Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Marsjanin" to dość nietypowa pozycja. Właśnie skończyłam ją czytać, ale mam wrażenie, że dopiero co zaczęłam. Tak, to znaczy, że akcja rozkręca się pod koniec, co mi dotąd kojarzyło się z najsłabszymi powieściami.
No cóż, w tym przypadku po prostu nie mogło być inaczej.
Przez znaczną część lektury obserwujemy tylko jednego bohatera (bez żadnych postaci epizodycznych), później narrator co jakiś czas daje nam znać co słychać na planecie Ziemi, w końcu co jakiś czas możemy podglądać załogę pewnego statku kosmicznego. Główny bohater jest więc jedynym człowiekiem w swojej okolicy (oraz jedyną żywą istotą oprócz... ziemniaków). Co ciekawego może się tam dziać? Właściwie całkiem sporo - sporo, które z czasem staje się męczące i nie budzi wielkich emocji, kiedy wie się, że zaraz i tak ktoś sobie z tym poradzi (a przy okazji uraczy czytelnika instrukcją tego "poradzenia sobie" rodem z podręcznika).
Pewnie tak to wygląda, ale nie twierdzę, że książka jest zła, chociaż nie potrafię wymienić zbyt wielu rzeczy, które mi się podobały. To, na temat czego narzekam wyżej wynika z osobliwej sytuacji przedstawionej i doskonale rozumiem, dlaczego tak jest, ale reszta jest po prostu w porządku. Chyba najbardziej charakterystyczną cechą jest poczucie humoru Watneya, które jednocześnie zmusza do zastanowienia się nad niedopracowaniem/siłą postaci, na której psychikę prawie nie wpływa jej położenie (i to jakie!).
Nie odradzam, ale ostrzegam - początek jest naprawdę nudny.

"Marsjanin" to dość nietypowa pozycja. Właśnie skończyłam ją czytać, ale mam wrażenie, że dopiero co zaczęłam. Tak, to znaczy, że akcja rozkręca się pod koniec, co mi dotąd kojarzyło się z najsłabszymi powieściami.
No cóż, w tym przypadku po prostu nie mogło być inaczej.
Przez znaczną część lektury obserwujemy tylko jednego bohatera (bez żadnych postaci epizodycznych),...

Dotąd nie czytałam zbyt wielu kryminałów, więc trudno by mi było ocenić książkę w kontekście tego konkretnego gatunku, jednak wszystko inne wypada słabo.
Bohaterowie przerysowani (superkumpela Shali???), akcja niezbyt wciągająca. Czasami myślałam, że czytam niezbyt wysokich lotów tzw. literaturę kobiecą (Rytualne "Dani to suka"; powody, dla których Dani jest suką; wszelkie inne przemyślenia i wypowiedzi głównej bohaterki o relacjach damsko-męskich/życiu uczuciowym).
Być może to wszystko wynika z poczucia humoru autora - do mnie jakoś nie trafia.
Więc jeśli nie gustujecie w tego typu romansidłach, odradzam.

Dotąd nie czytałam zbyt wielu kryminałów, więc trudno by mi było ocenić książkę w kontekście tego konkretnego gatunku, jednak wszystko inne wypada słabo.
Bohaterowie przerysowani (superkumpela Shali???), akcja niezbyt wciągająca. Czasami myślałam, że czytam niezbyt wysokich lotów tzw. literaturę kobiecą (Rytualne "Dani to suka"; powody, dla których Dani jest suką; wszelkie...

Właściwie, nie jest to książka zbyt ciekawa ani odkrywcza, ale dość przyjemna w odbiorze. Może po prostu dobrze jest czasami zrobić sobie przerwę od ambitnych historii, ratowania świata, wielkich miłości, paranormalnych zdarzeń i nadludzkich mocy, a zamiast tego poczytać o czymś tak zwyczajnie zwyczajnym.

Właściwie, nie jest to książka zbyt ciekawa ani odkrywcza, ale dość przyjemna w odbiorze. Może po prostu dobrze jest czasami zrobić sobie przerwę od ambitnych historii, ratowania świata, wielkich miłości, paranormalnych zdarzeń i nadludzkich mocy, a zamiast tego poczytać o czymś tak zwyczajnie zwyczajnym.