Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobrze się czyta dziecku, ładny język, spokojnie napisane. Ładnie i pozytywnie opisana rodzina. Pomysły kulinarne rozbudzają wyobraźnię. Składniki do przepisów z poprzedniej epoki trochę... Mój syn zaczął się dopytywać co to pasztetówka i domagać tego smakołyku...

Bardzo dobrze się czyta dziecku, ładny język, spokojnie napisane. Ładnie i pozytywnie opisana rodzina. Pomysły kulinarne rozbudzają wyobraźnię. Składniki do przepisów z poprzedniej epoki trochę... Mój syn zaczął się dopytywać co to pasztetówka i domagać tego smakołyku...

Pomysł dobry, wykonanie średnie.
Kiepsko się to dziecku czyta. Zgrzytliwy język - autor chyba nie spróbował sam przeczytać tego co napisał na głos. Równie przeładowane ilustracje. Przemądrzały ton i "przegadane" w wielu miejscach.
Na dokładkę bardzo mała czcionka, oczy bolą.

Pomysł dobry, wykonanie średnie.
Kiepsko się to dziecku czyta. Zgrzytliwy język - autor chyba nie spróbował sam przeczytać tego co napisał na głos. Równie przeładowane ilustracje. Przemądrzały ton i "przegadane" w wielu miejscach.
Na dokładkę bardzo mała czcionka, oczy bolą.

"Książkę poleca papież Franciszek"... bo w dużej mierze mogłaby to być książka o nim.
Jedna z wielu dawnych powieści dystopijnych jakie właśnie okazują się być proroctwami.

"Książkę poleca papież Franciszek"... bo w dużej mierze mogłaby to być książka o nim.
Jedna z wielu dawnych powieści dystopijnych jakie właśnie okazują się być proroctwami.

Kicia Kocia jest fantastyczna. Moje dzieci chcą być jak Kicia Kocia.
Książeczka o mówieniu dzień dobry pokazuje prosto i skutecznie wartość kontaktów międzyludzkich.
W serii zdarzają się śladowe elementy "polskiej marudności" ale jest to w porządku - na tle tego, że w 95% Kicia jest pozytywna. Lektura od 1.5 roku życia. Pięciolatek wciąż ją lubi.

Kicia Kocia jest fantastyczna. Moje dzieci chcą być jak Kicia Kocia.
Książeczka o mówieniu dzień dobry pokazuje prosto i skutecznie wartość kontaktów międzyludzkich.
W serii zdarzają się śladowe elementy "polskiej marudności" ale jest to w porządku - na tle tego, że w 95% Kicia jest pozytywna. Lektura od 1.5 roku życia. Pięciolatek wciąż ją lubi.

Pamiętam opowiadania z lat 80tych z Misia... Przyjemnie czyta się to dziecku. Przyjemny język, sympatyczne postacie.

Pamiętam opowiadania z lat 80tych z Misia... Przyjemnie czyta się to dziecku. Przyjemny język, sympatyczne postacie.

Główny problem: bardzo "zgrzytliwy" i na swój sposób agresywny język. Nie czyta się tego dobrze.

Mając w domu pięciolatka zafascynowanego "Było sobie życie" cieszyłem się, że dostanie coś podobnego polskiego autora. Przeczytałem mu dwa razy, trochę cenzurując negatywne i agresywne frazy. Ale potem i tak boli język i mózg. Autor może powinien głośno przeczytać co sam napisał.
Ilustracje podobnie - agresywna estetyka, masa zgrzytliwych szczegółów.
Niestety, lepiej wrócić do tłumaczeń Było sobie życie.

Główny problem: bardzo "zgrzytliwy" i na swój sposób agresywny język. Nie czyta się tego dobrze.

Mając w domu pięciolatka zafascynowanego "Było sobie życie" cieszyłem się, że dostanie coś podobnego polskiego autora. Przeczytałem mu dwa razy, trochę cenzurując negatywne i agresywne frazy. Ale potem i tak boli język i mózg. Autor może powinien głośno przeczytać co sam...