Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetny hołd dla literatury fantastycznej i przygodowej XIX wieku. Pomysł na stworzenie wspólnego uniwersum dla bohaterów dawnej klasyki i podkręcenie go do komiksowego ekstremum, to strzał w dziesiątkę, choć po realizacji spodziewałem się więcej - zarówno graficznie jak i fabularnie. Pozostaje pewien niedosyt ale klimat i immersja komiksu sprawiły, że z Ligą bardzo miło spędziłem weekend i już zacieram ręce na kontynuacje z tej serii. Wciąga.

Świetny hołd dla literatury fantastycznej i przygodowej XIX wieku. Pomysł na stworzenie wspólnego uniwersum dla bohaterów dawnej klasyki i podkręcenie go do komiksowego ekstremum, to strzał w dziesiątkę, choć po realizacji spodziewałem się więcej - zarówno graficznie jak i fabularnie. Pozostaje pewien niedosyt ale klimat i immersja komiksu sprawiły, że z Ligą bardzo miło...

Cyniczny narrator opowiadający o demonach samotnego rycerza Gotham... to musiało się udać. Nie spodziewałem się, że jeden z najdojrzalszych komiksów o Nietoperzu będzie miał tak wyraźny klimat mrocznej baśni. Wizja nawet nieco Burtonowska ale cięższa. Historia daje do myślenia, ile potencjału ma ta postać, z jak różnych perspektyw można ją widzieć i interpretować.

Cyniczny narrator opowiadający o demonach samotnego rycerza Gotham... to musiało się udać. Nie spodziewałem się, że jeden z najdojrzalszych komiksów o Nietoperzu będzie miał tak wyraźny klimat mrocznej baśni. Wizja nawet nieco Burtonowska ale cięższa. Historia daje do myślenia, ile potencjału ma ta postać, z jak różnych perspektyw można ją widzieć i interpretować.

Jak to powiedział mój znajomy: "To graficzny poemat na cześć słynnej bitwy pod Termopilami". Myślę, że to najlepsze podsumowanie. Zdecydowanie klimatyczny kawał komiksu, surowy, elegancki i bezkompromisowy w ilustrowaniu wojennej groteski.

Jak to powiedział mój znajomy: "To graficzny poemat na cześć słynnej bitwy pod Termopilami". Myślę, że to najlepsze podsumowanie. Zdecydowanie klimatyczny kawał komiksu, surowy, elegancki i bezkompromisowy w ilustrowaniu wojennej groteski.

Świetne opracowanie, przejrzyste, bardzo estetycznie i solidnie wydane. Podręcznik oprócz mnóstwa przydatnych zwrotów (i fonetycznego zapisu) zawiera dużo cennych informacji o języku Greków, gramatyce a nawet gestach przez nich używanych. Bardzo polecam!

Świetne opracowanie, przejrzyste, bardzo estetycznie i solidnie wydane. Podręcznik oprócz mnóstwa przydatnych zwrotów (i fonetycznego zapisu) zawiera dużo cennych informacji o języku Greków, gramatyce a nawet gestach przez nich używanych. Bardzo polecam!

Wzorowo napisana książka popularnonaukowa. Autorka w świetnym stylu przybliża czytelnikowi świat i mentalność antycznych Greków przez pryzmat kultury jedzenia i picia. Wnikliwa analiza faktów i źródeł nie przytłacza suchymi, nieistotnymi szczegółami. Przeciwnie - książka wręcz kipi ciekawostkami, które podano w sposób pobudzający wyobraźnię. Pozycja obowiązkowa dla miłośników antycznej Grecji.

Wzorowo napisana książka popularnonaukowa. Autorka w świetnym stylu przybliża czytelnikowi świat i mentalność antycznych Greków przez pryzmat kultury jedzenia i picia. Wnikliwa analiza faktów i źródeł nie przytłacza suchymi, nieistotnymi szczegółami. Przeciwnie - książka wręcz kipi ciekawostkami, które podano w sposób pobudzający wyobraźnię. Pozycja obowiązkowa dla...

Książka już dość stara ale wnikliwe analizy i spostrzeżenia w niej są wciąż aktualne. Bardzo trzeźwe, poparte faktami spojrzenie na legendę Atlantydy i jej podobieństwa do minojskiego imperium Krety. Do tego garść ciekawostek, których nie znalazłem nawet w nowszych publikacjach. Tytuł ten bardzo sprawnie podejmuje temat wpływu niszczycielskich żywiołów na kształtowanie się historii oraz legend.

Książka już dość stara ale wnikliwe analizy i spostrzeżenia w niej są wciąż aktualne. Bardzo trzeźwe, poparte faktami spojrzenie na legendę Atlantydy i jej podobieństwa do minojskiego imperium Krety. Do tego garść ciekawostek, których nie znalazłem nawet w nowszych publikacjach. Tytuł ten bardzo sprawnie podejmuje temat wpływu niszczycielskich żywiołów na kształtowanie się...

W Parandowskim uwielbiam styl w jakim przekazuje odbiorcy bogactwo informacji. Jego -wręcz dziecięca- fascynacja kulturami antyku i ciekawe skojarzenia pobudzają wyobraźnię czytelnika i pozwalają "posmakować" ducha starożytności. Czasami autor aż idealizuje obrany temat, jednak dzięki ciekawym faktom i charakterystyce wypowiedzi możemy zrozumieć dlaczego. Lektura idealna dla świeżo zainteresowanych starożytną Helladą i Rzymem.

W Parandowskim uwielbiam styl w jakim przekazuje odbiorcy bogactwo informacji. Jego -wręcz dziecięca- fascynacja kulturami antyku i ciekawe skojarzenia pobudzają wyobraźnię czytelnika i pozwalają "posmakować" ducha starożytności. Czasami autor aż idealizuje obrany temat, jednak dzięki ciekawym faktom i charakterystyce wypowiedzi możemy zrozumieć dlaczego. Lektura idealna...

Spodziewałem się krwawej książki o zemście a skończyłem czytać opowieść o człowieczeństwie, bólu, bezrefleksyjnym okrucieństwie stada skierowanym na czującą osobę, kruchą, niewinną i nadludzko potężną. Miasto Chamberlain i to co się z nim stało stanowi dla mnie metaforę spustoszenia psychicznego jakie sieją "małe" akty ciemiężenia. Zdecydowanie poruszająca literatura. To moje pierwsze spotkanie z twórczością kultowego Stephena Kinga i jestem zachwycony jego wnikliwością w mentalność i uczucia postaci. Pisarz zrobił to w sposób oryginalny i nietuzinkowy a fakt, że powieść jest jego debiutem tym bardziej czyni ją imponującą. Kiedyś przeczytałem, że książki autorów takich jak Dostojewski i Jane Austen rozwijają zdolność empatii poznawczej i uczą zrozumienia, potępiając ocenianie płynące z ignorancji wobec odmiennych perspektyw. Do puli takich pisarzy zdecydowanie dodałbym Stephena Kinga, po którego kolejne książki sięgnę z dużym entuzjazmem.

Spodziewałem się krwawej książki o zemście a skończyłem czytać opowieść o człowieczeństwie, bólu, bezrefleksyjnym okrucieństwie stada skierowanym na czującą osobę, kruchą, niewinną i nadludzko potężną. Miasto Chamberlain i to co się z nim stało stanowi dla mnie metaforę spustoszenia psychicznego jakie sieją "małe" akty ciemiężenia. Zdecydowanie poruszająca literatura. To...

"Potrzebujemy książek, które wpływają na nas jak katastrofa, które głęboko nas zasmucają, jak śmierć kogoś, kogo kochaliśmy bardziej niż siebie samych, jak wygnanie go do lasu z dala od kogokolwiek, jak samobójstwo. Książka musi być siekierą dla zamarzniętego morza wewnątrz nas." - Franz Kafka

"Potrzebujemy książek, które wpływają na nas jak katastrofa, które głęboko nas zasmucają, jak śmierć kogoś, kogo kochaliśmy bardziej niż siebie samych, jak wygnanie go do lasu z dala od kogokolwiek, jak samobójstwo. Książka musi być siekierą dla zamarzniętego morza wewnątrz nas." - Franz Kafka

Trunki alkoholowe -podobnie jak kuchnia- zawsze były ważną częścią kultur poszczególnych nacji. Tak jak Niemcy wiążą swoją z piwem, Francuzi z winem a my z wódką - Japończycy wręcz uświęcają sake. Mają oni tak bardzo bogatą obrzędowość -pielęgnowaną do dziś-, że nie dziwi objętość albumu licząca ponad 140 stron, zapełnionych klimatycznymi ilustracjami i mnóstwem ciekawostek. To pierwsza książka pana Henryka Sochy, którą miałem przyjemność czytać i na pewno nie ostatnia.

Trunki alkoholowe -podobnie jak kuchnia- zawsze były ważną częścią kultur poszczególnych nacji. Tak jak Niemcy wiążą swoją z piwem, Francuzi z winem a my z wódką - Japończycy wręcz uświęcają sake. Mają oni tak bardzo bogatą obrzędowość -pielęgnowaną do dziś-, że nie dziwi objętość albumu licząca ponad 140 stron, zapełnionych klimatycznymi ilustracjami i mnóstwem...

O japońskiej estetyce przeciętny człowiek Zachodu ma raczej niewielkie pojęcie. Zwykło nazywać się ją po prostu minimalistyczną i -mimo uroku- ubogą w detale. Nic bardziej mylnego. "Pochwała cienia" napisana została przez człowieka o bardzo wnikliwym, głębokim poczuciu piękna. Ukazuje on, że w japońskiej kulturze detale są niewidzialne, subtelne, budowane przez światło i cień - przemyślnie tworzone przede wszystkim dla duszy a nie gołego oka jak na Zachodzie. Właśnie z tym zachodnim kultem jaskrawości, sterylności i połysku Jun'ichito Tanizaki zestawia estetykę japońskiego półmroku, zdrowej niedoskonałości i naturalnych tworzyw. Krytykując też bezrefleksyjny pęd ku udogodnieniom nowoczesności, która stawia na funkcjonalność za wszelką cenę, często kosztem natury, formy i piękna. Esej znakomicie odkrywa japońską mentalność, przybliżając specyfikę i głębię tej kultury. Dla zainteresowanych światem dalekiego Wschodu jak i ludzi o silnym poczuciu piękna pozycja obowiązkowa. Pochwała należy się też wydawnictwu za znakomitej jakości, gruby, kremowy papier.

O japońskiej estetyce przeciętny człowiek Zachodu ma raczej niewielkie pojęcie. Zwykło nazywać się ją po prostu minimalistyczną i -mimo uroku- ubogą w detale. Nic bardziej mylnego. "Pochwała cienia" napisana została przez człowieka o bardzo wnikliwym, głębokim poczuciu piękna. Ukazuje on, że w japońskiej kulturze detale są niewidzialne, subtelne, budowane przez światło i...