Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka ma dwa oblicza. Pierwsze, to tragiczna i wciągająca opowieść o faszystowskich Włoszech; druga zaś, to katastrofalnie infantylny wątek dziejący się w czasach współczesnych. Zastanawiające jak można było napisać tak koszmarnie nierówną powieść. Ni to horror, ni to kryminał, ni to łzawa przypowieść o nieszczęśliwej miłości. Historia Lorenza - 10, historia Julii - 0.

Ta książka ma dwa oblicza. Pierwsze, to tragiczna i wciągająca opowieść o faszystowskich Włoszech; druga zaś, to katastrofalnie infantylny wątek dziejący się w czasach współczesnych. Zastanawiające jak można było napisać tak koszmarnie nierówną powieść. Ni to horror, ni to kryminał, ni to łzawa przypowieść o nieszczęśliwej miłości. Historia Lorenza - 10, historia Julii - 0.

Podchodziłem do książki z dużymi oczekiwaniami i pełen zapału. Z każdą kolejną stroną (a w zasadzie przesłuchaną minutą) mój entuzjazm przygasał. Historia, jak na kryminał, kompletnie nie wciągająca. Wydumana i naciągnięta do bólu. I bynajmniej nie mająca poparcia w faktach, o czym autor raczył był wspomnieć na końcu książki. Miała to być baśń o tym, jak piękno poezji, potrafi skruszyć i uwrażliwić człowieka, wydobyć z zakamarków jego duszy ukryte głęboko piękno i dać nadzieję na to, że nawet w podłych i ponurych czasach wojny można żyć dumnie i godnie. Wyszła nieciekawa, mdła historia, przetykana tu i ówdzie mało wyrazistą i nudną poezją. Co do poezji to jest to moje subiektywne zdanie. Yun-Dong-Ju, być może dla Koreańczyków jest postacią kultową ale do mnie, człowieka wychowanego na Tuwimie, Miłoszu i Szymborskiej, jego oniryczny przekaz zupełnie nie dociera. Może to wina tłumacza, który (mam takie wrażenie) nie bardzo przyłożył się do roboty?
Podsumowując: średnio.. bardzo średnio. A szkoda ;)

Podchodziłem do książki z dużymi oczekiwaniami i pełen zapału. Z każdą kolejną stroną (a w zasadzie przesłuchaną minutą) mój entuzjazm przygasał. Historia, jak na kryminał, kompletnie nie wciągająca. Wydumana i naciągnięta do bólu. I bynajmniej nie mająca poparcia w faktach, o czym autor raczył był wspomnieć na końcu książki. Miała to być baśń o tym, jak piękno poezji,...

Pierwsza książka Stevena jaką przeczytałem. To było jakieś 30 lat temu więc zrobiła na mnie piorunujące wrażenie. Zresztą do dzisiaj robi..

Pierwsza książka Stevena jaką przeczytałem. To było jakieś 30 lat temu więc zrobiła na mnie piorunujące wrażenie. Zresztą do dzisiaj robi..