Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy dotykam wielkiej literatury (tzw. klasyki) i mam powiedzieć o niej słów kilka, borykam się z kompleksem barbarzyńcy, nieuka, człowieka prostego i jeszcze nie dość uświadomionego. Bo najzwyczajniej na literaturze (cóż za piękne słowo!) się nie znam. Mówię wtedy o doświadczeniu, moim, o tym, że autor naturę ludzką poznał głębiej niż "wielcy uczeni tego świata", a wiem to, bo to książka o mnie.
Zmartwychwstanie człowieka, na obraz i podobieństwo Zmartwychwstania Jezusa. Doświadczenie zła, upadek, śmierć... i Miłość, która jest nieśmiertelna tzn. nie pozwala nam umrzeć! O człowieku, który wychodzi z grobu własnych pożądliwości, leków, z grobu wynaturzenia. Sam zstępuje do piekieł, by potem zostać z nich wyrwany, mocą Miłości. Pierwszy Bóg- Człowiek, a za Nim wszyscy inni, nawet, a może zwłaszcza, celnicy i jawnogrzesznice- my. Książkę inaczej można zatytułować :"Śladami Jezusa". On pierwszy, mówiąc banalnie, przetarł szlak śmierci, by następnie wszyscy inni mogli iść nim bezpiecznie. By rozpacz nie była ostatnim słowem. Wielka teologia, która jest nauką o człowieku- przecież boskim. Istota wiary- naśladowanie Jezusa, nie tylko w ubóstwie i czystości, ale w Zmartwychwstaniu także. Nadzieja.

Kiedy dotykam wielkiej literatury (tzw. klasyki) i mam powiedzieć o niej słów kilka, borykam się z kompleksem barbarzyńcy, nieuka, człowieka prostego i jeszcze nie dość uświadomionego. Bo najzwyczajniej na literaturze (cóż za piękne słowo!) się nie znam. Mówię wtedy o doświadczeniu, moim, o tym, że autor naturę ludzką poznał głębiej niż "wielcy uczeni tego świata", a...

Człowiek i Bóg. Niekończąca się opowieść znajdywania i gubienia. Gra w chowanego. Książka Shūsaku Endō precyzyjnie dokumentuje ten dramat człowieka, zauważa kolejne etapy rozumienia i nierozumienia. Dla wszystkich, których Bóg niepokoi, dla których wiara jest tylko "klaskaniem w łapki" i radosnym podśpiewywaniem. Autor wyróżnia się niesamowitą wrażliwością, rozumie człowieka, jego złudzenia. Konfrontuje to z ŻYCIEM, które jest wyzwaniem. Kiedy zdaje się, że łapiemy Pana Boga za nogi, a On znowu gdzieś się wymyka, milczy. To milczenie przygniata, doprowadza do rozpaczy. Znajdujemy tylko ciszę i ciemność. Tylko tyle potrafimy wydobyć z samych siebie. Do chwili aż zabłyśnie Światło. Treść powieści najlepiej oddają słowa Psalmu 77:
Twoja droga wiodła przez wody, †
Twoja ścieżka przez wodne obszary *
i nie znać było Twych śladów.
Wiodłeś Twój lud jak trzodę *
ręką Mojżesza i Aarona.

Człowiek i Bóg. Niekończąca się opowieść znajdywania i gubienia. Gra w chowanego. Książka Shūsaku Endō precyzyjnie dokumentuje ten dramat człowieka, zauważa kolejne etapy rozumienia i nierozumienia. Dla wszystkich, których Bóg niepokoi, dla których wiara jest tylko "klaskaniem w łapki" i radosnym podśpiewywaniem. Autor wyróżnia się niesamowitą wrażliwością, rozumie...

Bardzo trudno ocenić tę książkę. Na ilość gwiazdek proszę nie patrzeć. Powiedział ktoś, że jest to najpiękniejsze dzieło napisane w języku francuskim. Być może. Czyta się jednak niezmiernie trudno. Fragmenty fascynują, wabią niezmiernie sposobem myślenia, bystrością. Momentami porywał, płomień Myśli zapalał myśl moją. Często bliski poezji, szaleństwa. Chaos tych notatek wydaje się momentami atutem, momentami nie do przejścia. Wymaga wiele samozaparcia, przynajmniej w moim przypadku, by doczytać "od deski do deski".

Bardzo trudno ocenić tę książkę. Na ilość gwiazdek proszę nie patrzeć. Powiedział ktoś, że jest to najpiękniejsze dzieło napisane w języku francuskim. Być może. Czyta się jednak niezmiernie trudno. Fragmenty fascynują, wabią niezmiernie sposobem myślenia, bystrością. Momentami porywał, płomień Myśli zapalał myśl moją. Często bliski poezji, szaleństwa. Chaos tych notatek...