Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mała miejscowość. Sinice. Dziwne pogłoski. Ciężka mgła. Skrzywdzone dziecko. Zaginieni. Człowiek bez pamięci. Duszna atmosfera. Tajemnice.

Czy mgła jest zasłoną dymną dla czyichś niecnych czynów? Czy może prawdziwym zagrożeniem? A może tylko próbą zrozumienia niewyjaśnionego... Jedno jest pewne, mgła niepokoi, przeraża i urasta do żywej istoty. Mgła jak kłamstwo jest lepka, mamiąca, złudna. Mgła okrywa niewygodne tajemnice.

Ludzie czasem robią straszne rzeczy, niewyobrażalne zbrodnie. Czy tylko w książkach? Na pewno nie! Matka, która za wszelką cenę uzależnia dziecko od siebie, policjant przemilczający ważne fakty, załamana żona śledząca kroki męża, kłamstwa mające uchronić dobre imię rodziny to jeszcze nie zbrodnia, ale czy do niej może doprowadzić?

Komisarz Krzysztof Lipski i aspirant Weronika Sowińska zajmują się zaginięciem studentki Alicji Jarosz, dochodzą do tego dwa niewyjaśniane zniknięcia sprzed lat. Czy mają coś wspólnego? Pytania się mnożą, wydaje się, że wiele osób ma coś za uszami. Komisarz właśnie wpada na swój życiowy zakręt, a Pani aspirant rozwija komórkę rodzinną. Życiowe postacie, niekartonowe, ciekawe.

Narracja jest prowadzona z różnych perspektyw, co pozwala lepiej poznać bohaterów, ale i zagmatwać fabułę. Czyta się naprawdę szybko, z zaintrygowaniem. Ja odczułam, że nawet opisy agresji, krzywdzenia mają w sobie taką miękkość, delikatność, czuć w nich kobiecą łagodność. Taki mam dziwny wniosek...

Mała miejscowość. Sinice. Dziwne pogłoski. Ciężka mgła. Skrzywdzone dziecko. Zaginieni. Człowiek bez pamięci. Duszna atmosfera. Tajemnice.

Czy mgła jest zasłoną dymną dla czyichś niecnych czynów? Czy może prawdziwym zagrożeniem? A może tylko próbą zrozumienia niewyjaśnionego... Jedno jest...

Rozwiń Zwiń

Fantasy. Baśń dla dorosłych. Ciepło i miło. Aromatycznie i apetycznie. Leniwie. Zaledwie kilka potknięć.

Orczyca Viv po skosztowaniu kawy zamarzyła o stworzeniu własnego miejsca z owym napitkiem. Odkłada więc po 22 latach morderczych walk miecz, znajduje zrujnowane miejsce w Thune i czyni z niego piękną przystań dla siebie i kolejnych przyjaciół, którzy garną się do niej jak pszczoły do miodu. Pojawiają się również trutnie pragnące wykorzystać jej pracowitość. Musi zawalczyć o swoje miejsce, ale ma swoją brygadę RR.

I wszystko zbyt piękne, sprzyjające, w sumie tak mięciutkie, że aż ał, ał, ał... Bohaterowie są przewidywalni, czarno-biali, bez spektakularnych przemian czy skomplikowanych charakterów, fabuła nie gmatwa się za bardzo, wszystkiego można się spodziewać, wszystko idzie zbyt gładko. Takie to właśnie bajkowe. Jednak dobry styl i przyjazny język sprawiają, że czytanie jest jak podróż Pendolino, nie wiesz, kiedy lecą kolejne rozdziały, nie zdążysz się porządnie wyspać, zaczytać, wypić zaplanowanych hektolitrów kawy i ... koniec.

Połknęłam ją w wakacje, ale za czorta nie mogłam się zabrać za napisanie choćby kilku słów. Nie żałuję, że przeczytałam, ale nic ciekawego ta książka nie wniosła. Ładna, poprawna opowieść o spełnianiu marzeń, okraszona fantastycznymi istotami, cudownym zapachem kawy oraz apetycznych wypieków. Czytając, możesz wypocząć, płynąć z nurtem, mózg się relaksuje.

Fantasy. Baśń dla dorosłych. Ciepło i miło. Aromatycznie i apetycznie. Leniwie. Zaledwie kilka potknięć.

Orczyca Viv po skosztowaniu kawy zamarzyła o stworzeniu własnego miejsca z owym napitkiem. Odkłada więc po 22 latach morderczych walk miecz, znajduje zrujnowane miejsce w Thune i czyni...

Rozwiń Zwiń