Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ufaj nikomu i niczemu. Nawet własnym uczuciom.

Nie ufaj nikomu i niczemu. Nawet własnym uczuciom.

-Czy pamiętasz, jak mówiłem, że ćwiczymy zaklęcia NIEWERBALNE, Potter? -Tak. -Tak, proszę pana. -Nie ma potrzeby zwracania się do mnie per pan, panie profesorze.

-Czy pamiętasz, jak mówiłem, że ćwiczymy zaklęcia NIEWERBALNE, Potter? -Tak. -Tak, proszę pana. -Nie ma potrzeby zwracania się do mnie per pan, panie profesorze.

-(...) Nie rozumiem, jak to możliwe, że dalej mnie kochasz.-przyznałam się. -Tak po prostu jest. Niebo jest niebieskie, słońce jest jasne, a Aspen na zawsze kocha Americę. Tak już został urządzony ten świat.

-(...) Nie rozumiem, jak to możliwe, że dalej mnie kochasz.-przyznałam się. -Tak po prostu jest. Niebo jest niebieskie, słońce jest jasne, a Aspen na zawsze kocha Americę. Tak już został urządzony ten świat.

Mam tylko jedno serce i muszę się z nim obchodzić ostrożnie.

Mam tylko jedno serce i muszę się z nim obchodzić ostrożnie.

Jestem zaledwie papierem. Kruchym i cienkim. Wznoszonym ku słońcu, przepuszczam światło na wskroś. Zapisany, nie nadaję się już do niczego. Rysy na mnie są historią. Są opowieścią. Mówią o rzeczach, które ludzie mogą przeczytać, ale ludzie widzą tylko słowa, a nie kartkę, na której one widnieją. Jestem zaledwie papierem i choć istnieję wiele podobnych do mnie kartek, żadna nie jest dokładnie taka sama. Jestem wyschniętym pergaminem. Mam zmarszczki. Mam dziury. Zmocz mnie, a się rozpuszczę. Podpal mnie, a spłonę. Weź mnie w stwardniałe dłonie, a się pogniotę. Porwę. Jestem zaledwie papierem. Kruchym i cienkim”.

Jestem zaledwie papierem. Kruchym i cienkim. Wznoszonym ku słońcu, przepuszczam światło na wskroś. Zapisany, nie nadaję się już do niczego. Rysy na mnie są historią. Są opowieścią. Mówią o rzeczach, które ludzie mogą przeczytać, ale ludzie widzą tylko słowa, a nie kartkę, na której one widnieją. Jestem zaledwie papierem i choć istnieję wiele podobnych do mnie kartek, żadna nie...

- Lubi pan towarzystwo, ale go nie aprobuje? - podsunął nadinspektor. - Lubię je na krótko. Wrócić z dziczy do oświetlonych pokoi, pięknie ubranych kobiet, do tańca, dobrego jedzenia i śmiechu - tak, lubię to, ale tylko na krótko. A potem nieszczerość tego wszystkiego przyprawia mnie o mdłości i chcę znowu wyjechać.

- Lubi pan towarzystwo, ale go nie aprobuje? - podsunął nadinspektor. - Lubię je na krótko. Wrócić z dziczy do oświetlonych pokoi, pięknie ubranych kobiet, do tańca, dobrego jedzenia i śmiechu - tak, lubię to, ale tylko na krótko. A potem nieszczerość tego wszystkiego przyprawia mnie o mdłości i chcę znowu wyjechać.

...kto oczekuje od miłości rozsądku, prawdopodobnie nigdy nie kochał.

...kto oczekuje od miłości rozsądku, prawdopodobnie nigdy nie kochał.