Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Łapcie moją opinię na temat książki Odcienie czerni od Magdalena Szponar i Wydawnictwo NieZwykłe

Jak dobrze pamiętacie na moim FP pojawiły się wypociny na temat pierwszego tomu.
Także chyba was na dziwi, że teraz pojawiam się z opinią o tomie drugim.
No to lecimy.

Drugi tom serii mafijnej autorki Wbrew regułom!
Robert Bystrzycki zgodził się na ślub z Anne-Lise z dwóch powodów. Po pierwsze, dzięki temu wraz z bratem zacieśniliby więzy z Aarrem Hansenem, królem skandynawskiej mafii. Po drugie, ta decyzja pozwoliłaby mu dorwać kolejną ofiarę.
Robert wydaje się nie przejmować tym, że jego żona ginie na ich przyjęciu ślubnym. Jako jedyny zna bowiem prawdę. Nikt nie wie, że ukrywa wielką tajemnicę dotyczącą kobiety, którą nazywa Jaskółką. Tylko ona odważyła się igrać z niebezpiecznymi mężczyznami. Tylko jej udało się przechytrzyć prawie wszystkich. Wszystkich oprócz Roberta.
Kobieta, ścigana przez Bystrzyckiego, podjęła w życiu kilka złych decyzji, które zamiast dać jej upragnioną wolność spowodowały, że ponownie wpadła w sidła. Jej wybawcą okaże się człowiek, o którym w półświatku przestępczym Norwegii mówiono jedynie szeptem. Bestia. Brzytwa. Rewolwerowiec. Jednak ona nie czuje strachu przed Robertem… choć być może powinna.

O mój dobry Boże co tutaj się dzieje.
Tak w kilku słowach można opisać tę powieść.
Robert już w pierwszym tomie wzbudził moją ciekawość.
A tutaj....matko i córko.


Jeśli chcesz zabić, mu­sisz wy­brać od­po­wied­nie na­rzę­dzie. Mu­sisz prze­wi­dzieć, czy twoja ofia­ra bę­dzie sama, czy znaj­dziesz ją w tłu­mie. Mu­sisz zde­cy­do­wać, ile przy­pad­ko­wych ist­nień je­steś w sta­nie jesz­cze po­świę­cić.


Tutaj działa się magia.
Dosłownie Magda mnie zaczarowała.
Jak tylko zaczęłam czytać tę książkę to nie mogłam jej odłożyć.
Największe wrażenie wywołał na mnie Robert.
W sumie już w pierwszym tomie mnie zaintrygował.
A w swojej historii powalił mnie na kolana.
Dawno nie czytałam powieści z takim bohaterem.
Bohaterem, który składa się z mroku, ciemności, złości i śmierci.
Bo taki właśnie jest Robert.
Ma w sobie to coś co sprawia, że czytając o nim odczuwasz dreszcze.
Ach....uwiebiam coś takiego.
Ten moment, gdy podczas czytania odwracasz się, by sprawdzić czy aby na pewno wszystko z tyłu ok.
Tak właśnie miałam w tej sytuacji.
Czułam oddech Roberta na swoim karku.

Ro­zu­miesz, mogę wszyst­ko, a twoje życie leży w moich rę­kach. Nigdy nie wiesz, kiedy na moim ce­low­ni­ku zo­ba­czę wła­śnie cie­bie.
Więc ucie­kaj. Do­pó­ki jesz­cze masz szan­sę.

Mamy też tutaj Anne-Lise, która jest dla mnie objawieniem tej historii.
Spodziewałam sir delikatnej i kruchej panienki.
A dostałam kobietę, która walczy o siebie.
No miód-malina.
Poważnie.
Często kobiece bohaterki to typowe mamałygi.
Bez finezji i polotu.
A w tym przypadku było inaczej.
Dostaliśmy mądrą kobietę, która nie poddaje się.
I idzie po swoje.

I powiem wam, że właśnie taka partnerka była potrzebna Robertowi.
Była dla niego jak powiew świeżego powietrza.

Powiem wam, że już dawno nie czytałam tak dobrej powieści mafijnej.
A wiecie, że swojego czasu na tapecie miałam tylko mafię.
Lecz ostanimy czasy wszystko co sięgałam ro było gówno. I nie będę tego ukrywać.
Jednak Magdalena powaliła mnie na kolana.
Po pierwsze historia: prima sort.
Bohaterowie również.
Styl w jakim napisana jest książka: bajka.
Generalnie wszystko jest cacy.
Jedyne do czego mam zastrzeżenia to okładka.
No, ale cóż....jeszcze się taki nie urodził co każdemu dogodził.
Poza tym nie oceniamy książki po okładce.

Dla mnie Odcienie to 10/10.
I Magdalena Szponar wpadła do listy moich pewniaków.
A to już nie lada wyczyn.😁
Bo ostatnio kilka autorek z niej wykreśliłam.

Wiem, że nie pojawiło się tutaj za dużo informacji o fabule.
No, ale to mają być moje odczucia po przeczytaniu tej książki, a nie jej streszczenie.
Także jeżeli poszukujecie opinii ze spojlerami to nie ten adres.

Czy polecam?
Oczywiście.
Ta książka powaliła mnie do tego stopnia, że już teraz mogę wam napisać, że znajdzie się ona w moim zestawieniu TOP2023
Także zamawiać. Czytać.
Wrzucać na wirtualne półki Legimi bo jeszcze nie raz usłyszymy o Magdzie.

Łapcie moją opinię na temat książki Odcienie czerni od Magdalena Szponar i Wydawnictwo NieZwykłe

Jak dobrze pamiętacie na moim FP pojawiły się wypociny na temat pierwszego tomu.
Także chyba was na dziwi, że teraz pojawiam się z opinią o tomie drugim.
No to lecimy.

Drugi tom serii mafij...

Rozwiń Zwiń

#szybkaopinia

Mieli być przyjaciółmi, a zostali największymi wrogami.
Siedmioletni Ethan jest zachwycony, gdy do domu obok wprowadza się rodzina z dzieckiem, ponieważ zawsze marzył o najlepszym kumplu, który mieszkałby po sąsiedzku. Przeżywa wielki zawód, gdy dziecko okazuje się dziewczynką, w dodatku całe pół roku młodszą od niego. Co prawda Rachel ma podobne zainteresowania, ale odkąd skarży na niego rodzicom, rozwiązanie jest tylko jedno: to oznacza wojnę! Rachel i Ethan zostają śmiertelnymi wrogami.
Ich kłótnie kilkukrotnie kończą się – dosłownymi – wybuchami ognia. Ponieważ oboje są bardzo złośliwi, szybko zaczynają wymieniać pełne uszczypliwych komentarzy liściki. Trwa to przez lata. Trafiają do tych samych szkół, co dostarcza im tematów do wymyślania nowych złośliwości.
Czy podczas ostatniego semestru na uczelni coś się zmieni w ich relacji?

Cóż...Whitney G leci w dół.
Każda jej książka jest gorsza od poprzedniej.
Myślałam, że dostanę coś w stylu Cartera, bo tak się zapowiadało.
A wyszedł klops.

Kolejna chaotyczna powieść, w której często musiałam powracać do poprzednich stron, bo gubiłam się we wszystkim.
Bohaterowie bez wyrazu. Nudni.
Wręcz mdli.
Z Ethana autorka starała się zrobić ,,króla" wszystkiego. Osiedla. Liceum. Studiów.
A wyszła jej, jak dla mnie, karykatura bohatera z kategorii New Adult.
Naprawdę był potencjał na fajnego chłopaka. A wyszło wielkie G.
Rachel natomiast to dziewczyna, która zupełnie nie zna życia. Świata.
Wręcz ograniczona.
Taka mamałyga, bez polotu i finezji.
Również bohaterowie drugoplanowi nie wywarli na mnie jakiegoś większego wrażenie.
Byli bo byli.
Równie dobrze mogłoby ich nie być.

Jedyny plus tej książki to ładna okładka i mała liczba stron.
Takie czytadełko do autobusu lub ubikacji.

Ja nie polecam.
A czy wy się skusicie, to już wasz wybór.

#szybkaopinia

Mieli być przyjaciółmi, a zostali największymi wrogami.
Siedmioletni Ethan jest zachwycony, gdy do domu obok wprowadza się rodzina z dzieckiem, ponieważ zawsze marzył o najlepszym kumplu, który mieszkałby po sąsiedzku. Przeżywa wielki zawód, gdy dziecko okazuje się dziewczyn...

Rozwiń Zwiń

Dziś chciałabym was zaprosić na moją opinię na temat książki Płomienie od Penelope Douglas.

Wszyscy wiedzieli, jak wielką nienawiścią Jared darzył Tatum w szkole średniej. Zamienił jej życie w prawdziwe piekło, a jednak przecież później się dogadali. Zostali parą. Stali się nierozłączni.
A mimo tego dwa lata później nie są już razem.
Jared jest teraz znanym kierowcą wyścigowym i rzadko odwiedza rodzinne strony. Sytuacja się zmienia, kiedy na prośbę matki postanawia wrócić. Przecież zapewniła go, że Tatum nie ma w mieście. Nie chciał już nigdy więcej widzieć byłej dziewczyny.
Ani ona, ani on nie byli przygotowani na to spotkanie, podczas którego nienawiść wisiała w powietrzu, gęsta jak chmura gradowa, ale było coś jeszcze… Pożądanie.
Jednak Tatum ma teraz chłopaka, a Jared to dla niej tylko wspomnienie. Ona już nie jest tamtą dziewczyną sprzed lat i nigdy nie będzie.

Penelope Douglas chyba nie muszę wam przedstawiać.
Jak i również nie muszę wam przedstawiać tej serii.
Także dziś bez wstępu. Bez gadnia.
Jedziemy.

Możecie mieć tutaj spojlery tego co się stanie, więc jeżeli nie macie ochoty ich czytać, to przerwijcie w tym momencie.

Ach.....
Kocham ten tom.
W sumie to dobrze wiecie, że kocham całą serię.
Lecz ten tom jest taką wisienką na torcie.
A to czemu?
Bo widzimy jakimi ludźmi stali się Tate i Jared.
Jak dojrzeli do pewnych kwestii. A przynajmniej pan Trent.
Jak pewnie część z was wie, nie ma już złotej pary Tate i Jareda.
Rozstali się. A tak konkretnie to Jared zostawił Tate, by odnaleźć siebie.
Tak wiem, że brzmi to słabo, ale naprawdę tak to nie wygląda.
Gdy Jared próbuje wytłumaczyć Tate swoje postępowanie to spojrzymy na to zupełnie inaczej.
Mija kilka lat.
Jared staje się gwiazdą wyścigów samochodowych i właścicielem dobrze prosperującej firmy motoryzacyjnej.
I jest sam.
Tate natomiast jest studentką medycyny, i wydaje się jej, że zapomniała już o Jaredzie, bo spotyka się z Benem.
Lecz Jared wraca.
I nic już nie jest takie jak było.
Tate nadal należy do niego.
Musi jej tylko to pokazać.

-Zawsze ją gnębiłeś - westchnęła i usiadła. Zawsze. Może i byłeś milszy, kiedy byłeś mniejszy, ale jedynie co musiałeś zrobić, nawet wtedy, gdy miałeś jedenaście lat - uśmiechnęła się. To objąć ręką jej szyję i poprowadzić ją tam, gdzie chciałeś ją zaprowadzić. A ona zawsze za tobą szła.

W mojej głowie pojawił się obraz jedenastoletniej Tate, która siedziała na rączkach od mojego roweru, kiedy to wpadłem na genialny pomysł, aby wjechać na rampę i poszybować w powietrzu. Złamałem palec, a jej musiano założyć sześć szwów.

-Ale też zawsze ją chroniłeś zauważyła. Zawsze wskakiwałeś przed nią, chroniąc ją przed walką lub innym niebezpieczeństwem.

Wsunąłem dłonie w swoje kieszenie, obserwując jak przyglądała mi się
z miłością swoimi spokojnymi oczami.

-Ale wtedy była tylko dziewczynką, Jared, a teraz jest kobietą - stwierdziła rzeczowa, a jej ton stwardniał. Mężczyzna, który stanie przed kobietą, tylko zablokuje jej widok. Potrzebuje mężczyzny, który stanie obok niej, więc dorośnij.

Pomiędzy nimi nadal to jest.
Ta chemia. To przyciąganie.
Nadal się kochają.
Lecz Tate jest zraniona. Zraniona tak bardzo, że boi się zaufać Jaredowi.
Tak jak pisałam wcześniej, Jared to Jared, ale dojrzalszy.
To mężczyzna, który nie stawia na pierwszym miejscu Tate lub siebie.
Tylko stawia na pierwszym miejscu siebie z Tate.
Musiał dorosnąć, by zobaczyć by aby być szczęśliwym, trzeba patrzeć w tym samym kierunku.
Trzeba chcieć patrzeć w tym samym kierunku.
I chociaż zajęło mu to kilka lat, zobaczył co jest ważne, a co nie.
Nadal kocham go tak samo jak w poprzednich tomach.
Co do Tate.
Również się zmieniła.
Również dojrzała, chociaż częściej zachowywała się jak dziecko, które nie wiem czego chce od życia.
Od Jareda.
Np. scena na wieczorze kawalerskim i zamówienie tańca, bo bolało.
Ech....dziecinada.
Lecz całe szczęście, że zrozumiała ona, iż bez Jareda nie jest całością.

W książce Płomienie mamy również wgląd w to jak wygląda życie Jaxa i Juliet czy Madoca i Fallon.
U nich nic się nie zmieniło.
Nadal nie lubię Juliet.
Madoc to pozytywnie zakręcony świr, który kocha swoich przyjaciół. I daje im wyjątkowo dobre rady.
A Jax czy Fallon to Jax i Fallon.
Za bardzo się nie zmienili.
Tylko dorośli.

Całą serię czytałam już kilkanaście razy.
A ten tom?
Nawet tego nie zliczę, bo go uwielbiam.
I w mgnieniu oka go przeczytałam.
I jestem więcej niż pewna, że jak tylko pojawi się na Legimi, to będę go czytać.
Albo jak dostanę w swoje ręce wersję papierową. Po polsku. Bo po angielsku już mam.

Cóż więcej mogę wam napisać?
Zamawiajcie. Czytajcie.
Płomienie to idealne zakończenie serii Fall Away.
I taka uchylona furtka dla nowej generacji.
Chociaż wcześniej powinniście przeczytać Next to Never, które jest idealnym wstępem dla nowej generacji.

Czy polecam?
No ba.
Płomienie i cała seria Fall Away, to jedno z najlepszych New Adult jakie miałam okazję czytać.
Rewelacyjnie wykreowani bohaterowie.
Warta akcja.
Dobra muzyka.
I mój mąż, Jared.
To chyba powinno wam wystarczyć.
Także jeżeli jeszcze jakimś cudem nie znacie tej książki, to musicie ją zamówić, bo warto.
Ja polecam.

Dziś chciałabym was zaprosić na moją opinię na temat książki Płomienie od Penelope Douglas.

Wszyscy wiedzieli, jak wielką nienawiścią Jared darzył Tatum w szkole średniej. Zamienił jej życie w prawdziwe piekło, a jednak przecież później się dogadali. Zostali parą. Stali się nierozłączni....

Rozwiń Zwiń