Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Drugą część serii Utracone córki czytało mi się lepiej niż pierwszą, lecz podobnie jak ,,Córka z Włoch”, ,,Córka z Kuby” jest lekką, przewidywalna opowieścią. Już na początku książki wiele rzeczy jest oczywistych, trudno tu o zaskoczenia. Ponownie obraz postaci jest prosty, lektura jest bardzo uboga w opisy przyrody, miejsc czy bohaterów, przez co cała opowieść szybko goni do zakończenia i - mimo dwóch linii czasowych - jest dość banalna.
Porównania do wielowymiarowych, nieoczywistych ,,Siedmiu Sióstr” moim zdaniem są nietrafione. Chociaż oczywiście motyw adopcji, dwóch linii czasowych i dochodzenia do prawdy o rodzinach bohaterek są żywcem przekopiowane ze wspomnianej sagi.

Drugą część serii Utracone córki czytało mi się lepiej niż pierwszą, lecz podobnie jak ,,Córka z Włoch”, ,,Córka z Kuby” jest lekką, przewidywalna opowieścią. Już na początku książki wiele rzeczy jest oczywistych, trudno tu o zaskoczenia. Ponownie obraz postaci jest prosty, lektura jest bardzo uboga w opisy przyrody, miejsc czy bohaterów, przez co cała opowieść szybko goni...

Jakie to było dobre!
Oczywiście, 600-stronnicowa cegła, która ,,tajemnicę” morderstwa wyjaśnia już w pierwszych zdaniach może nudzić 😄 Ale każdy, kto ceni niebanalne ujęcia tematu, klimat dark academia, ciekawe portrety psychologiczne postaci, nawiązania do filologii klasycznej i rozkminy moralno-filozoficzne odnajdzie w tej lekturze dużo przyjemności.

Historia nie jest opowiadana równo - najpierw dość wolno się rozkręca, potem bardzo przyspiesza. Wydarzenie, wokół którego snuta jest opowieść, czyli morderstwo, opisane jest zaskakująco pobieżnie, bez napięcia czy wielkich emocji. Celem jest nowe ujęcie tematu - pokazanie, jak łatwo jest pozbawić kogoś życia, a jak trudno żyć z konsekwencjami tego czynu.

Warto poświęcić trochę zimowych wieczorów, żeby wsiąknąć w ten świat, jednak na pewno nie jest to lektura dla każdego. Fani kryminałów i wartkiej akcji mogą być zawiedzeni. Ja na pewno zapamiętam tę opowieść na długo i będę wracać do niej myślami 🤍

Jakie to było dobre!
Oczywiście, 600-stronnicowa cegła, która ,,tajemnicę” morderstwa wyjaśnia już w pierwszych zdaniach może nudzić 😄 Ale każdy, kto ceni niebanalne ujęcia tematu, klimat dark academia, ciekawe portrety psychologiczne postaci, nawiązania do filologii klasycznej i rozkminy moralno-filozoficzne odnajdzie w tej lekturze dużo przyjemności.

Historia nie jest...

Wspaniałe zakończenie serii!
,,Historia Pa Salta” to książka, na którą z pewnością czekał każdy fan sagi o Siedmiu Siostrach. Początek powieści przyniósł mi pewną ulgę - okazało się bowiem, że syn autorki potrafi pisać w ten sam wciągający sposób jak ona sama. Historia ciekawi już od pierwszych stron, a kiedy przychodzi pierwsze czytelnicze ,,olśnienie”, pojawiają się ciarki.
Zakończenie sagi przynosi odpowiedzi na pytania postawione w poprzednich częściach serii. Scala je, łączy wątki, nadaje sens. Ukazuje od początku do końca przebieg życia Atlasa, ojca poznanych wcześniej sióstr. Z jednej strony odkrywa tajemnice, z drugiej dodaje do tej historii jeszcze więcej magii.
Choć jedno z ostatnich wydarzeń opisanych w książce było, jak na mój gust, już nieco banalne, cała powieść od początku do końca trzyma świetny, wysoki poziom. Wciąga, porusza, intryguje i z całą pewnością dobrze zamyka serię.

Wspaniałe zakończenie serii!
,,Historia Pa Salta” to książka, na którą z pewnością czekał każdy fan sagi o Siedmiu Siostrach. Początek powieści przyniósł mi pewną ulgę - okazało się bowiem, że syn autorki potrafi pisać w ten sam wciągający sposób jak ona sama. Historia ciekawi już od pierwszych stron, a kiedy przychodzi pierwsze czytelnicze ,,olśnienie”, pojawiają się...