Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam "Biografię raka". Fenomenalna.
"Gen" równie dobry. Lekarz, autor książki, (którego nazwiska nie umiem ani napisać, ani wymówić) napisał ponad pięćset stron opowieści o genetyce tak, że każdy - nawet nie związany bezpośrednio z żądną gałęzią medycyny czy biologii - przeczyta, a wręcz wchłonie.
Każdy z nas uczył się o Mendlu, Watsonie i Cricku..Homozygota, heterozygota, DNA...i... tylko tyle. W "Genie" natomiast dowiemy się czy Mendel ukończył szkołę, przekonamy się o "trudnym" charakterze Rosalind Franklin, i o tym, że zbudować model DNA wcale nie było tak prosto...
Ta książka to nie suche fakty o rozwoju genetyki na przestrzeni lat. To OPOWIEŚĆ o genetyce. Fascynującej nauce, która wciąż się rozwija, dając nowe możliwości leczenia. Chwała autorowi za to, że relacjonując pewne wydarzenia, komentując wyniki badań i nowe osiągnięcia na polu nauki o dziedziczności, nigdy NIE OCENIA. Zadaje jedynie czytelnikowi pytania skłaniające do refleksji: Czy kiedyś będziemy mogli stworzyć człowieka "idealnego"? Czy schizofrenia kiedykolwiek będzie schorzeniem, którego naturę zgłębimy? Czy nasze "majstrowanie" przy genach nie zajdzie za daleko?

Przeczytałam "Biografię raka". Fenomenalna.
"Gen" równie dobry. Lekarz, autor książki, (którego nazwiska nie umiem ani napisać, ani wymówić) napisał ponad pięćset stron opowieści o genetyce tak, że każdy - nawet nie związany bezpośrednio z żądną gałęzią medycyny czy biologii - przeczyta, a wręcz wchłonie.
Każdy z nas uczył się o Mendlu, Watsonie i Cricku..Homozygota,...

Gdyby książka miała tysiąc stron, albo dwa tysiące...nie byłoby problemu z przeczytaniem. Wciąga. Styl pisania Segala powoduje, że czytelnik kartkuje książkę w mgnieniu oka racząc się opisami przygód tytułowych "Doktorów". Choć historia fikcyjna, jest jak w rzeczywistości. Jak się wali w życiu prywatnym to w zawodowym...same sukcesy. A i wszyscy lekarze będący bohaterami tej powieści to nie anioły. Z własnymi słabościami radzą sobie różnie, ale nigdy nie rezygnują z walki o lepsze jutro. Szacunek dla Ericha Segala za to, że nie przedstawia lekarzy jak bogów, ale jak zwykłych ludzi. Dlatego jest to książka dla wszystkich. Bez wyjątku. Miłego czytania! :)

Gdyby książka miała tysiąc stron, albo dwa tysiące...nie byłoby problemu z przeczytaniem. Wciąga. Styl pisania Segala powoduje, że czytelnik kartkuje książkę w mgnieniu oka racząc się opisami przygód tytułowych "Doktorów". Choć historia fikcyjna, jest jak w rzeczywistości. Jak się wali w życiu prywatnym to w zawodowym...same sukcesy. A i wszyscy lekarze będący bohaterami...

Nowotwory pojawiają się jak grzyby po deszczu. Popularne niemal jak przeziębienie. Nic dziwnego, że na ich temat powstaje wiele publikacji. Książka Georga Johnsona może być próbą odpowiedzi na wiele pytań, które zadają sobie nie tylko chorzy lub ich bliscy, ale także Ci, których ten temat po prostu interesuje. Autor będący świadkiem walki swojej żony z rakiem prowadzi własne "badania" chcąc poznać dogłębnie tego przebiegłego i bezwzględnego przeciwnika. W książce naukowe fakty przeplatają się z filozofią. Nie każdemu może się to podobać. Pojawiają się opisy kancerogenów, jest również mowa jak zminimalizować ryzyko zachorowania na raka, ale autor bardzo po macoszemu traktuje wielkie działo, które można wytoczyć na front walki : zdrowe odżywianie.
"Kroniki Raka" bez wątpienia warto wziąć do ręki, choć niektóre fragmenty rozdziałów czasem mogą nudzić. Wniosek po przeczytaniu chyba jeden: Nie ma prawidłowości, przewidywalności, jeśli chodzi o raka. To nieobliczalny paskud.

Nowotwory pojawiają się jak grzyby po deszczu. Popularne niemal jak przeziębienie. Nic dziwnego, że na ich temat powstaje wiele publikacji. Książka Georga Johnsona może być próbą odpowiedzi na wiele pytań, które zadają sobie nie tylko chorzy lub ich bliscy, ale także Ci, których ten temat po prostu interesuje. Autor będący świadkiem walki swojej żony z rakiem prowadzi...