Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gniot, szmira. Na tej pozycji kończę spotkanie z Gają Grzegorzewską.

Gniot, szmira. Na tej pozycji kończę spotkanie z Gają Grzegorzewską.

Dzięki tej książce mogłam poznać Władysława Bartoszewskiego, człowieka szanowanego i cenionego przez wielu, a także nienawidzonego i ośmieszanego przez niektórych. Dla mnie jest autorytetem jakich mało w obecnych czasach. Nie bał się mówić, co myśli, postępował zawsze w zgodzie z własnym sumieniem i był niewygodny dla pewnej części naszych polityków. Co do samej książki to niestety mam mieszane uczucia. Przez życie Pana Bartoszewskiego przewinęło się bardzo dużo osób, tych sławnych i tych mniej znanych. Te osoby są przytaczane w książce i czasami nie ogarniałam ich wszystkich. Na początku starałam się za pomocą Google sprawdzić kto jest kim, ale z czasem zrezygnowałam.

Dzięki tej książce mogłam poznać Władysława Bartoszewskiego, człowieka szanowanego i cenionego przez wielu, a także nienawidzonego i ośmieszanego przez niektórych. Dla mnie jest autorytetem jakich mało w obecnych czasach. Nie bał się mówić, co myśli, postępował zawsze w zgodzie z własnym sumieniem i był niewygodny dla pewnej części naszych polityków. Co do samej książki to...

Lekka i przyjemna książka do przeczytania w jedne dzień.

Lekka i przyjemna książka do przeczytania w jedne dzień.

Zacznę od wątpliwości, czy na pewno "Dziewiąty grób" jest drugą częścią o komisarzu Risku? Mam wrażenie, że w tej książce zaczynają się losy bohaterów, a nie w "Ofierze bez twarzy". Dlatego też uważam, że książkę "Dziewiąty grób" należałoby czytać jako pierwszą z serii.
A książka rewelacyjna i zaskakująca.

Zacznę od wątpliwości, czy na pewno "Dziewiąty grób" jest drugą częścią o komisarzu Risku? Mam wrażenie, że w tej książce zaczynają się losy bohaterów, a nie w "Ofierze bez twarzy". Dlatego też uważam, że książkę "Dziewiąty grób" należałoby czytać jako pierwszą z serii.
A książka rewelacyjna i zaskakująca.

Zaskakująca książka. Cóż... Hitler na pewno nie zachowywałby się tak, jak opisał to autor. Moim zdaniem dużo dłużej zajęłaby mu adaptacja do nowych warunków, nowej rzeczywistości.

Zaskakująca książka. Cóż... Hitler na pewno nie zachowywałby się tak, jak opisał to autor. Moim zdaniem dużo dłużej zajęłaby mu adaptacja do nowych warunków, nowej rzeczywistości.

To już nie to samo co Stieg. Nudy i przewidywalność. "Co nas nie zabije" była nawet niezła i moim zdaniem nie odbiegała od formy i treści proponowanej przez Larssona, ale tym razem Lagercrantz troszkę się zagubił.

To już nie to samo co Stieg. Nudy i przewidywalność. "Co nas nie zabije" była nawet niezła i moim zdaniem nie odbiegała od formy i treści proponowanej przez Larssona, ale tym razem Lagercrantz troszkę się zagubił.

Jo Nesbo znów pokazał klasę i nie zepsuł wrażenia po swojej "Policji". Zakończenie nie pozostawia złudzeń, że ciąg dalszy nastąpi i nie mogę się doczekać następnego tomu. Jednak autor nie spieszył się z pragnieniem, więc chyba na następny tom znów będzie trzeba trochę poczekać. Szkoda, że Nesbo nie pisze w takim tempie jak R. Mróz.

Jo Nesbo znów pokazał klasę i nie zepsuł wrażenia po swojej "Policji". Zakończenie nie pozostawia złudzeń, że ciąg dalszy nastąpi i nie mogę się doczekać następnego tomu. Jednak autor nie spieszył się z pragnieniem, więc chyba na następny tom znów będzie trzeba trochę poczekać. Szkoda, że Nesbo nie pisze w takim tempie jak R. Mróz.