Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Umiera się od zewnątrz do środka, wiedziałaś? - zapytał, gdy cisza zaczęła ranić mocniej niż słowa. - I potem, tylko przez chwilę, twój umysł, jak kiedyś, składa się tylko z tego środka. A tam nikt nie chce... i wychodzi na to, wiesz, że nawet samobójcy sami siebie oszukiwali. Takie intelektualne gierki. Tacy jesteśmy, kurwa, dumni, że potrafimy zamyśleć się na śmierć, że zapomnieliśmy o tym starym, gadzim mózgu w środku, tym, co nie kalkuluje sobie: etyka, jakość życia, ciężar dla rodziny, on po prostu chce żyć, tylko do tego jest zaprogramowany, rozumiesz? I na samym końcu, kiedy już nas nie ma, żeby przywołać go do porządku, on się budzi, rozgląda i w ostatniej chwili wie, że został oszukany i... krzyczy... ... "Ciało stało się słowem" ...

- Umiera się od zewnątrz do środka, wiedziałaś? - zapytał, gdy cisza zaczęła ranić mocniej niż słowa. - I potem, tylko przez chwilę, twój umysł, jak kiedyś, składa się tylko z tego środka. A tam nikt nie chce... i wychodzi na to, wiesz, że nawet samobójcy sami siebie oszukiwali. Takie intelektualne gierki. Tacy jesteśmy, kurwa, dumni, że potrafimy zamyśleć się na śmierć, że zap...

Zsunąłem się z krawędzi ogrodzenia i zeskoczyłem na ziemię, lądując w czymś miękkim i kleistym. Pociągnąłem nosem, charakterystyczna woń nie pozostawiała wątpliwości. Jakiś zakichany pisarczyk nazwałby to metaforą, lecz dla mnie było to zwykłe gówno.

Zsunąłem się z krawędzi ogrodzenia i zeskoczyłem na ziemię, lądując w czymś miękkim i kleistym. Pociągnąłem nosem, charakterystyczna woń nie pozostawiała wątpliwości. Jakiś zakichany pisarczyk nazwałby to metaforą, lecz dla mnie było to zwykłe gówno.

A potem zastrzeliłem tego zadowolonego dupka. Zastrzeliłem go, zanim ktoś zdąży mi powiedzieć, że nie powinienem tego robić. Wpakowałem mu w brzuch trzy kulki, ot, tak, naprawdę szybko, z odległości nawet nie pół metra. Mówcie, co chcecie, może to nie byli żadni nadludzie, lecz nie trzęśli też gaciami ze strachu. Trzy kulki w brzuch, paf, paf, paf, a facet nadal stoi prosto i, cholera, jest już martwy, choć jeszcze o tym nie wie, w każdym razie wydaje się dość zaskoczony i dobrze mu tak! Wówczas wszyscy inni, wszyscy Amerykanie i jeden czy dwaj Brytyjczycy zaczynają wrzeszczeć i wkurzają się, jak gdyby nie mieli pojęcia - zesrać się, oślepnąć czy zamówić śniadanie, bo mają przed sobą prawie martwego szkopa kołyszącego się na nogach. Uświadamiam sobie, że mogę mieć kłopoty, ale do diabła z tym. Jednak wszystko trzeba zrobić dobrze, wiesz, arogancki szwab czy nie. Więc przyłożyłem mu pistolet do głowy i wypaliłem - bum! Mózg wystrzelił mu przez nos, szaroróżowa papka, i, wiesz, wyglądało to dość zabawnie, więc ktoś krzyknął: "Gesundheit!". I tak to jest, brachu. To wszystko, a my mamy jednego naprawdę martwego nazistę.

A potem zastrzeliłem tego zadowolonego dupka. Zastrzeliłem go, zanim ktoś zdąży mi powiedzieć, że nie powinienem tego robić. Wpakowałem mu w brzuch trzy kulki, ot, tak, naprawdę szybko, z odległości nawet nie pół metra. Mówcie, co chcecie, może to nie byli żadni nadludzie, lecz nie trzęśli też gaciami ze strachu. Trzy kulki w brzuch, paf, paf, paf, a facet nadal stoi prosto i,...

Zwaliłem dupsko na ławę i zerknąwszy w kubek, z obrzydzeniem stwierdziłem, że Mustafa pije wodę.

Zwaliłem dupsko na ławę i zerknąwszy w kubek, z obrzydzeniem stwierdziłem, że Mustafa pije wodę.