Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy strach, a nie zegar czas odmierza, nawet chwilka może się ciągnąć w nieskończoność

Gdy strach, a nie zegar czas odmierza, nawet chwilka może się ciągnąć w nieskończoność

(...) człowiek najchętniej rozmawia z samym sobą. Według mnie, nawet gdy z kimś rozmawia, w gruncie rzeczy rozmawia z samym sobą.

(...) człowiek najchętniej rozmawia z samym sobą. Według mnie, nawet gdy z kimś rozmawia, w gruncie rzeczy rozmawia z samym sobą.

W ogóle nic nie czułem. Jedyne, co czułem, że nie mam po co dalej żyć. I postanowiłem się powiesić. (…) Włożyłem pętlę na szyję i miałem już łazami odczepić się od słupa, ale spojrzałem jeszcze w dół, na ziemię, i zobaczyłem stryja Jana. Nie, nie wydawało mi się. Widziałem go, o jak tu pana widzę. - Nie rób tego – powiedział – Powiesiłem się i nie widzę różnicy.

W ogóle nic nie czułem. Jedyne, co czułem, że nie mam po co dalej żyć. I postanowiłem się powiesić. (…) Włożyłem pętlę na szyję i miałem już łazami odczepić się od słupa, ale spojrzałem jeszcze w dół, na ziemię, i zobaczyłem stryja Jana. Nie, nie wydawało mi się. Widziałem go, o jak tu pana widzę. - Nie rób tego – powiedział – Powiesiłem się i nie widzę różnicy.

Piszę ten list jedynie dlatego, że znów przypłynęła do mnie fala wielkiej tęsknoty za tobą i od kilku dni paraliżuje mnie i nie daje o niczym innym myśleć. Tu kiedyś wypadł mi talerz z rąk, bo nagle zjawiłeś się w moich oczach. A wczoraj, wyobraź sobie, założyłam bluzkę na lewą stronę. I przecież przeglądałam się w lustrze przed wyjściem. Ale jakbym nie widziała w nim siebie. Dopiero koleżanka w szpitalu zwróciła mi uwagę. Powiedz, czy to jest normalne? Tyle lat minęło, a wciąż nie mogę sobie poradzić z miłością do ciebie.

Piszę ten list jedynie dlatego, że znów przypłynęła do mnie fala wielkiej tęsknoty za tobą i od kilku dni paraliżuje mnie i nie daje o niczym innym myśleć. Tu kiedyś wypadł mi talerz z rąk, bo nagle zjawiłeś się w moich oczach. A wczoraj, wyobraź sobie, założyłam bluzkę na lewą stronę. I przecież przeglądałam się w lustrze przed wyjściem. Ale jakbym nie widziała w nim siebie. D...

Bo kiedy człowiek nic nie może,to zawsze może się jeszcze oszukać.

Bo kiedy człowiek nic nie może,to zawsze może się jeszcze oszukać.

To jak ze szklanką. Kiedy ją stłuczesz, żadne przeprosiny nie pomogą. Jest rozbita i już.

To jak ze szklanką. Kiedy ją stłuczesz, żadne przeprosiny nie pomogą. Jest rozbita i już.

Prawda zawsze leży pośrodku. Może dlatego wszyscy się o nią potykają.

Prawda zawsze leży pośrodku. Może dlatego wszyscy się o nią potykają.

Jeśli ktoś chce byś szczęśliwy, będzie. Bez względu na to, gdzie się znajduje. Bo każdy musi szukać szczęścia w sobie.

Jeśli ktoś chce byś szczęśliwy, będzie. Bez względu na to, gdzie się znajduje. Bo każdy musi szukać szczęścia w sobie.