Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem niesamowicie - mile - zaskoczona, jak dobrze czytało się ta książkę! Nie spodziewałam się, że będę sięgała po nią z tak wielka chęcią i ciekawością. Myślę, że jeszcze kiedyś do niej wrócę!

Jestem niesamowicie - mile - zaskoczona, jak dobrze czytało się ta książkę! Nie spodziewałam się, że będę sięgała po nią z tak wielka chęcią i ciekawością. Myślę, że jeszcze kiedyś do niej wrócę!

Nazwałabym ta książkę całkiem sympatycznym kryminałem, zważywszy, że to debiut. Czytało się ją szybko i przyjemnie. Czuć, że autorka ma lekkie pioro. Pojawiające się w niej wątki topografii miasta nie są zbyt nachalne, nie nużą, a jedynie sprawnie wypełniają akcję i tworzą dość swojski klimat. Podobnie wątki obyczajowe, skupione głównie na relacjach damsko-męskich. Pojawiło się jednak parę historii, których rozwinięcia trochę mi zabrakło. Co do zakończenia, które jak wszyscy wiemy jest niezwykle istotnym finałem kryminałów, mam pewien niedosyt.... Spodziewałam się większego WOW, nie tyle w kwestii samego zdemaskowania mordercy, ale też tego, jak do tego dochodziło, jak toczyła się historia. Tak jakby akcja nabierała tempa, rozkręcała się, a punktu kulminacyjnego zabrakło i mnie osobiście zostawiła z odczuciem "ale to już? "

Nazwałabym ta książkę całkiem sympatycznym kryminałem, zważywszy, że to debiut. Czytało się ją szybko i przyjemnie. Czuć, że autorka ma lekkie pioro. Pojawiające się w niej wątki topografii miasta nie są zbyt nachalne, nie nużą, a jedynie sprawnie wypełniają akcję i tworzą dość swojski klimat. Podobnie wątki obyczajowe, skupione głównie na relacjach damsko-męskich. Pojawiło...

Książkę czytałam parę miesięcy po śmierci mojego kochanego szwagra i obawiałam się, że będzie to swego rodzaju emocjonalny masochizm. Mimo, iż płakałam przy niej nie raz, to jednak autorka z tak wielka czuloscia i szacunkiem przedstawiła tak trudny temat, że książka ta zostawiła we mnie pewien spokój oraz nadzieję. Porównanie śmierci do narodzin rozłożyło mnie na łopatki, ale wzbudzilo refleksje, po której łatwiej było mi radzic sobie po stracie bliskiej osoby. Sama książka napisana bez patosu, bez przesady, bez epatowania medyczną strona smierci, z ogromnym wyczuciem i miłością. Żałuję jedynie, że realia hospicyjne w niej przedstawione są tak odległe od polskiej rzeczywistości.

Książkę czytałam parę miesięcy po śmierci mojego kochanego szwagra i obawiałam się, że będzie to swego rodzaju emocjonalny masochizm. Mimo, iż płakałam przy niej nie raz, to jednak autorka z tak wielka czuloscia i szacunkiem przedstawiła tak trudny temat, że książka ta zostawiła we mnie pewien spokój oraz nadzieję. Porównanie śmierci do narodzin rozłożyło mnie na łopatki,...