliony innych historii o mieszkańcach całkiem sporego miasta. Nowa...