Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Pozdrowienia z Korei", jak pisze Suki Kim w nocie "Od Autorki", są połączeniem reportażu z pamiętnikiem. Autorka jest Amerykanką koreańskiego pochodzenia, która opuściła Koreę Południową w wieku 13 lat. Teraz pod przykrywką misjonarki, ucząc języka angielskiego dzieci prominentów północnokoreańskiego reżimu, chce pokazać całemu światu, jak naprawdę żyje się w Korei Północnej.

Podczas swojego dwukrotnego pobytu na Uniwersytecie Technicznym (Pyongyang University of Science and Technology, PUST), który jak się okazuje, ma mało wspólnego z techniką, Autorka próbuje pokazać prawdziwą rzeczywistość w Korei Północnej. Inwigilacja społeczeństwa na każdym kroku, kult jednostki Wielkiego Wodza i jego potomków.
Wszędobylska kontrola nie ominęła również obcokrajowych wykładowców. Materiały, które przygotowywała na lekcje musiały być sprawdzone i zatwierdzone przez tzw. "Odpowiedników". Nauczyciele nie mogli samodzielnie opuszczać terenu kampusu. Odstępstwem od normy były cotygodniowe zakupy oraz wycieczki do miejsc, które miały pokazać wielkość Korei Północnej, jednak były to prawie zawsze, tzw. "pokazówki", w których podkreślano wyższość reżimu nad innymi państwami, szczególnie nad Stanami Zjednoczonymi i Koreą Południową. Prawie na każdym kroku Kim spotykała się z agresją skierowaną na Stany Zjednoczone i Koreę Południową, była ona szczególnie widoczna w mediach kontrolowanych przez reżim.

Autorka bardzo przywiązała się do swoich uczniów i czasami próbowała przybliżyć im inny, niedostępny dla nich świat. Między wierszami przemycała informacje na temat różnych aspektów życia codziennego za żelazną kurtyną.
Książka "Pozdrowienia z Korei" jest według mnie bardzo dobrym źródłem informacji na temat północnokoreańskiego reżimu, o tym jak się żyje za 38. równoleżnikiem po podzieleniu Półwyspu Koreańskiego, do którego doszło po wojnie w Korei w latach 50. XX wieku. Autorka przytacza, na przykładzie swoich rodziców, historie zwykłych koreańskich rodzin, które zostały rozdzielone w czasie wojny i nigdy nie miały okazji do ponownego spotkania. Nie rzadko były to największe tragedie tych rodzin Pozycja obowiązkowa dla każdego, kto chce, chociaż w najmniejszym stopniu dowiedzieć się więcej na temat otaczającego nas świata. Książka skłania do przemyśleń, że są na świecie ludzie, którzy mają na pewno gorzej od nas.

"Pozdrowienia z Korei", jak pisze Suki Kim w nocie "Od Autorki", są połączeniem reportażu z pamiętnikiem. Autorka jest Amerykanką koreańskiego pochodzenia, która opuściła Koreę Południową w wieku 13 lat. Teraz pod przykrywką misjonarki, ucząc języka angielskiego dzieci prominentów północnokoreańskiego reżimu, chce pokazać całemu światu, jak naprawdę żyje się w Korei...

"Odwaga Straceńców" jest drugą książką K. Śledzińskiego, którą miałem przyjemność przeczytać. Książkę czyta się lekko i szybko. Dzięki tej książce powróciło do mnie dawne zainteresowanie losami załogi ORP Orzeł, a także pozostałym polskim marynarzom, którzy walczyli w II Wojnie Światowej. Polecam książkę wszystkim pasjonatom historii.

"Odwaga Straceńców" jest drugą książką K. Śledzińskiego, którą miałem przyjemność przeczytać. Książkę czyta się lekko i szybko. Dzięki tej książce powróciło do mnie dawne zainteresowanie losami załogi ORP Orzeł, a także pozostałym polskim marynarzom, którzy walczyli w II Wojnie Światowej. Polecam książkę wszystkim pasjonatom historii.

Wg mnie super książka. Właśnie skończyłem czytać. Polecam każdemu, kto się jeszcze waha. W pełni zgadzam się z Wydawcą, że nawet jeśli nie lubi się poglądów głoszonych przez Autora, to jego książki powinny się spodobać każdemu, bowiem W. Cejrowski pisze bardzo barwnie i ciekawie.

Wg mnie super książka. Właśnie skończyłem czytać. Polecam każdemu, kto się jeszcze waha. W pełni zgadzam się z Wydawcą, że nawet jeśli nie lubi się poglądów głoszonych przez Autora, to jego książki powinny się spodobać każdemu, bowiem W. Cejrowski pisze bardzo barwnie i ciekawie.