Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Aniela to moja Waifu

Aniela to moja Waifu

Katharsis! To, czego potrzebowałem.
Jojo to moja ulubiona postać, te przewijające się rozdziały z nim w roli głównej to majstersztyk. Zresztą Jojo pomaga mi w mojej walce.
Nawiązania do utworów? Ciary, łzy i dopełnienie. Wykorzystanie wiedzy psychologicznej? Ogromny plus. Czytając epilog doznałem niesamowitej cherofobii [strach przed szczęściem], która ustąpiła dopiero przy ostatnim zdaniu, a ciężko stwierdzić, czy to przez pierwszą część, rozwiniętą empatię, czy sam nastrój. Co do napięcia, jest świetnie stopniowane. Wszystko napisane językiem odpowiednim dla oczu czytelnika.
Słowniczek czytałem co chwilę, lubię takie ciekawostki. Dzięki niemu dużo lepiej można się obeznać z tym, co kieruje bohaterami ^ ^
Podsumowując: Druga część jest o wiele lepiej napisana pod względem merytorycznym, akcja jest dużo bardziej napięta, a opisy nie posiadają powtórzeń, które zdarzały się co jakiś czas w części pierwszej. Tak więc jest progress. Ja (i babcia) się zgadzamy, jesteśmy w podziwie wobec Twoich pomysłów.

Katharsis! To, czego potrzebowałem.
Jojo to moja ulubiona postać, te przewijające się rozdziały z nim w roli głównej to majstersztyk. Zresztą Jojo pomaga mi w mojej walce.
Nawiązania do utworów? Ciary, łzy i dopełnienie. Wykorzystanie wiedzy psychologicznej? Ogromny plus. Czytając epilog doznałem niesamowitej cherofobii [strach przed szczęściem], która ustąpiła dopiero...