Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Takie tam pisanie, w sumie bardziej godne bloga niż książki. Czyta się bez bólu, ale po człowieku, który spędził w Japonii prawie 10 lat, spodziewałem się czegoś dogłębnego, a dostałem kolekcję bardzo powierzchownych spostrzeżeń i informacji, bo autora bardziej w sumie interesują epizody z własnego życia w Japonii (obiektywnie niczym się niewyróżniające: piłem, podróżowałem, oglądałem się za pannami, pracowałem, jeździłem samochodem i komunikacją miejską) niż synteza jakiejś subiektywnej prawdy o kraju. Na plus: zawszeć trochę wiedzy i ciekawostek, z których część zostanie w głowie. Na minus: usilne próby luzackiego humoru (może na przełomie lat 80. i 90. młody Bruczkowski był luzakiem, ale w połowie lat 2000. już chyba tylko przez mgłę pamiętał, jak się wtedy mówiło) oraz nieznośny bezrefleksyjny seksizm.

Takie tam pisanie, w sumie bardziej godne bloga niż książki. Czyta się bez bólu, ale po człowieku, który spędził w Japonii prawie 10 lat, spodziewałem się czegoś dogłębnego, a dostałem kolekcję bardzo powierzchownych spostrzeżeń i informacji, bo autora bardziej w sumie interesują epizody z własnego życia w Japonii (obiektywnie niczym się niewyróżniające: piłem,...