Jesteśmy społecznością, która kocha książki

III tom trylogii mi pozostawił niesmak. Dużo dość mało logicznych sytuacji gdzie trochę z antagonistów zrobiono idiotów bez kszty mózgu, zachowujących się w książce niczym berserkerzy szarżujący bez głowy. To mnie trochę drażniło, nie jestem też fanem wątków miłosnych a tych w trzecim tomie jest całkiem sporo. Jednocześnie jednak ten tom zaoferował najwięcej akcji ze wszystkich części, nie zabrakło walk, pościgów, miłości, dramaturgi ... No ale w tym wszystkim czasem wkradał się chaos i zbyt uwydatniona naiwność zwłaszcza wspomnianych antagonistów. Cała trylogia jednak stanowi bardzo ciekawą całość gdzie poruszone są kwestie różnic społecznych, trudnych wyborów, więzi, zaufania i ryzyka. To wszystko jest oplecione fajną otoczką świata magów działających na określonych zasadach i prawach które nie do końca są dobre. Świadomość, że my jako czytelnik utożsamiając się z bohaterką sami nie wiemy do końca komu ufać jest fajne i intrygujące. Na pewno warto polecić ludziom jacy lubią takie klimaty. Są oczywiście oklepane schematy jakie kojarzą się z wieloma książkami młodzieżowymi zwłaszcza jeśli chodzi o wątki miłosne i dość bezmyślne działanie antagonistów ale idzie to przeboleć.

III tom trylogii mi pozostawił niesmak. Dużo dość mało logicznych sytuacji gdzie trochę z antagonistów zrobiono idiotów bez kszty mózgu, zachowujących się w książce niczym berserkerzy szarżujący bez głowy. To mnie trochę drażniło, nie jestem też fanem wątków miłosnych a tych w trzecim tomie jest całkiem sporo. Jednocześnie jednak ten tom zaoferował najwięcej akcji ze...

II tom stawiam ponad pierwszy z tego względu, że tym razem pojawiła się większa wielowątkowość, wprowadzono perypetie Sonei na Uniwersytecie, nieco konspiracji, tajemnicy i mrocznych elementów a także i rywalizacji. Bez sensu jednak zupełnie wydawał mi się wątek Danylla, zupełnie nie wiem po co to i czemu miało służyć, wydaje się być to jedynie jakiś pretekst dla uczuciowych fantazji autorki i zwyczajny zapychacz stron. Pomijając jednak ten wątek, to proces nauczania, intryg i adaptacji Sonei w nowym otoczeniu czytało się bardzo ciekawie i przyjemnie.

II tom stawiam ponad pierwszy z tego względu, że tym razem pojawiła się większa wielowątkowość, wprowadzono perypetie Sonei na Uniwersytecie, nieco konspiracji, tajemnicy i mrocznych elementów a także i rywalizacji. Bez sensu jednak zupełnie wydawał mi się wątek Danylla, zupełnie nie wiem po co to i czemu miało służyć, wydaje się być to jedynie jakiś pretekst dla...

Mimo, że książka skupia się głównie na jednym wątku zw. z bohaterką to o dziwo sam styl w jakim zostało to opisane nie nuży a wręcz przeciwne. Co mnie trochę zdziwiło, bo rozgrywka między magami i bohaterką i jej znajomymi wypadła tu dość schematycznie. Jednak pewnie każdy czytając książkę czeka na ten kulminacyjny moment gdzie losy bohaterki nabiorą tempa. Nie ma tu jakiejś wartkiej akcji, nie wiadomo jak rozbudowanego podłoża fabularnego. Po prostu stosunkowo proste losy są rozpisane w całkiem ciekawy sposób. Brakowało mi jedynie lepszego opisywania bohaterów gdzie wieku Sonei i jej przyjaciół musiałem przez większość książki właściwie się domyślać.

Mimo, że książka skupia się głównie na jednym wątku zw. z bohaterką to o dziwo sam styl w jakim zostało to opisane nie nuży a wręcz przeciwne. Co mnie trochę zdziwiło, bo rozgrywka między magami i bohaterką i jej znajomymi wypadła tu dość schematycznie. Jednak pewnie każdy czytając książkę czeka na ten kulminacyjny moment gdzie losy bohaterki nabiorą tempa. Nie ma tu...

Porównanie do "Milczenia Owiec" jest jak najbardziej na miejscu. Mamy tu do czynienia z niezwykle inteligentnym seryjnym mordercą jaki toczy grę z policją na własnych warunkach, stopniowo ujawniając przerażające fakty. Dodatkowo mamy wpleciony bardzo fajnie poruszony wątek psychologiczny.

Osobiście nigdy nie wdrażałem się w historię seryjnych morderców, jednak po tej lekturze zastanawiałem się, co siedzi w głowach takich ludzi, książka jak książka ale tego typu postacie pojawiają się normalnie w naszym Świecie Ed Gain, Ted Bundy czy Gary Ridgway to tylko przykłady, mówi się, że sam Ridgway ma na koncie w okolicach 100 morderstw na młodych kobietach. W książce mamy próbę wejścia do umysłu takiego człowieka, badania jego zachowań, motywów, co ma wpływ na takie decyzje, co jest impulsem takich zachowań, czasami wystarczy mała iskra jaka zapali dziwne żądze.

Książka już od startu wprowadza nas w niezwykły klimat, przedstawia nam nieprzeciętne postacie i prowadzi akcję jaka zaskakuje i trzyma w napięciu do samego końca. Polecam.

Porównanie do "Milczenia Owiec" jest jak najbardziej na miejscu. Mamy tu do czynienia z niezwykle inteligentnym seryjnym mordercą jaki toczy grę z policją na własnych warunkach, stopniowo ujawniając przerażające fakty. Dodatkowo mamy wpleciony bardzo fajnie poruszony wątek psychologiczny.

Osobiście nigdy nie wdrażałem się w historię seryjnych morderców, jednak po tej...

Zacznę od tego, że książka jest bardzo przystępnie napisana dla czytelnika, trudno znaleźć momenty niejasności pomimo, że jest poruszony tutaj temat różnych przypadków znanych psychiatrom. Autor zawsze jak wyjaśnia pewne zagadnienia dodaje rozmówcę lub dany bohater sam sobie w głowie tłumaczy pewne wydarzenia, skutki, reakcje. Stara się sam sobie przedstawiać wnioski do jakich doszedł wyjaśniając wszystko sobie czy komuś ale przede wszystkim nam, czytelnikom. Dzięki temu rzadko kiedy zatrzymujemy się i zastanawiamy "co autor miał na myśli ?" i czytamy kartkę raz jeszcze aby upewnić się, czy wszystko dobrze wyłapaliśmy.

Sam wątek jest świetnie poprowadzony, czułem się jak by autor trzymał mnie za rękę i prowadził przez całą mroczną treść swojej powieści. Z biegiem wydarzeń sam starałem się wyciągać wnioski, snuć swoje teorie, wchodzić w losy bohaterki i być na jej miejscu. Dopuszczać do siebie różne racjonalne wyjaśnienia jak i te oderwane od ziemi, zadając sobie pytania i szukając jednocześnie odpowiedzi.

W trakcie czytania książki, bardzo szybko zacząłem ją kojarzyć z filmem "Gothica", trudno oprzeć się wrażeniu skąd częściowo była brana inspiracja, jednocześnie nawet w książce została wspomniana Hally Berry. Z resztą specyficzny klimat jest bardzo podobny dlatego też czytelnikowi bardzo szybko przyjdą skojarzenia takich znanych tytułów filmowych jak właśnie "Gothica" czy "Wyspa Tajemnic".

Książka jest niewątpliwie jednym z lepszych thrillerów z jakimi się spotkałem, zwroty akcji, zaskakujące rozwiązania jakie napędzają wydarzenia, wątpliwości z jakimi się zmagamy my jako czytelnicy nie pozwalają właściwie oderwać się od historii aż poznamy jej rozwiązanie.

Zacznę od tego, że książka jest bardzo przystępnie napisana dla czytelnika, trudno znaleźć momenty niejasności pomimo, że jest poruszony tutaj temat różnych przypadków znanych psychiatrom. Autor zawsze jak wyjaśnia pewne zagadnienia dodaje rozmówcę lub dany bohater sam sobie w głowie tłumaczy pewne wydarzenia, skutki, reakcje. Stara się sam sobie przedstawiać wnioski do...

"Smocze Zęby", to nie jest książka jaką pewnie komukolwiek polecę, jednak nie tyle, że jest jakaś zła, po prostu autor miał nietypowy na nią pomysł. Mamy Tu zmieszanie wielu mitów, legend, światów fanasy z tym realnym średniowiecznym, autor wydaje się kpić nie tylko ze świata do jakiego nas wprowadza, ale nawet religii, co dla wielu może być niesmaczne i nie do przejścia w tej książce.
Sam zamysł fabularny wydaje się intrygujący, drużyna jaka zebrała się by zebrać legendarne przedmioty dla pobudzenia świętego artefaktu. Jednak w rezultacie cała ta podróż jest opisana dość leniwie, autor w dużej mierze się skupił na opisywaniu otoczenia, lokacji, świata oraz legend, niż jakoś wielce wdrażał nas w fabułę. Samo zakończenie też może rozczarować. Całą książkę trudno traktować poważnie. Jest to 500-stronicowy miszmasz jaki ma "momenty". Jak bym miał zacytować jakiś fragment z książki jaki może zapaść w pamięć, to będzie rozmowa dwóch pracujących Orków na placu w Konstantynopolu, gdzie byli świadkami chrześcijańskiej mszy świętej - wówczas wyjaśniali sobie, na czym polega ta religia i przedstawiając argumenty, sami dochodzili niedowierzania, jak ludzie mogą wierzyć w tak naiwne historie, sami tłumacząc, że pewnie są za głupi by to zrozumieć.

"Smocze Zęby", to nie jest książka jaką pewnie komukolwiek polecę, jednak nie tyle, że jest jakaś zła, po prostu autor miał nietypowy na nią pomysł. Mamy Tu zmieszanie wielu mitów, legend, światów fanasy z tym realnym średniowiecznym, autor wydaje się kpić nie tylko ze świata do jakiego nas wprowadza, ale nawet religii, co dla wielu może być niesmaczne i nie do przejścia w...