Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miałam chyba zbyt wysokie oczekiwania, a otrzymałam przerost formy nad treścią. O ile Mathilde jako bohaterka intryguje i jest wielowymiarowa, to czytanie o Lotto było absolutną drogą przez mękę. Naiwne dziecko w ciele dorosłego, tak bym go opisała.
Do tego ciężka do przełknięcia forma - pełna metafor, niedopowiedzeń, skoków w czasie, poetyckich zdań, które niczego nie wnosiły do fabuły - łapałam się na tym, że nie wiem, co czytam.
Inne tytuły autorki chyba sobie odpuszczę.

Miałam chyba zbyt wysokie oczekiwania, a otrzymałam przerost formy nad treścią. O ile Mathilde jako bohaterka intryguje i jest wielowymiarowa, to czytanie o Lotto było absolutną drogą przez mękę. Naiwne dziecko w ciele dorosłego, tak bym go opisała.
Do tego ciężka do przełknięcia forma - pełna metafor, niedopowiedzeń, skoków w czasie, poetyckich zdań, które niczego nie...

Niestety nie przebrnęłam. Ilość wpisów biograficznych mnie przytłoczyła i jakkolwiek książka miejscami była szokująca, to nie potrafiłam się skupić na tekście i myśli mi ciągle uciekały. Rozumiem, że reportaże rządzą się swoimi prawami ale to zdecydowanie nie będzie książka dla każdego. Spodziewałam się chyba czegoś bardziej „ogólnego”, a książka to zlepek fragmentów biografii bardzo konkretnych osób i zwyczajnie gubiłam się w ilości różnych imion i nazwisk.

Niestety nie przebrnęłam. Ilość wpisów biograficznych mnie przytłoczyła i jakkolwiek książka miejscami była szokująca, to nie potrafiłam się skupić na tekście i myśli mi ciągle uciekały. Rozumiem, że reportaże rządzą się swoimi prawami ale to zdecydowanie nie będzie książka dla każdego. Spodziewałam się chyba czegoś bardziej „ogólnego”, a książka to zlepek fragmentów...

Dużo lepsza niż część pierwsza! Dodatkowe postacie wprowadzają ciekawe urozmaicenie, fabuła gna do przodu jak szalona i bardzo dużo wątków przedstawionych w pierwszym tomie, zostaje wyjaśnionych i ukazanych w innym świetle. Drugi tom na szczęście gubi infantylność, która występowała w pierwszym, także to ogromny plus.

Dużo lepsza niż część pierwsza! Dodatkowe postacie wprowadzają ciekawe urozmaicenie, fabuła gna do przodu jak szalona i bardzo dużo wątków przedstawionych w pierwszym tomie, zostaje wyjaśnionych i ukazanych w innym świetle. Drugi tom na szczęście gubi infantylność, która występowała w pierwszym, także to ogromny plus.

Bajkowa, miejscami wręcz infantylna ale mimo wszystko wciąga niemiłosiernie i nie pozwala się oderwać ani na chwilę. Posiada wszystko, czego można oczekiwać od lekkiego romantasy :)

Bajkowa, miejscami wręcz infantylna ale mimo wszystko wciąga niemiłosiernie i nie pozwala się oderwać ani na chwilę. Posiada wszystko, czego można oczekiwać od lekkiego romantasy :)

Nie wiedziałam jak ocenić tę książkę - sam pomysł wyjątkowo ciekawy, obsadzony w przepięknych Karkonoszach i czuć, że książka została napisana z pasją. Jednak były fragmenty i wątki, które niemiłosiernie mnie nużyły i sprawiały, że czytałam książkę na raty. Prowadzenie historii na różnych płaszczyznach czasowych, to nie jest mój ulubiony zabieg literacki i moim zdaniem wątki tracą w ten sposób "rozpęd" ale mimo wszystko daję 7 gwiazdek, bo książka zdecydowanie wyróżnia się na tle innych thrillerów/kryminałów :)

Nie wiedziałam jak ocenić tę książkę - sam pomysł wyjątkowo ciekawy, obsadzony w przepięknych Karkonoszach i czuć, że książka została napisana z pasją. Jednak były fragmenty i wątki, które niemiłosiernie mnie nużyły i sprawiały, że czytałam książkę na raty. Prowadzenie historii na różnych płaszczyznach czasowych, to nie jest mój ulubiony zabieg literacki i moim zdaniem...

Ksiazka jest wspaniale napisana, jednak zupelnie nie potrafilam sie z nia utozsamic i wciagnac w kolejne opisywane przedmioty. Bylo to az zbyt... osobiste? Za malo uniwersalne? Dla kogos, kto znal matke autora, zapewne jest to piekne wspomnienie. Ja mialam wrazenie, ze przeczytalam reportaz o ulubionych przedmiotach nalezacych do obcej mi osoby i w mojej pamieci zostaly tylko ksiazki Jane Austen.

Ksiazka jest wspaniale napisana, jednak zupelnie nie potrafilam sie z nia utozsamic i wciagnac w kolejne opisywane przedmioty. Bylo to az zbyt... osobiste? Za malo uniwersalne? Dla kogos, kto znal matke autora, zapewne jest to piekne wspomnienie. Ja mialam wrazenie, ze przeczytalam reportaz o ulubionych przedmiotach nalezacych do obcej mi osoby i w mojej pamieci zostaly...

Oczekiwalam czegos zupelnie innego - dreszczu emocji, intrygujacych bohaterow, zaskakujacego zakonczenia. W zamian za to dostajesz porcje bohaterek, ktore sa mialkie i bez wyrazu. Motywy postepowania Alice sa dla mnie zupelnie niezrozumiale (skad ta nagla obsesja na punkcie Ruth? Serio az tak nia poruszylo to, ze w pociagu widziala podobna dziewczyne?), w zwiazku z czym kolejne elementy zwyczajnie nie trzymaja sie kupy. Historia z retrospekcji jest najmocniejsza strona tej ksiazki, jednak akcja dziejaca sie w terazniejszosci jest mocno naiwna i naciagana. W dodatku zakonczenie i wyjasnienie sprawy jest dla mnie calkowicie bez polotu.
Duze, duze, duze rozczarowanie.

Oczekiwalam czegos zupelnie innego - dreszczu emocji, intrygujacych bohaterow, zaskakujacego zakonczenia. W zamian za to dostajesz porcje bohaterek, ktore sa mialkie i bez wyrazu. Motywy postepowania Alice sa dla mnie zupelnie niezrozumiale (skad ta nagla obsesja na punkcie Ruth? Serio az tak nia poruszylo to, ze w pociagu widziala podobna dziewczyne?), w zwiazku z czym...