Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mądra natura wymyśliła niezgorszą regułę odzwyczajania istot żyjących od życia. Jakże mogła łatwiej to przeprowadzić, niż zamykając stopniowo kontakty człowieka z otaczającym go światem? Najczęściej śmierć przychodzi już wtedy, kiedy życie niewiele jest warte. Reumatyzm uczynił ręce niezgrabnymi, podagra wyeliminowała nogi, że tak powiem, z obiegu, żołądek nie przyjmuje żadnych smakowitych pokarmów i nie trawi nic oprócz obrzydliwej kaszki, nerki nie chcą przepuszczać ani najmniejszego kieliszka wyborowej, serce nie pozwala na biegi konkursowe, uszy nie usłyszą śpiewu słowików i szemrania strumyków, nos nie odróżnia zapachu starej fajki od zapachu konwalii, oczy nie dowidzą powabów najpiękniejszej kobiety, a gdyby i dowidziały, to i tak organizmowi nic by z tego nie przyszło, bo reszta jest już dawno na emeryturze… Wszystko to jest pięknie i logicznie skomponowane. Człowiek stopniowo staje się odizolowany od spraw tego świata. Pracuje w nim sprawnie tylko mózg, który oczywiście musi się czymś pocieszyć. Pociesza się tedy z reguły tym, że istnieje świat inny, gdzie można doskonale egzystować bez używania takich przyrządów jak kończyny, żołądek, organ powonienia i temu podobne łatwo dezelujące się instrumenty. Powiedziałbym nawet, że to jest bardzo uprzejmie ze strony natury stwarzanie tak łagodnego przejścia między życiem a śmiercią. Starość z jej wszystkimi niedomaganiami jest dobrodziejstwem człowieka.

Mądra natura wymyśliła niezgorszą regułę odzwyczajania istot żyjących od życia. Jakże mogła łatwiej to przeprowadzić, niż zamykając stopniowo kontakty człowieka z otaczającym go światem? Najczęściej śmierć przychodzi już wtedy, kiedy życie niewiele jest warte. Reumatyzm uczynił ręce niezgrabnymi, podagra wyeliminowała nogi, że tak powiem, z obiegu, żołądek nie przyjmuje żadnych...

Daj ludziom konkursy, w których do zwycięstwa wystarczy znajomość słów popularnej piosenki, stolicy państw [..]; nawkładaj im do głowy niewybuchowych danych; wtłocz tyle "faktów", żeby ich mózgi pękały w szwach - będą odczuwali przesyt, ale zarazem dumę z posiadanych "informacji". W ten sposób dasz im poczucie, że naprawdę myślą; dasz im złudzenie ruchu bez poruszania się z miejsca. I będą szczęśliwi, ponieważ fakty tego rodzaju nigdy się nie zmieniają. Nie podsuwaj im śliskich narzędzi jak filozofia czy socjologii, które pozwoliło im kojarzyć fakty. W ten sposób osiąga się tylko melancholię.

Daj ludziom konkursy, w których do zwycięstwa wystarczy znajomość słów popularnej piosenki, stolicy państw [..]; nawkładaj im do głowy niewybuchowych danych; wtłocz tyle "faktów", żeby ich mózgi pękały w szwach - będą odczuwali przesyt, ale zarazem dumę z posiadanych "informacji". W ten sposób dasz im poczucie, że naprawdę myślą; dasz im złudzenie ruchu bez poruszania się z mie...