Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Towarzyszył mi niepokój, gdy sięgałam po tę część. W końcu ile można siedzieć w kopalni albo w wiosce, ale i tym razem autor sprostał zadaniu.

Obok ulepszania swojej postaci jest ogrom wątków pobocznych. Według mnie wszystko jest poprowadzone świetnie i tak by mogło trzymać w napięciu, aby czytelnik mógł zastanowić się co tak naprawdę, zostało do zrobienia w danej sytuacji, gry już naprawdę nie widzimy wyjścia dla naszego bohatera.

Na jaw wychodzą nowe intrygi. Dla Machana świat Barliony staje się bardziej brutalny, niż był do tej pory. Na jaw wychodzą nowe intrygi.

Koniec tej części otwiera tak wiele możliwości przed Szamanem, że rozważam kupienie książki w oryginale, bo nie jestem pewna czy będę umiała poskromić moją ciekawość.

Towarzyszył mi niepokój, gdy sięgałam po tę część. W końcu ile można siedzieć w kopalni albo w wiosce, ale i tym razem autor sprostał zadaniu.

Obok ulepszania swojej postaci jest ogrom wątków pobocznych. Według mnie wszystko jest poprowadzone świetnie i tak by mogło trzymać w napięciu, aby czytelnik mógł zastanowić się co tak naprawdę, zostało do zrobienia w danej...

Muszę zacząć od tego, że książka jest niesamowita. Pierwszy raz spotkałam się z taką tematyką i żałuję, że dopiero niedawno przeczytałam tę książkę.

Fabuła bardzo wciągająca i myślę, że nie będzie taka wyłącznie dla fanów gier komputerowych.

Główny bohater jest postacią, którą polubiłam od razu. Przez chęć umówienia się na randkę zostaje wtrącony do więzienia.

Czytając to, trochę obawiałam się, że książka będzie albo bardzo dynamiczna, albo bardzo nudna ze względu na miejsce, w jakim znalazł się Machan. Jednak nie stało się to. Ta część trzyma nas w napięciu do samego końca. Świetny początek, który zachęcił mnie do przeczytania reszty książek z tej serii.

Muszę zacząć od tego, że książka jest niesamowita. Pierwszy raz spotkałam się z taką tematyką i żałuję, że dopiero niedawno przeczytałam tę książkę.

Fabuła bardzo wciągająca i myślę, że nie będzie taka wyłącznie dla fanów gier komputerowych.

Główny bohater jest postacią, którą polubiłam od razu. Przez chęć umówienia się na randkę zostaje wtrącony do więzienia.

Czytając...

Bardzo podobało mi się niewymuszone zakończenie, za które pokochałam tę książkę, jak i całą serię. Żałuje, że nie ma więcej części.

Bardzo podobało mi się niewymuszone zakończenie, za które pokochałam tę książkę, jak i całą serię. Żałuje, że nie ma więcej części.

Mimo iż dość dawno czytałam tę serię, to świetnie ją wspominam. Świetny pomysł na coś świeżego, bo w końcu ile można odgrzewać kotleta z wampirami i wilkołakami.

Jak w poprzedniej części trzymająca w napięciu fabuła i intrygi.

Mimo iż dość dawno czytałam tę serię, to świetnie ją wspominam. Świetny pomysł na coś świeżego, bo w końcu ile można odgrzewać kotleta z wampirami i wilkołakami.

Jak w poprzedniej części trzymająca w napięciu fabuła i intrygi.

Dar Wilka jest to książka, która od jakiegoś czasu kurzyła się na mojej półce. Gdy jednak zaczęłam jej lekturę, zachęcona dobrymi opiniami na odwrocie szybko zrozumiałam, dlaczego nie miałam ochoty zaczynać owej książki.

Gdy zaczęłam ją czytać, szło to mozolnie. Co prawda postać jest świetnie przedstawiona, ale jest zbyt wiele rozległych opisów hamujących akcję. Książka wydala mi się strasznie nudna mimo dość ciekawej fabuły. Główny bohater jest idealny pod każdym względem. Przystojny, dobrze zarabia w pracy marzeń, a do tego ma kochającą rodzinę, która wspiera go w każdym momencie jego życia. Teoretycznie czymś, co wywraca jego życie do góry nogami, powinien być tytułowy dar wilka. Nasz bohater jednak nie ma zbyt dużych wyrzutów sumienia po zabiciu człowieka.

Z drugiej jednak strony świetnie ukazuje, że instynkty zwierzęce nie dają się zagłuszyć. Scena seksu z wilkołakiem może być dość kontrowersyjna. Dla mnie jednak nie chodzi tu o kwestie stosunku ze zwierzęciem, ale człowiekiem będącym zamkniętym w zwierzęcej powłoce.

Książka nie ma samych wad. Ostatnie rozdziały były na tyle interesujące, aby zachęcić mnie do zapoznania się w najbliższym czasie z kolejną częścią.

Dar Wilka jest to książka, która od jakiegoś czasu kurzyła się na mojej półce. Gdy jednak zaczęłam jej lekturę, zachęcona dobrymi opiniami na odwrocie szybko zrozumiałam, dlaczego nie miałam ochoty zaczynać owej książki.

Gdy zaczęłam ją czytać, szło to mozolnie. Co prawda postać jest świetnie przedstawiona, ale jest zbyt wiele rozległych opisów hamujących akcję. Książka...

Chyba przy żadnej książce nie wylałam tylu łez co przy tej części Igrzysk Śmierci. Cóż autorka brutalnie ukazała nam, że podczas wojny sympatia do niektórych bohaterów na mało się zda. Kapitol ukazany jest w nowej bardziej brutalnej postaci. Prezydent Snow sięga po coraz brutalniejsze środki, aby utrzymać w ryzach dystrykty. Warto przypomnieć, że główna bohaterka nie jest dorosłą dwudziestoletnią kobietą, lecz młodą dziewczyną żyjącą tylko dzięki swojej woli przetrwania. Uczucia, jakie towarzyszą nam podczas lektury to nieustannie smutek, złość i refleksja. Dla mnie było to świetne zakończenie serii, mimo iż musiałam się z wielkim trudem pożegnać z niektórymi bohaterami.

Chyba przy żadnej książce nie wylałam tylu łez co przy tej części Igrzysk Śmierci. Cóż autorka brutalnie ukazała nam, że podczas wojny sympatia do niektórych bohaterów na mało się zda. Kapitol ukazany jest w nowej bardziej brutalnej postaci. Prezydent Snow sięga po coraz brutalniejsze środki, aby utrzymać w ryzach dystrykty. Warto przypomnieć, że główna bohaterka nie jest...

Moim zdaniem jest to najlepsza część z całej trylogii. Pełna akcji i trzymająca w napięciu fabuła nie pozwala na chwilę przerwy od lektury. Główna bohaterka nieświadoma planów, jakie się wokół jej osoby utworzyły, walczy o przetrwanie w kolejnej odsłonie Igrzysk Śmierci. Jeśli chodzi o romans, to jest tutaj typowy trójkąt, jednak nie jest on oklepany i nie przysłania treści całej fabuły.

Moim zdaniem jest to najlepsza część z całej trylogii. Pełna akcji i trzymająca w napięciu fabuła nie pozwala na chwilę przerwy od lektury. Główna bohaterka nieświadoma planów, jakie się wokół jej osoby utworzyły, walczy o przetrwanie w kolejnej odsłonie Igrzysk Śmierci. Jeśli chodzi o romans, to jest tutaj typowy trójkąt, jednak nie jest on oklepany i nie przysłania treści...

Z początku byłam sceptycznie nastawiona do tej książki, jednak gdy tylko usiadłam, aby zapoznać się z jej treścią, nie mogłam się oderwać. Dla mnie jest to książka, która nigdy się nie znudzi, a jej treść mogę odświeżać cały czas. Losy młodej dziewczyny zmagającej się z okrutnym systemem są cały czas tak samo zaskakujące i trzymające w napięciu bez względu na to, czy czyta się to pierwszy raz, czy jak w moim przypadku już szósty.

Z początku byłam sceptycznie nastawiona do tej książki, jednak gdy tylko usiadłam, aby zapoznać się z jej treścią, nie mogłam się oderwać. Dla mnie jest to książka, która nigdy się nie znudzi, a jej treść mogę odświeżać cały czas. Losy młodej dziewczyny zmagającej się z okrutnym systemem są cały czas tak samo zaskakujące i trzymające w napięciu bez względu na to, czy czyta...

Książka świetnie napisana i zdecydowanie posiadająca świerzy pomysł. Podoba mi się realizm w momencie, w którym dzieciaki dowiadują się nagle o wojnie i nie wzruszają ramionami, jakby już o tym wiedziały, tylko stopniowo się przystosowują do nowej sytuacji. Jutro trzymało mnie w napięciu i niepewności do samego końca i chętnie chwyciłabym kolejną część.

Książka świetnie napisana i zdecydowanie posiadająca świerzy pomysł. Podoba mi się realizm w momencie, w którym dzieciaki dowiadują się nagle o wojnie i nie wzruszają ramionami, jakby już o tym wiedziały, tylko stopniowo się przystosowują do nowej sytuacji. Jutro trzymało mnie w napięciu i niepewności do samego końca i chętnie chwyciłabym kolejną część.

Podobało mi się uniwersum, w jakim dzieje się akcja, jednak to, że Triss tak nagle pogodziła się z tym, że musi zabijać, nie jest do końca przekonujące i lekko denerwujące. Zresztą taki odbieg od altruizmu do nieustraszoności nie jest zbyt realny.

Podobało mi się uniwersum, w jakim dzieje się akcja, jednak to, że Triss tak nagle pogodziła się z tym, że musi zabijać, nie jest do końca przekonujące i lekko denerwujące. Zresztą taki odbieg od altruizmu do nieustraszoności nie jest zbyt realny.