Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy zobaczyłam książkę po raz pierwszy wszystko we mnie wrzało, gotowało i chciało krzyczeć "plagiat! plagiat! plagiat!" w dodatku słowa autora, który zasłaniał się ogromną dobrocią i pisał o tym jako dopełnieniu "Małego Księcia" naprawdę mnie zezłościły. Przed oczami miałam grubego gbura z cygarem w ręku, który myślał jak zarobić szybko pieniądze i ot, wpadł na taki oto pomysł. Początkowy monolog o tym jak on ceni rodzinę i książkę oraz wszystko czego nauczyła go pierwszowzór wcale nie pozostawiały lepszego wrażenie. Jak widać podchodziłam do niej sceptycznie, z rozbawieniem i krytyzmem. Wielkim krytyzmem. Chciałam się wyłącznie przekonać czy jest ona taka na jaką złą się zapowiada. I cóż... Byłam w wielkim błędzie. Choć słowa początkowe były naprawdę dość... patetyczne to treść książki przebijała orginał! Czytałam ją akurat w okresie, w którym potrzebowałam czegoś co nakierowałoby moimi wartościami, pomogłoby odnaleźć mi szczęście, spokój, własne miejsce. I chociaż książka nie zrobiła tego za mnie, bardzo mi pomogła w poukładaniu świata. Nauczyła mnie także spoglądać na świat oczami Młodego Księcia i dodatkowo pozwoliła się z nim utożsamić! Co w pierwszowzorze było akurat niemożliwe. Jestem naprawdę wdzięczna autorowi za napisanie tej książki -nawet jeśli był gburem z cygarem- i przyznaję ogromny ukłon w jego stronę. Książkę polecam wszystkim razem i każdemu z osobna.

Gdy zobaczyłam książkę po raz pierwszy wszystko we mnie wrzało, gotowało i chciało krzyczeć "plagiat! plagiat! plagiat!" w dodatku słowa autora, który zasłaniał się ogromną dobrocią i pisał o tym jako dopełnieniu "Małego Księcia" naprawdę mnie zezłościły. Przed oczami miałam grubego gbura z cygarem w ręku, który myślał jak zarobić szybko pieniądze i ot, wpadł na taki oto...