Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytana po raz kolejny, po kilku latach i w oryginale. Tym razem jednak ocena niższa o dwie gwiazdki, bo nie urzekła tak mocno - czytanie polskiego tłumaczenia siłą rzeczy bliższe sercu, wszak dzieciństwo w języku ojczystym się odbywało i łatwiej do własnego Zielonego Miasta można było się podczas lektury przenieść. Mimo pewnego dystansu, niezmiennie warto podejść do tematu, byle z otwartością i gotowością na nagłe powroty do własnej dziecięcości. Tym, co z własnym dzieciństwem nie pogodzili się bądź wyparli smarkatą naiwność i prostotę, książka do gustu nie przypadnie i bezlitośnie oceniać ją będą jako chaotyczną, pełną głupiutkich postaci i mało znaczących wydarzeń.

Czytana po raz kolejny, po kilku latach i w oryginale. Tym razem jednak ocena niższa o dwie gwiazdki, bo nie urzekła tak mocno - czytanie polskiego tłumaczenia siłą rzeczy bliższe sercu, wszak dzieciństwo w języku ojczystym się odbywało i łatwiej do własnego Zielonego Miasta można było się podczas lektury przenieść. Mimo pewnego dystansu, niezmiennie warto podejść do...

Pretensjonalne i grafomańskie, być może, ale momentami tak urzekające i krystalicznie piękne, że trudno się oderwać i zdystansować. Progres w pisaniu zauważalny, od banalnych, upalonych wizji po bardziej przemyślane, skomponowane zestawy fraz. Polski przekład nie jest w stanie oddać subtelności tych - niekiedy chaotycznych - kreacji, poezja winna płynąć w języku, który wybrał dla niej poeta, zatem czytajmy w oryginale.

Pretensjonalne i grafomańskie, być może, ale momentami tak urzekające i krystalicznie piękne, że trudno się oderwać i zdystansować. Progres w pisaniu zauważalny, od banalnych, upalonych wizji po bardziej przemyślane, skomponowane zestawy fraz. Polski przekład nie jest w stanie oddać subtelności tych - niekiedy chaotycznych - kreacji, poezja winna płynąć w języku, który...

Obrzydliwa, pompatyczna, oleista i leniwa narracja. Fascynujące fragmenty, kiedy opowieść wypowiadana w pierwszej osobie zmienia trajektorie i staje się opowieścią w trzeciej osobie, pytam siebie, czyżby Bateman się od siebie odklejał? myślę dalej i wciąż nie mam jasności. Bo dla mnie nie jest do końca jasne, czy mam do czynienia z rzeczywistością społeczeństwa, w którym tkwi Patrick, czy też może z jego rzeczywistością, która może być rojeniem umysłu. Dla mnie też urwanie historii w momencie, który niewiele wyjaśnia, jest tym, co podoba mi się najbardziej. Rewelacyjna, chociaż miejscami trudna, książka do pożarcia w jeden dzień.

Obrzydliwa, pompatyczna, oleista i leniwa narracja. Fascynujące fragmenty, kiedy opowieść wypowiadana w pierwszej osobie zmienia trajektorie i staje się opowieścią w trzeciej osobie, pytam siebie, czyżby Bateman się od siebie odklejał? myślę dalej i wciąż nie mam jasności. Bo dla mnie nie jest do końca jasne, czy mam do czynienia z rzeczywistością społeczeństwa, w którym...