Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Żałoba.
Niemal każdy z nas ją przeżywał.
Wszyscy wiemy, co temu towarzyszy, co my sami wtedy czuliśmy.
Myślę więc, że „Piękno które pozostanie” zapewne trafi do większości z was, może już trafiło?
.
To powieść o Loganie, Shay i Autumn. Każde z nich straciło kogoś sobie bliskiego.
Razem z nimi możemy przeżywać poszczególne etapy żałoby…
.
„Piękno które pozostanie” daje nam do myślenia. Zachęca do przystania i zastanowienia się nad sensem tego wszystkiego.
.
Szczerze? To myśląc o tej książce trochę „ściska” się moje serce. Ale czy nim zawładnęło? Niekoniecznie. Nie umniejsza to jednak faktu, że to dobra lektura, warta przeczytania. Dlatego też was do tego zachęcam.

Żałoba.
Niemal każdy z nas ją przeżywał.
Wszyscy wiemy, co temu towarzyszy, co my sami wtedy czuliśmy.
Myślę więc, że „Piękno które pozostanie” zapewne trafi do większości z was, może już trafiło?
.
To powieść o Loganie, Shay i Autumn. Każde z nich straciło kogoś sobie bliskiego.
Razem z nimi możemy przeżywać poszczególne etapy żałoby…
.
„Piękno które pozostanie” daje nam...

Nazwisko autorki napisanie większą czcionką, niż sam tytuł?
To zwiastuje problemy. Czy słusznie? Zapraszam na moją opinię o mirror, mirror! Nie chcę zdradzać za dużo z fabuły także opis możecie przeczytać w którejś z księgarni internetowej.
O autorce, przed przeczytaniem, nie słyszałam wcale.
Nie miałam, więc większych wymagań co do książki.
„Mirror, mirror” wywołało u mnie dużo sprzecznych emocji.
Z jednej strony miało plusy, a z drugiej sporo minusów.
Poruszane jest tutaj wiele problemów współczesnych nastolatków. Wykluczenie, pijaństwo, patologia w rodzinie…
Warte wspomnienia jest też, że główna bohaterka reprezentuje LGBT.
O książce mówi się, mówiło, że jest to thriller. Ja stanowczo się z tym nie zgadzam. Dla mnie była to młodzieżówka, ewentualnie thriller młodzieżowy. Tak też powinno się o tym mówić. Mamy tutaj szalejące hormony, problemy życia nastoletniego bohaterów, nad którymi pochyla się autorka. „Thriller”, jeśli tu jest, jest drugoplanowy.
Czytając, nie czułam żadnego napięcia. Tytuł ten nie wzbudził we mnie emocji. Nawet samo zakończenie było przewidywalne.
Było tutaj też strasznie dużo wulgaryzmów. Praktycznie na każdej stronie. Jestem z osób którym to przeszkadza. Więc było to dla mnie sporym minusem.
Myślę, że historia mogłaby być o wiele bardziej interesujca, ciekawsza gdyby wzbogacono ją o rozdziały z innych perspektyw niż głównej bohaterki, Red.
Przechodząc do sedna- książka mnie nie zachwyciła, ale zła też nie była.
moja ocena- 5/10 ⭐

Nazwisko autorki napisanie większą czcionką, niż sam tytuł?
To zwiastuje problemy. Czy słusznie? Zapraszam na moją opinię o mirror, mirror! Nie chcę zdradzać za dużo z fabuły także opis możecie przeczytać w którejś z księgarni internetowej.
O autorce, przed przeczytaniem, nie słyszałam wcale.
Nie miałam, więc większych wymagań co do książki.
„Mirror, mirror” wywołało u mnie...

to jak było z tymi ,,Przebudzonymi"?
.
trochę o treści:
Lilliana Young pewnego dnia wkracza do Metropolitan Museum of Art. Dzień, jak co dzień. Nie spodziewa się jednak, że wśród znajdujących się tam eksponatów spotka… egipskiego księcia. Jak się okazuje, powinien on znajdować się w egipskiej świątyni, w grobowcu. Dodatkowo jego słoje z organami… zniknęły. Lily zostaje wciągnięta w nadzwyczajną przygodę. Wraz z księciem Amonem wyrusza by powstrzymać Seta, który zagraża porządkowi świata.
.
.
opinia:
Z mitologią egipską nie miałam nigdy styczności i muszę przyznać, że miło mnie ona tutaj zaskoczyła. Czytało się to dobrze, byłam ciekawa dalszego ciągu wydarzeń. Napisane lekkim stylem sprawiło, że szybko się to czytało.
Tutaj to chyba koniec plusów, chociaż chciałabym, żeby było inaczej…
Minusem książki zdecydowanie była główna bohaterka. Nie, nie żartuje. Jej zachowanie było strasznie irytujące, momentami żenujące. Zdecydowanie się z nią nie polubiłam.
Myślę, że książka mogłaby spokojnie być o jakieś 100 stron krótsza. Gdyby uciąć „rozpływanie” się nad bohaterami i „rozważań o chłopcach” ze strony Lily udałoby się to bez problemu.
Piszę o tym nie bez powodu. Warto zwrócić uwagę na to jak Lilliana postrzegała innych bohaterów. Głównie chcę zwrócić tu uwagę na Amona. Czyli niejako jej „obiekt westchnień”.
Z tego co !ja! pamiętam, nie zwracała ona uwagi na to, jaki np. jest inteligentny, spostrzegawczy. Na cechy jego charakteru.
Za to bez problemu mogłaby rozwodzić się nad jego atutami fizycznymi, czyli po prostu ciałem.
Dla mnie to było obrzydliwe.
Cała ich „miłość” była dla mnie nieprzekonująca. „Przebudzeni” to książka klasyfikowana jako „dla młodzieży” więc tym bardziej czuję niesmak.
.
Potencjał książki został zmarnowany. Zdecydowanie dało się tutaj stworzyć coś lepszego. Gdyby autorka bardziej skupiła się na wątku z historią Amona, mitologią, niż na Lilly wgapiającej się w jego tors to „Przebudzeni” byłoby kawałem bardzo dobrej historii.
Niestety tak się nie stało i zamiast tego mamy kiepski romans z mitologią w tle…
Sami oceńcie, czy to coś dla was, czy odpuścicie. Ja jestem zmieszana co do tego tytułu.
Co prawda moja ocena to 5/10, ale wraz z czasem i lepszymi książkami w biblioteczce pewnie ulegnie zmianie.

to jak było z tymi ,,Przebudzonymi"?
.
trochę o treści:
Lilliana Young pewnego dnia wkracza do Metropolitan Museum of Art. Dzień, jak co dzień. Nie spodziewa się jednak, że wśród znajdujących się tam eksponatów spotka… egipskiego księcia. Jak się okazuje, powinien on znajdować się w egipskiej świątyni, w grobowcu. Dodatkowo jego słoje z organami… zniknęły. Lily zostaje...