Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytając, ma się wrażenie, że tak właśnie będzie rysować się przyszłość Europy. Nawet nie chodzi o bierność ludzi, bo zwykli szarzy konsumenci często są pozbawieni nawet prawdziwych informacji, do których dostęp mają tylko wybrani i rządzący. Ostatnio często stykam się w literaturze z wątkiem samobójstwa cywilizacji, który to wątek również w tej książce został poruszony. Wizja naszego przyszłego życia kompletnie podporządkowana religii muzułmańskiej, może nas tutaj szokować, dlatego że przedstawiona jest tak zupełnie obojętnie, ''na chłodno''. Nikt nie protestuje, a wszystko następuje wobec odgórnie ustanowionego porządku. Nam, zwykłym obywatelom pozostaje tylko uległość, bo przecież chcemy tylko wygodnie żyć, a nie prosić się o problemy, prawda?

Czytając, ma się wrażenie, że tak właśnie będzie rysować się przyszłość Europy. Nawet nie chodzi o bierność ludzi, bo zwykli szarzy konsumenci często są pozbawieni nawet prawdziwych informacji, do których dostęp mają tylko wybrani i rządzący. Ostatnio często stykam się w literaturze z wątkiem samobójstwa cywilizacji, który to wątek również w tej książce został poruszony....

Książkę polecił mi wykładowca. Przyznaję, że po jego opowieści zupełnie czego innego się spodziewałam, ale każdy inaczej widzi czytaną książkę. Dla mnie była ona niesamowicie smutna, pokazująca jak małe znaczenie ma rodzina. Brak więzi i bliskich osób w naszym otoczeniu powoduje u nas smutek, depresję, z czasem obojętność na wszystko. Według mnie zaprezentowane są tam sylwetki współczesnych ludzi, każdy zajmuje się tylko sobą, zamyka się w swoim świecie, nie troszczy się o relacje, sprowadzając je często jedynie do zwierzęcej konieczności zaspokajania potrzeb. Jest to opis samotności człowieka, który jednak podejmuje w swoim życiu jakieś próby zbudowania więzi, ale nie mając fundamentów, raczej mu to nie wychodzi. Opisy środowisk hippisowskich, dla których została mi polecona ta książka, odegrały w mojej lekturze raczej rolę drugorzędną, choć były one równie zdumiewające. Nasze ogólne wyobrażenie o hipisach łączy się przede wszystkim z powrotem do natury i wolną miłością, tymczasem nie do końca tak było.
Polecam tą książkę, ponieważ wierzę, że każdy znajdzie tam interesujący go wątek.

Książkę polecił mi wykładowca. Przyznaję, że po jego opowieści zupełnie czego innego się spodziewałam, ale każdy inaczej widzi czytaną książkę. Dla mnie była ona niesamowicie smutna, pokazująca jak małe znaczenie ma rodzina. Brak więzi i bliskich osób w naszym otoczeniu powoduje u nas smutek, depresję, z czasem obojętność na wszystko. Według mnie zaprezentowane są tam...

Bardzo dobrze się czyta, myślę że wiele kobiet może identyfikować się ze sposobem myślenia autorki. Wiele z nas przeżywa podobne sytuacje, lub ma podobne myśli i nastawienie do życia, ale nie potrafi ubrać tego w słowa.

Bardzo dobrze się czyta, myślę że wiele kobiet może identyfikować się ze sposobem myślenia autorki. Wiele z nas przeżywa podobne sytuacje, lub ma podobne myśli i nastawienie do życia, ale nie potrafi ubrać tego w słowa.