Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsza część była niezła, ale dopiero przy drugiej spadły mi przysłowiowe buty. No, tu to się działo. Najbardziej podobał mi się świat z punktu widzenia AI. Uszczęśliwianie bandy gamoni, jaką jest ludzkość, nie jest proste. Już agent Smith z Matrixa to wiedział :)

Pierwsza część była niezła, ale dopiero przy drugiej spadły mi przysłowiowe buty. No, tu to się działo. Najbardziej podobał mi się świat z punktu widzenia AI. Uszczęśliwianie bandy gamoni, jaką jest ludzkość, nie jest proste. Już agent Smith z Matrixa to wiedział :)

Po historiach prawdziwych zapragnęłam rozrywki typu light fiction. Nie mogłam się bardziej pomylić. Temat poważny i ciekawy, ciekawa wizja świata przyszłości, chociaż śmierć maluczkich nieco za bardzo, moim zdaniem, strywializowana. Jednak z porównaniu z częścią drugą, pierwsza to przedszkole. Polecam ze względu na pomysł na przyszłość, która nas czeka (może nas taka właśnie czekać).

Po historiach prawdziwych zapragnęłam rozrywki typu light fiction. Nie mogłam się bardziej pomylić. Temat poważny i ciekawy, ciekawa wizja świata przyszłości, chociaż śmierć maluczkich nieco za bardzo, moim zdaniem, strywializowana. Jednak z porównaniu z częścią drugą, pierwsza to przedszk...

Rozwiń Zwiń

Pana Folletta przerabiam od lat, w młodości zaczytywałam się jego super thrillerami, kilka lat temu sięgnęłam po cykl Stulecie (dwie części, do trzeciej dojrzewam), ostatnio przeczytałam Filary Ziemi.

Lubię książki tego Autora, ponieważ widać, że się do swoich dzieł przygotowuje. Dużo w nich ciekawych faktów i dobrze skonstruowanej fikcji. Mam jednak wrażenie, że jego dzieła są tworzone ze sztancy. Dobra, solidna, wyrobnicza robota.

Podobnie jest w Filarach Ziemi. Bohaterowie jak zwykle zero-jedynkowi. Albo nieskazitelnie dobrzy, albo odpychająco źli. Zdarzenia skomplikowanie się zawiązują, a potem nagle prosto rozwiązują. Do tego musi być na bogato w sferze okolicy staników i majtek. Mam wrażenie, że jak Autor nie napomknie w swym dziele wystarczająco dużo o wyżej wspomnianych, zaraz dzwoni do niego agent i mówi: Hi Ken, you know, ekhem ekhem, ja rozumim, Ty nie lubić sceny, ale wisz, bez scen to my sprzedać ten book za jeden milion dollars, a ze scenami to my sprzedać za trzy milion dollars, so Ken, please, te sceny to Ty tam maybe wciś, you know….No, i jak widać Ken wciska. Sterczące sutki i nabrzmiałe penisy muszą być.

Poza tym już się nie czepiam. Pomiędzy tymi zero-jedynkowymi postaciami i ich bielizną (lub jej brakiem) jest sporo ciekawej i wciągającej akcji. Przymknęłam oko tam, gdzie mi coś nie pasowało i poszło jak z płatka. Dużo historii i fajny klimat. Podsumowując, polecam.

Pana Folletta przerabiam od lat, w młodości zaczytywałam się jego super thrillerami, kilka lat temu sięgnęłam po cykl Stulecie (dwie części, do trzeciej dojrzewam), ostatnio przeczytałam Filary Ziemi.

Lubię książki tego Autora, ponieważ widać, że się do swoich dzieł przygotowuje. Dużo w n...

Rozwiń Zwiń