Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chińczycy wykazują się solidarnością – kiedy nie ma miejsc siedzących, zawsze starają się jakoś ścisnąć, i myślę, że stało się tak nie tylko ze względu na moją białą twarz. Pasażerowie na tej trasie byli w większości muzułmanami. Nie są tak mili i otwarci jak Chińczycy Han – lecz jakby bardziej zapatrzeni w siebie, wyobcowani. Wystrojeni są przy tym, jakby wybierali się na ślub. Cóż, to podróże ich życia, tyle kilometrów, poza tym kiedy jedzie się do rodziny, trzeba się pokazać, trzeba coś kupić – a w pociągu to między innymi kandyzowane śliwki czy cukierki. Przy tym w wagonach nie ma takich rzeczy jak plucie na podłogę – a tego się obawiałam. Właśnie na tej trasie dzieją się dziwne rzeczy, dzisiaj na przykład dziecko sikało do śmietnika. Dzieciaki mają klapkę w majtkach, by łatwiej było je „obsłużyć”. Rządowi udało się przekonać Chińczyków, głównie przed olimpiadą w Pekinie, co do bardziej cywilizowanych zachowań przy wykorzystaniu tak zwanej psychiki tłumu, bo w Chinach liczy się zbiorowość, a nie jednostka.

Chińczycy wykazują się solidarnością – kiedy nie ma miejsc siedzących, zawsze starają się jakoś ścisnąć, i myślę, że stało się tak nie tylko ze względu na moją białą twarz. Pasażerowie na tej trasie byli w większości muzułmanami. Nie są tak mili i otwarci jak Chińczycy Han – lecz jakby bardziej zapatrzeni w siebie, wyobcowani. Wystrojeni są przy tym, jakby wybierali się na ślub...

Jechałam przez wertepy i dziury kompletną nocą. Myślałam, że nie dojadę, aż wreszcie pojawiła się stacja – a tam ciemno i mokro oraz ludzie śpiący na podłodze i ten nastrój… Było to pierwsze zetknięcie z birmańskim bileterem-dróżnikiem, który na mój widok wyciągnął stary zeszyt, sprawdził dostępność i ręcznie wypisał bilet. Zapytał się jeszcze, czy chcę hard seat, czyli twarde siedzenie, czy soft – miękkie, czyli dla cudzoziemców. Zadziwiłam go chyba, bo wybrałam najtańszą, trzecią klasę, aby popodziwiać lokalny koloryt. Był zaskoczony, ale nie protestował, nie namawiał. Doszłam do pociągu, a tu drewniane, szczebelkowe siedzenia i mokro, bo okna były otwarte i deszcz padał od kilkunastu godzin. Problemem było nie to, że lało, ale że nie można było zamknąć okien. Miałam na szczęście ręcznik, którym wytarłam siedzenia i jeszcze wymościłam sobie częściowo siedlisko, aby moje ciało nie było zbyt oporne w zetknięciu z twardością.

Jechałam przez wertepy i dziury kompletną nocą. Myślałam, że nie dojadę, aż wreszcie pojawiła się stacja – a tam ciemno i mokro oraz ludzie śpiący na podłodze i ten nastrój… Było to pierwsze zetknięcie z birmańskim bileterem-dróżnikiem, który na mój widok wyciągnął stary zeszyt, sprawdził dostępność i ręcznie wypisał bilet. Zapytał się jeszcze, czy chcę hard seat, czyli twarde ...

To nic, to tylko jesień przyszła już na mnie liśćmi znaczącym szelestem. To nic. Będę czekał na ciebie, jak zwykle, od zawsze niecierpliwie tak. Czasu brak.

To nic, to tylko jesień przyszła już na mnie liśćmi znaczącym szelestem. To nic. Będę czekał na ciebie, jak zwykle, od zawsze niecierpliwie tak. Czasu brak.

Staszek chichotał w duchu, słysząc te wywody Teofila. Zawsze lubił, gdy ten popuszczał cugle swoich fantazji, opowiadając rozmaite rzeczy, ot choćby tę historyjkę o królicy rekordzistce, jaką swego czasu wychował. Twierdził mianowicie, że z mięsa, po zabiciu tej królicy przed Wielkanocą, wyprawiono we wsi wesele, chrzciny, coś tam jeszcze, a jemu jeszcze zostało tyle, że wystarczyło na całe święta.

Staszek chichotał w duchu, słysząc te wywody Teofila. Zawsze lubił, gdy ten popuszczał cugle swoich fantazji, opowiadając rozmaite rzeczy, ot choćby tę historyjkę o królicy rekordzistce, jaką swego czasu wychował. Twierdził mianowicie, że z mięsa, po zabiciu tej królicy przed Wielkanocą, wyprawiono we wsi wesele, chrzciny, coś tam jeszcze, a jemu jeszcze zostało tyle, że wystar...