Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Szczęście urojone" , z pozoru sympatyczne i lekkie czytadło sensacyjno-obyczajowe z kryminalną intrygą na dodatek, to bardzo zgrabna panorama polskiej współczesności. Strumyki naszej codzienności jak praca, miłość, małżeństwo, przyjaźń, choroba, religia, polityka, nauka oraz medialne sensacje, afery i zbrodnie autorka syntetyzuje w interesującą opowieść o życiowo dojrzewającej, zaradnej, atrakcyjnej kobiecie, którą przeciwności losu i doznane krzywdy mobilizują do walki o swoje szczęście, o sprawiedliwość, a nawet o życie.

Ewa Barańska, pisarka silnie związana z Rzeszowem gdzie studiowała i mieszka, po raz pierwszy wraca akcją tej książki do krainy swego dzieciństwa czyli na Dolny Śląsk i do rodzinnego Dzierżoniowa, opisując je z dużym sentymentem.

Polecam bo to książka ciekawa, życiowa, z suspensem i wartką narracją.

Za zgodą dr Zofii Brzuchowskiej, literaturoznawcy z Uniwersytetu Rzeszowskiego, zamieszczam tu jej recenzję "Szczęścia urojonego" opublikowaną we wrześniowym numerze miesięcznika NASZ DOM RZESZÓW. Tylko ostrzegam że jest to prawie spoiler[!], bo autorka w analitycznym zapale zdradza zbyt wiele treści.

Zofia Brzuchowska
- Ukradziona tożsamość -
Wśród nowości wydawniczych uwagę zwraca powieść Ewy Barańskiej "Szczęście urojone" jako książka – niespodzianka. Zarówno tytuł, motto, jak i zachęta do lektury, zamieszczona na okładce, zapowiadają wątek obyczajowo-romansowy. Tymczasem mamy do czynienia z kompozycyjnym układem, gdzie sensacyjna historia bohaterki została powiązana ściśle z wątkiem fabularnym zaczerpniętym z powieści kryminalnej, a mianowicie tematem planowanej z diabelską przewrotnością zbrodni. Opowieść o urojonym szczęściu głównej bohaterki rozpoczyna się od filiacji z powieścią małżeńską.

Gabriela zakochana w nader przystojnym, ale zdolnym do każdego łajdactwa mężu, zostaje przez niego zakwalifikowana jako „doskonały materiał na pierwszą żonę”, która pomoże „ ustawić się w życiu”, a potem zostanie zastąpiona przez „młodszy model”. Bohaterkę poznajemy jako uzdolnioną pracownicę uczelni z doktoratem z zakresu chemii. Trudzi się ona pisaniem pracy magisterskiej dla męża, gdy ten coraz rzadziej bywa w domu, bowiem nominalnie prowadzi firmę deweloperską. Firma okazuje się zasłoną dymną dla coraz większych oszustw. Gabriela dowiaduje się niemal równocześnie o malwersacjach Max Budu prowadzonego przez małżonka i o jego zdradzie. Kiedy postanawia wziąć odwet korzystając z pomocy firmy hackerskiej i zapowiada rozwód, mąż i jego kochanka mają już gotowy scenariusz przewidujący jej śmierć, a po morderstwie, przejęcie tożsamości żony przez rywalkę. Będzie to jej potrzebne, by podszywając się pod kompetencje naukowe Gabrieli, zatrudnić się w firmie posiadającej patent cennej technologii, której kradzież zapewni nowemu stadłu luksusową przyszłość.

Czy tak się stanie, czy Gabriela wyrwie się z pułapki, odrzuci syndrom ofiary, czytelnicy, a zwłaszcza czytelniczki dowiedzą się z prowadzonej dynamicznie opowieści.
Kto jednak liczy na pełną przyjemność lektury, powinien omijać umieszczone na wstępie quasi-streszczenia, gdyż wobec przebiegu wątku kryminalnego, pomysł przewodnika po fabule, jest absurdalny.

Można się jednak spodziewać, że czytelnik bardziej wyrobiony, łatwo tę przeszkodę ominie. I tu nasuwa się spostrzeżenie, że powieść E. Barańskiej przypomina nieco thriller, który może przyciągnąć zarówno odbiorców skupionych wyłącznie na fabule romansowej, jak i tych, co potrafią ocenić złożoność powieści. Dla nich tłem wydarzeń może stać się obraz współczesności z jej religią pieniądza i brutalnością relacji międzyludzkich. Refleksję wzbudzi kreacja bohaterki, która korzysta z emancypacji, ale nie trzyma się niewolniczo mitu nowoczesnej kobiety, wyzwolonej także od miłości.

Do pisarskich zdobyczy należy niewątpliwie zaliczyć grę prowadzoną przez autorkę z tradycją i konwencją romansu popularnego. Oto znany jeszcze z ubiegłych wieków łowca posagu zamienia się w wyrachowanego pasożyta, a przy tym malwersanta zdolnego do zbrodni. Główna bohaterka zamiast być uosobieniem ideału, potrafi nie liczyć się z uczuciami człowieka, któremu zawdzięcza uratowanie życia.
W nowoczesnym sztafażu pojawia się z całą ostrością pojęcie mezaliansu, a ofiarą jest Sokrates, filozof wybierający życie włóczęgi - odrzuca on bowiem model życia dla kariery. Czeka go więc los Syrenki z baśni Andersena.
Hakerzy przelewający pieniądze z konta oszusta na rzecz jego ofiar, przypominają legendarnych zbójców, którzy zabierają bogatym, a rozdają biednym.

Zupełnie nietypowy jest związek Gabrieli z Marcinem, który zaczął się od głębokiej przyjaźni w czasach studenckich. Ona wybiera pozór miłości, zaś Marcin wstępuje do Zakonu Franciszkanów, by szukać Boga. Czy po odrzuceniu ślubów zakonnych odnajdzie on sacrum w miłości do kobiety ?
Odpowiedź zależy od wyobraźni czytelnika....

Ewa Barańska Szczęście urojone , Warszawa 2015,Wyd. „ Klin”

"Szczęście urojone" , z pozoru sympatyczne i lekkie czytadło sensacyjno-obyczajowe z kryminalną intrygą na dodatek, to bardzo zgrabna panorama polskiej współczesności. Strumyki naszej codzienności jak praca, miłość, małżeństwo, przyjaźń, choroba, religia, polityka, nauka oraz medialne sensacje, afery i zbrodnie autorka syntetyzuje w interesującą opowieść o życiowo...

POWRÓT JULII (na razie do kupienia tylko na Allegro) to zgrabna historia młodzieńczej miłości, dojrzewającej w cieniu choroby i złowrogiej zazdrości odrzuconej rywalki z urażonym ego. Historia rozwijająca się z wolna lecz dzięki talentowi narracyjnemu autorki szybko przyspieszająca i tocząca się już potem niczym tuwimowska lokomotywa, by kulminować zaskakującym i dramatycznym finałem.

Zakończenie sugeruje, że powstanie trylogia o Julii , Wiktorze i ich czystej miłości "dializowanej" jak gdyby z zagrażających jej toksyn takich jak demoniczna Ida. Główni bohaterowie są może nazbyt inteligentni i piękni (chociaż zapewne występują jednak tacy nielicznie w przyrodzie) ale to przecież literatura piękna i najważniejsze, że ich losy głęboko czytelnika wzruszają.

POWRÓT JULII to idealna pozycja dla bibliotek szkolnych (ale nie tylko !) ponieważ lekka acz zaprawiona goryczą fabuła przemyca całkiem niezłą analizę współczesnej obyczajowości. Oryginalnie obrazuje autorka zjawisko stalkingu bowiem w tej powieści to porzucona celebrytka staje się irracjonalnym prześladowcą swego byłego chłopaka/fana, a nie na odwrót. Opisane tam medyczne szczegóły i etyczne problemy burzą nasze stereotypowe wyobrażenia o przeszczepach.

Dla mieszkańców Rzeszowa i okolic dodatkowym smaczkiem jest rozpoznawanie swego miasta i regionu jako tła tej historii.

POWRÓT JULII (na razie do kupienia tylko na Allegro) to zgrabna historia młodzieńczej miłości, dojrzewającej w cieniu choroby i złowrogiej zazdrości odrzuconej rywalki z urażonym ego. Historia rozwijająca się z wolna lecz dzięki talentowi narracyjnemu autorki szybko przyspieszająca i tocząca się już potem niczym tuwimowska lokomotywa, by kulminować zaskakującym i...

Ten kto umieścił tę książkę tutaj, w dziale "literatura dziecięca", na pewno jej nie przeczytał. Już widzę te dzieci czytające skrajnie drastyczne sceny finałowe i omawiające je potem na lekcji polskiego w szkole podstawowej. Książka dotyczy młodzieży i do "literatury młodzieżowej" może być przypisana ale analityczne ukazanie banalności zła, karmiącego się niejako konformistycznym brakiem sprzeciwu, i w konsekwencji eskalującego do tragicznego finału, klasyfikuje ją także do "literatury współczesnej". Lekka choć bardzo gorzka młodzieżowa historyjka, przemyca w zgrabnej narracji treści uniwersalne i zmusza do refleksji nawet dojrzałego czytelnika, bo 'Zapomnieć Różę' to wręcz wiwisekcja socjopatologii.

Ten kto umieścił tę książkę tutaj, w dziale "literatura dziecięca", na pewno jej nie przeczytał. Już widzę te dzieci czytające skrajnie drastyczne sceny finałowe i omawiające je potem na lekcji polskiego w szkole podstawowej. Książka dotyczy młodzieży i do "literatury młodzieżowej" może być przypisana ale analityczne ukazanie banalności zła, karmiącego się niejako...